Ο Αμερικανός μυθιστοριογράφος και διηγηματογράφος έχει υπογράψει δύο από τα γνωστότερα μυθιστορήματα. 
Το 1962 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το έργο του, στο οποίο παρουσιάζει με χιούμορ τους απλοϊκούς ανθρώπους στο σκληρό αγώνα τους για επιβίωση. "Στρατευμένος" εναντίον της κοινωνικής αδικίας και της οικονομικής εκμετάλλευσης, πίστευε στην πανανθρώπινη συνείδηση και στη δυνατότητα του ανθρώπου να μεγαλουργήσει. Πολλές ταινίες άντλησαν "υλικό" από τα βιβλία του, ενώ και ο ίδιος έγραψε σενάρια για τον κινηματογράφο.
Το πρώτο μυθιστόρημα του Στάινμπεκ Το Χρυσό Κύπελλο (ή Η Χρυσή Κούπα) (Cup of Gold), που δημοσιεύτηκε το 1929, βασίζεται στη ζωή και τον θάνατο του κουρσάρου Χένρι Μόργκαν. Επικεντρώνεται στην επίθεση και λεηλασία της πόλης του Παναμά από τον Μόργκαν, η οποία κάποιες φορές αναφέρεται ως «Χρυσό Κύπελλο», και σε μια γυναίκα πιο ξανθιά και από τον ήλιο, η οποία λέγεται πως βρισκόταν εκεί.
Μετά το Χρυσό Κύπελλο, ανάμεσα στο 1931 και στο 1933 ο Στάινμπεκ παρήγαγε τρία μικρότερα έργα. Οι Βοσκές του Ουρανού (The Pastures of Heaven), δημοσιευμένο το 1932, αποτελούνταν συνδεδεμένες μεταξύ τους ιστορίες για μια κοιλάδα κοντά στο Μοντερέυ, που ανακαλύφθηκε από έναν Ισπανό δεκανέα ενώ καταδίωκε δραπέτες γηγενείς Ινδιάνους σκλάβους. Το 1933 ο Στάινμπεκ δημοσίευσε Το Κόκκινο Πόνι (The Red Pony), μια 100σέλιδη ιστορία με τέσσερα κεφάλαια, μια συρραφή αναμνήσεων από την παιδική ηλικία του Στάινμπεκ. Το Σ' Έναν Άγνωστο Θεό (To A God Unknown) διηγείται τη ζωή κάποιου που ρυθμίζει νόμιμα με την κυβέρνηση την πρόθεση να αποκτήσει τον τίτλο του (homesteader) και της οικογένειάς του, απεικονίζοντας ένα χαρακτήρα με μία πρωτόγονη και παγανιστική λατρεία για τη γη στην οποία εργάζεται.
Ο Στάινμπεκ κατάφερε την πρώτη του επιτυχία με το μυθιστόρημα Η Πεδιάδα της Τορτίλια (Tortillia Flat,1935), το οποίο κέρδισε το Χρυσό Μετάλλιο της Λέσχης της Κοινοπολιτείας της Καλιφόρνια. Το βιβλίο απεικονίζει τις περιπέτειες μιας ομάδας αταξικών και συνήθως άστεγων νεαρών αντρών στο Μοντερέυ μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, λίγο πριν την Ποταπαγόρευση. Οι χαρακτήρες, οι οποίοι παρουσιάζονται με μια ειρωνική σύγκριση με μυθικούς ιππότες σε μια αναζήτηση, απορρίπτουν όλα τα καθιερωμένα ήθη και έθιμα της αμερικανικής κοινωνίας για να απολαύσουν έναν έκλυτο βίο, επικεντρωμένο στο κρασί, τη λαγνεία, τη συντροφικότητα και τις μικροκλοπές. Το βιβλίο έγινε ταινία το 1942, με πρωταγωνιστές τους Σπένσερ Τρέισι, Χέντι Λαμάρ και Τζον Γκάρφιλντ, φίλο του Στάινμπεκ.
