Ο Walser γεννήθηκε στο Wasserburg am Bodensee , στη λίμνη της Κωνσταντίας . Οι γονείς του ήταν έμποροι άνθρακα και διατηρούσαν επίσης ένα πανδοχείο δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό στο Wasserburg.
Περιέγραψε το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε στο μυθιστόρημά του Ein Springender Brunnen (Αγγλικά: A Gushing Fountain). Από το 1938 έως το 1943 ήταν μαθητής στο γυμνάσιο στο Lindau και υπηρέτησε σε αντιαεροπορική μονάδα.
Σύμφωνα με έγγραφα που κυκλοφόρησαν τον Ιούνιο του 2007, σε ηλικία 17 ετών έγινε μέλος του Ναζιστικού Κόμματος στις 20 Απριλίου 1944, αν και ο Walser αρνήθηκε ότι μπήκε εν γνώσει του στο κόμμα, έναν ισχυρισμό που αμφισβητήθηκε από την ιστορικό Juliane Wetzel.
Μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου , ήταν στρατιώτης στη Βέρμαχτ . Μετά τον πόλεμο επέστρεψε στις σπουδές του και ολοκλήρωσε το Abitur του το 1946. Στη συνέχεια σπούδασε λογοτεχνία, ιστορία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Regensburg και στο Πανεπιστήμιο του Tübingen . Έλαβε το διδακτορικό του στη λογοτεχνία το 1951 για μια διατριβή για τον Φραντς Κάφκα , που γράφτηκε υπό την επίβλεψη του Φρίντριχ Μπάισνερ. 
Ενώ σπούδαζε, ο Walser εργάστηκε ως ρεπόρτερ για τον ραδιοφωνικό σταθμό Süddeutscher Rundfunk και έγραψε τα πρώτα του ραδιοφωνικά θεατρικά έργα . Το 1950, παντρεύτηκε την Katharina "Käthe" Neuner-Jehle.
Έχει τέσσερις κόρες από αυτόν τον γάμο: η Franziska Walser είναι ηθοποιός,
Η Alissa Walser είναι συγγραφέας και ζωγράφος και η Johanna και η Theresia Walser είναι επαγγελματίες συγγραφείς.
Η Johanna έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς σε συνεργασία με τον πατέρα της. Ο Γερμανός δημοσιογράφοςJakob Augsteinείναι ο νόθος γιος του Walser από σχέση με τη μεταφράστρια Maria Carlsson.
Ξεκινώντας το 1953, ο Walser προσκαλούνταν τακτικά σε συνέδρια της Gruppe 47 ( Ομάδα 47 ), η οποία του απένειμε βραβείο για την ιστορία του Templones Ende (αγγλικά: Templone's End) το 1955. Το πρώτο του μυθιστόρημα Γάμος στο Philippsburg (γερμανικά: Ehen in Philippsburg ) εκδόθηκε το 1957 και γνώρισε τεράστια επιτυχία.
Μετά από αυτό, ο Walser εργάστηκε ως ανεξάρτητος συγγραφέας. Το πιο διάσημο έργο του είναι η νουβέλα Runaway Horse (γερμανικά: Ein fliehendes Pferd ), που δημοσιεύτηκε το 1978, η οποία γνώρισε εμπορική και κριτική επιτυχία.
Το 2004, ο Walser άφησε τον επί χρόνια εκδότη του Suhrkamp Verlag για τη Rowohlt Verlag , μετά το θάνατο του σκηνοθέτη Suhrkamp, Siegfried Unseld . Μια ασυνήθιστη ρήτρα στο συμβόλαιό του με τη Suhrkamp Verlag έδωσε τη δυνατότητα στον Walser να πάρει μαζί του δικαιώματα έκδοσης όλων των έργων του. Σύμφωνα με τον Walser, αποφασιστικός παράγοντας για την υποκίνηση της αλλαγής ήταν η έλλειψη ενεργούς υποστήριξης από τον εκδότη του κατά τη διάρκεια της διαμάχης για το μυθιστόρημά του Tod eines Kritikers (Αγγλικά: "Death of a Critic").
Ο Walser ήταν μέλος της Akademie der Künste (Ακαδημία Τεχνών) στο Βερολίνο, της Sächsische Akademie der Künste (Σαξονική Ακαδημία Τεχνών), της Deutsche Akademie für Sprache und Dichtung (Γερμανική Ακαδημία για τη Γλώσσα και την Ποίηση) στο Darmstadt και μέλος της Γερμανικής ΠΕΝ.
Το 2007 το γερμανικό πολιτικό περιοδικό Cicero έβαλε τον Walser δεύτερο στη λίστα με τους 500 πιο σημαντικούς Γερμανούς διανοούμενους, ακριβώς πίσω από τον Πάπα Βενέδικτο XVI και μπροστά από τον νομπελίστα Γκούντερ Γκρας.
Ο Walser πέθανε στις 28 Ιουλίου 2023, σε ηλικία 96 ετών.
Βραβείο Ειρήνης του Γερμανικού Εμπορίου Βιβλίου
Το 1998 ο Walser τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης του Γερμανικού Εμπορίου Βιβλίου . Η ομιλία αποδοχής του, που δόθηκε στην πρώην Εκκλησία του Αγίου Παύλου (Paulskirche) στη Φρανκφούρτη, επικαλέστηκε ζητήματα ιστορικής μνήμης και πολιτικής εμπλοκής στη σύγχρονη γερμανική πολιτική και εξαπέλυσε μια διαμάχη που τάραξε τους γερμανικούς διανοητικούς κύκλους. Η ομιλία αποδοχής του Walser είχε τίτλο: Erfahrungen beim Verfassen einer Sonntagsrede ("Εμπειρίες κατά τη σύνταξη της κανονικής ομιλίας σαπουνόκουτα")
0 Σχόλια