Ο Στάινμπεκ ξεκίνησε να γράφει μια σειρά με «ιστορίες της Καλιφόρνια» και φανταστικές ιστορίες σχετικά με τις αμμοθύελλες που σάρωσαν τις πεδιάδες των ΗΠΑ και του Καναδά από το 1930 έως το 1936 (Dust Bowl), προκαλώντας τεράστιες καταστροφές. Οι ιστορίες αυτές τοποθετούνταν ανάμεσα σε καθημερινούς ανθρώπους κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης. Σε αυτές περιλαμβάνονται οι Σε Αμφίβολη Μάχη (In Dubious Battle), Άνθρωποι και Ποντίκια (Of Mice and Men) και Τα Σταφύλια της Οργής (The Grapes of Wrath). Το Άνθρωποι και Ποντίκια, που ασχολείται με τα όνειρα δύο μεταναστών εργατών που δουλεύουν το χώμα της Καλιφόρνια, επευφημήθηκε ιδιαίτερα από τους κριτικούς.
Η θεατρική μεταφορά του Άνθρωποι και Ποντίκια σημείωσε τεράστια επιτυχία, με πρωταγωνιστές τον Μπρόντερικ Κρόφορντ ως τον πνευματικά παιδαριώδη αλλά σωματικά δυνατό πλανόδιο εργάτη αγροκτημάτων, «Λένι» και τον Ουάλλας Φορντ ως τον σύντροφό του, «Τζορτζ». Παρολ'αυτά, ο Στάινμπεκ αρνήθηκε να ταξιδέψει από το σπίτι του στην Καλιφόρνια για να παρακολουθήσει μια παράσταση του έργου όσο παιζόταν στη Νέα Υόρκη, λέγοντας στον Κάουφμαν ότι το έργο όπως υπήρχε στο δικό του μυαλό ήταν «τέλειο» και οτιδήποτε παρουσιαζόταν στη σκηνή θα ήταν απλώς μια απογοήτευση. Ο Στάινμπεκ θα έγραφε δύο ακόμα θεατρικά έργα (Το Φεγγάρι Χαμήλωσε και Burning Bright).
Το Άνθρωποι και Ποντίκια μεταφέρθηκε το 1939 από το Χόλιγουντ στον κινηματογράφο, όπου έπαιζε ο Λον Τσάνι ο Νεότερος (ο οποίος είχε υποδυθεί αυτό τον ρόλο και στην παραγωγή του έργου στο Λος Άντζελες) τον Λένι και ο Μπέρτζες Μέρεντιθ τον Τζορτζ. Ο Στάινμπεκ ακολούθησε το κύμα της επιτυχίας με Τα Σταφύλια της Οργής (1939), βασισμένο σε άρθρα που είχε δημοσιεύσει σε εφημερίδα στο Σαν Φρανσίσκο. Το μυθιστόρημα θα θεωρούνταν από πολλούς το καλύτερο έργο του. Κέρδισε το Βραβείο Πούλιτζερ το 1940, ενώ έγινε περίφημη ταινία σε σκηνοθεσία Τζον Φορντ, με πρωταγωνιστή τον Χένρι Φόντα ως Τομ Τζόουντ, ο οποίος προτάθηκε για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για αυτή την ερμηνεία του.
Η επιτυχία του Τα Σταφύλια της Οργής δεν στερήθηκε αμφισβητήσεων, καθώς οι φιλελεύθερες πολιτικές απόψεις του Στάινμπεκ, η απεικόνιση της αρνητικής πλευράς του καπιταλισμού και η επανερμηνεία των ιστορικών γεγονότων των μεταναστεύσεων εξαιτίας του Dust Bowl οδήγησαν σε αντιδράσεις εναντίον του συγγραφέα, ιδιαίτερα στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Πράγματι, υποστηρίζοντας ότι το βιβλίο ήταν και άσεμνο και παραπλανητικό σχετικά με τις συνθήκες στην επαρχία, το Συμβούλιο της επαρχίας Κερν απαγόρευσε το βιβλίο από τα δημόσια σχολεία και βιβλιοθήκες της επαρχίας τον Αύγουστο του 1939. Αυτή η απαγόρευση ίσχυε μέχρι τον Ιανουάριο του 1941. Σχετικά με αυτές τις αντιρρήσεις, ο Στάινμπεκ έγραψε, «Η δυσφήμισή μου εκεί έξω από τους μεγάλους γαιοκτήμονες και τραπεζίτες είναι αρκετά κακή. Το τελευταίο είναι μια φήμη από αυτούς ότι οι κάτοικοι της Οκλαχόμα με μισούν και έχουν απειλήσει να με σκοτώσουν επειδή λέω ψέματα γι' αυτούς. Είμαι τρομοκρατημένος με την αυξανόμενη οργή από αυτό το καταραμένο πράγμα. Έχει ξεφύγει εντελώς από τον έλεγχο, εννοώ ένα είδος υστερίας αναπτύσσεται για το βιβλίο και αυτό δεν είναι καθόλου υγιές.»
Οι κινηματογραφικές εκδοχές των Τα Σταφύλια της Οργής και Άνθρωποι και Ποντίκια (από δύο διαφορετικά κινηματογραφικά στούντιο) γυρίζονταν ταυτόχρονα, επιτρέποντας στον Στάινμπεκ να περνάει μια ολόκληρη μέρα στο πλατό του Τα Σταφύλια της Οργής και την επόμενη μέρα στο πλατό του Άνθρωποι και Ποντίκια.
Εντ Ρίκετς
Κατά τη δεκαετία του '30 και του '40, ο βιολόγος και οικολόγος, Εντ Ρίκετς, ενέπνευσε έντονα το γράψιμο του Στάινμπεκ. Ο Στάινμπεκ πήγαινε συχνά μικρές εκδρομές με τον Ρίκετς στις ακτές της Καλιφόρνια για να βρίσκει ο Στάινμπεκ χρόνο για ανάπαυση από το γράψιμό του και να συλλέγουν βιολογικά δείγματα, τα οποία ο Ρίκετς πουλούσε ως επάγγελμα. Το κοινό τους βιβλίο για μία αποστολή για να συλλέξουν δείγματα από τον Κόλπο της Καλιφόρνια το 1940, το οποίο ήταν εν μέρει βιβλίο ταξιδιωτικού περιεχομένου και εν μέρει ασχολούνταν με τη φυσική ιστορία, δημοσιευμένο μόλις οι ΗΠΑ εισήλθαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δε βρήκε κανένα κοινό και οι πωλήσεις δεν πήγαν καλά. Παρόλ' αυτά, το 1951, ο Στάινμπεκ επαναδημοσίευσε το αφηγηματικό μέρος του βιβλίου ως The Log from the Sea of Cortez, με το όνομά του μόνο (αν και ο Ρίκετς είχε γράψει λίγο από αυτό). Αυτό το βιβλίο κυκλοφορεί μέχρι σήμερα.
Ο Ρίκετς υπήρξε το μοντέλο του Στάινμπεκ για τον χαρακτήρα του «Ντοκ» από το Ο Δρόμος με τις Φάμπρικες (Cannery Road, 1945) και Γλυικά Πέμπτη (Sweet Thursday, 1954), τον «Φίλο Εντ» στο Burning Bright και χαρακτήρες των Σε Αμφίβολη Μάχη (In Dubious Battle, 1936) και Τα Σταφύλια της Οργής (The Grapes of Wrath, 1939). Οικολογικά θέματα επαναλαμβάνονται συχνά σε μυθιστορήματα του Στάινμπεκ εκείνη την περίοδο.
Οι στενές σχέσεις του Στάινμπεκ με τον Ρίκετς τελείωσαν το 1941 όταν ο Στάινμπεκ μετακόμισε από το Πασίφικ Γκρόουβ και χώρισε με τη γυναίκα του, Κάρολ. Ο βιογράφος του Ρίκετς, Έρικ Ένο Ταμ, σημειώνει ότι, εκτός από το Ανατολικά της Εδέμ (East of Eden, 1952), το γράψιμο του Στάινμπεκ παρήκμασε βαθμιαία μετά τον πρόωρο θάνατο του Ρίκετς το 1948.
Β' Παγκόσμιος Πόλεμος
Το μυθιστόρημά του Το Φεγγάρι Χαμήλωσε (1942) σχετικά με το πνεύμα αντίστασης, το οποίο έχει ως πηγή έμπνευσης το Σωκράτη, σε ένα κατειλημμένο από τους Ναζί χωριό στη Βόρεια Ευρώπη, έγινε σχεδόν αμέσως ταινία. Πολλοί υποθέτουν πως η ανώνυμη χώρα του μυθιστορήματος είναι η Νορβηγία και το 1945 ο Στάινμπεκ έλαβε το Μετάλλιο της Ελευθερίας από το Νορβηγό βασιλιά Χαακόν ΣΤ' για τη λογοτεχνική συνεισφορά του στο κίνημα της νορβηγικής αντίστασης.
Το 1943, ο Στάινμπεκ υπηρέτησε ως πολεμικός ανταποκριτής στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για την εφημερίδα New York Herald Tribune και δούλεψε με το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (τον πρόγονο της CIA), Εκείνη την εποχή έγινε φίλος με τον Ουίλ Λανγκ Τζ. του περιοδικού Life. Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο Στάινμπεκ ακολούθησε τις αποστολές κομάντο του προγράμματος Beach Jumpers του Ντάγκλας Φέρμπανκς Τζ., οι οποίες εξαπέλυαν επιχειρήσεις αντιπερισπασμού με μικρές μονάδες εναντίον νησιών Μεσογείου που κρατούνταν από τους Γερμανούς. Κάποια από τα γραπτά του εκείνης της περιόδου ενσωματώθηκαν σε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο Ήταν Κάποτε ένας Πόλεμος (Once There Was A War,1958).
Ο Στάινμπεκ επέστρεψε από τον πόλεμο με αρκετά τραύματα από οβίδες αλλά φέροντας και ψυχολογικά τραύματα. Θεράπευσε τον εαυτό του, όπως πάντα, γράφοντας. Έγραψε το Στον ίσκιο του θανάτου (Lifeboat, 1944) του Άλφρεντ Χίτσκοκ και την ταινία A Medal for Benny (1945) μαζί με τον σεναριογράφο Τζακ Ουάγκνερ σχετικά με φίλους (paisanos) από την Πεδιάδα της Τορτίλια που πηγαίνουν στον πόλεμο. Αργότερα ζήτησε να αφαιρεθεί το όνομα του από τους τίτλους του Στον ίσκιο του θανάτου διότι πίστευε πως η τελική μορφή της ταινίας περιείχε ρατσιστικά υπονοούμενα. Το 1944, υποφέροντας από νοσταλγία για τη ζωή του στο Μοντερέυ και το Πασίφικ Γκρόουβ τη δεκαετία του '30, έγραψε και το Ο Δρόμος με τις Φάμπρικες (Cannery Row,1945), το οποίο έγινε τόσο διάσημο ώστε η Λεωφόρος Ocean View στο Μοντερέυ, όπου διαδραματίζεται το βιβλίο, μετονομάστηκε τελικά σε Cannery Row το 1958.
Μετά το τέλος του πολέμου έγραψε Το Μαργαριτάρι (The Pearl, 1947) ξέροντας ήδη πως θα γυριστεί σε ταινία. Η ιστορία εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο τεύχος του Δεκεμβρίου του 1945 στο περιοδικό Woman's Home Companion ως Το Μαργαριτάρι του Κόσμου. Εικονογραφήθηκε από τον Τζον Άλαν Μάξγουελ. Το μυθιστόρημα είναι μια ευφάνταστη αφήγηση μιας ιστορίας που άκουσε ο Στάινμπεκ στη Λα Παζ το 1940, όπως αφηγείται στο The Log From the Sea of Cortez, την οποία περιέγραψε στο Κεφάλαιο 11 ως «τόσο σαν παραβολή που σχεδόν δεν μπορεί να είναι». Ο Στάινμπεκ ταξίδεψε στο Μεξικό για τα γυρίσματα με τον Ουάγκνερ, ο οποίος βοήθησε με το σενάριο. Στο ταξίδι θα εμπνεόταν από την ιστορία του Εμιλιάνο Ζαπάτα και κατόπιν έγραψε ένα κινηματογραφικό σενάριο (Viva Zapata!) σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν με πρωταγωνιστές τους Μάρλον Μπράντο και Άντονι Κουίν.
Νέα Υόρκη
Μετά το διαζύγιο του από την Γκουέντολιν Κόνγκερ και τον θάνατο του Εντ Ρίκετς (όταν το αυτοκίνητό του χτυπήθηκε από τρένο το 1948), ο Στάινμπεκ παντρεύτηκε για τελευταία φορά το 1950. Λίγο αργότερα άρχισε να δουλεύει πάνω στο Ανατολικά της Εδέμ (1952), το οποίο θεωρούσε το καλύτερο του έργο.
Το 1952, ο Τζον Στάινμπεκ εμφανίστηκε ως αφηγητής στην ταινία της 20th Century Fox Το Τελευταίο Φύλλο (O. Henry's Full House). Αν και ο Στάινμπεκ αργότερα παραδέχτηκε ότι ένιωθε άβολα μπροστά στην κάμερα, παρείχε ενδιαφέρουσες εισαγωγές σε αρκετές κινηματογραφικές μεταφορές διηγημάτων του θρυλικού συγγραφέα Ο. Χένρι. Περίπου την ίδια εποχή, ο Στάινμπεκ ηχογράφησε αναγνώσεις αρκετών διηγημάτων του για την Columbia Records. Παρά την κάποια έλλειψη άνεσης από τον Στάινμπεκ, οι ηχογραφήσεις παρέχουν μια καταγραφή της βαθιάς, ηχηρής φωνής του.
Μετά την επιτυχία του Viva Zapata!, ο Στάινμπεκ συνεργάστηκε με τον Καζάν στο Ανατολικά της Εδέμ (East of Eden), το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Τζέημς Ντην.
Έργα (και οι ελληνικές εκδόσεις τους)
1929: «Η Χρυσή Κούπα»(D/R), ιστορικό μυθιστόρημα (Cup of Gold)
Το χρυσό κύπελλο, μτφ. Σωτ.Πατατζής, (χχ)
μτφ. Κίρα Σίνου (εκδ. "Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος", 1995)
1932: «Ουράνιες βοσκές»(D/R), συλλογή διηγημάτων (The Pastures of Heaven)
μτφ. Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη (εκδ. "Γ.Δ.Παπαδημητρίου", 1951)
Τα λιβάδια του ουρανού, μτφ. Μιχάλης Μακρόπουλος (εκδ. "Παπαδόπουλος", 2015)
1933: The Red Pony, νουβέλα σε 4 επεισόδια
Το κόκκινο πουλάρι , μτφ. Δ.Π.Κωστελένος (εκδ."Άγκυρα", 1975)
Το κόκκινο αλογάκι, μτφ. Φώντας Κονδύλης (εκδ. "Καστανιώτης" στη σειρά Παιδικής και Εφηβικής Λογοτεχνίας, 1981)
1933: «Σε έναν άγνωστο Θεό»(D/R), μυθιστόρημα ( To A God Unknown)
μτφ. Γιάννης Κριμπάς (εκδ. "Άγκυρα", 1972, 1975, 1998)
μτφ. Κοσμάς Πολίτης (εκδ. "Αναστασιάδης", 1996)
1935: Tortilla Flat, μυθιστόρημα
Τορτίλα φλατ, μτφ. Άρης Αλεξάνδρου (εκδ."Γκοβόστης", α΄ έκδ. 1952, β΄ έκδ. 2003)
Τορτίλα φλατ, μτφ. Μάχη Δημοπούλου (εκδ. "Αυλός", 1967)
Η πεδιάδα της Τορτίλια, μτφ. Κώστας Π. Νεστορίδης (στο βιβλίο «Η πεδιάδα της Τορτίλια - Άνθρωποι και ποντίκια - Το μαργαριτάρι» των εκδ. "Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος", 1989)
1936:«Σε Αμφίβολη Μάχη»(D/R) ( In Dubious Battle ), μυθιστόρημα
μτφ. Άρης Σφακιανάκης (εκδ. "Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος", 1989)
1937: «Άνθρωποι και ποντίκια» ( Of Mice And Men), μυθιστόρημα. Διασκευάστηκε στην συνέχεια από τον συγγραφέα και σε θεατρικό έργο
μτφ. Αλίκη Βρανά (εκδ. "Άγκυρα" 1971 & 1975)
μτφ. Κοσμάς Πολίτης, (εκδ. «Αναστασιάδης», 1996)
μτφ. Μιχάλης Μακρόπουλος (εκδ. «Παπαδόπουλος», 2013)
1938: The Long Valley, συλλογή διηγημάτων
Η Μακριά Κοιλάδα, μτφ. Γρηγόρης Αζαριάζης και Α. Χριστοφορίδης (εκδ. «Γράμματα», 1981)
1939: «Τα σταφύλια της οργής»(D/R), - (The Grapes of Wrath) , μυθιστόρημα (Βραβείο Πούλιτζερ (Μυθοπλασίας)
μτφ. Κοσμάς Πολίτης (εκδ. Βιβλιοθήκη για όλους, χχ, και εκδ. "Γράμματα", α' έκδ. 1982, επανέκδοση 2006)
μτφ. Μιχάλης Μακρόπουλος (εκδ. "Παπαδόπουλος", 2014)
1941: The Log from the Sea of Cortez. Λογοτεχνική περιγραφή ενός θαλασσινού ταξιδιού που έκανε με τον φίλο του και μέντορά του Εντ Ρίκετς στο κόλπο της Καλιφόρνια.
Θάλασσα του Κορτέζ, μτφ. Παντελής Ανδρικόπουλος (απόσπασμα της νουβέλας στο βιβλίο «Θαλασσινές ιστορίες» των εκδ. "Νάρκισσος", 2005)
1941: The Forgotten Village (Το ξεχασμένο χωριό), σενάριο ντοκυμαντέρ
1942: The Moon is Down, μυθιστόρημα. Μετάφραση του Κοσμά Πολίτη που κυκλοφόρησε με τους τίτλους :
Το Φεγγάρι κατέβηκε χαμηλά (εκδ. "Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος", χχ)
Το φεγγάρι χαμήλωσε (εκδ. "Αναστασιάδης" για ενήλικες, 1997)
Το Φεγγάρι έπεσε (εκδ. "Νεφέλη" στη σειρά Παιδικής και Εφηβικής Λογοτεχνίας, 1998)
1944: Lifeboat (Σωσίβια λέμβος), σενάριο κινηματογραφικού έργου με τον ελληνικό τίτλο Στον ίσκιο του θανάτου
1945: «Ο δρόμος με τις φάμπρικες»(D/R), μυθιστόρημα, (Cannery Row)
μτφ. Κοσμάς Πολίτης (εκδ. "Γράμματα", 2011)
μτφ. Δ.Π.Κωστελένος (εκδ. "Παγκόσμια Λογοτεχνία", χχ)
1947: «Οι Ταξιδιώτες»(D/R), μυθιστόρημα (The Wayward Bus)
Ναυάγια, μτφ. Ρένος Πολίτης (εκδ."Κλασσική Βιβλιοθήκη", 1960)
μτφ. Αγγελική Βαλαβάνη (εκδ. "Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος", 1989)
1948: «Το Μαργαριτάρι»(D/R) , νουβέλα (The Pearl)
μτφ. Λέανδρος Πολενάκης (εκδ. "Άγκυρα" 1971 και 1975)
μτφ. Γιάννης Θωμόπουλος (εκδ. "Μίνωας", σειρά Παιδικής και Εφηβικής Λογοτεχνίας, 1991)
μτφ. Κώστας Π. Νεστορίδης (εκδ. "Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος", 1989)
1948: A Russian Journal, ταξιδιωτικό
Ρωσικό Ημερολόγιο, μτφ. Κίρα Σίνου (εκδ. "Κέδρος", 2009)
1950: Burning Bright, νουβέλα
1952: «Ανατολικά της Εδέμ», μυθιστόρημα (East of Eden)
μτφ. Κοσμάς Πολίτης (εκδ. "Αυλός", χχ. και εκδ. "Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος", 1994)
μτφ. Μιχάλης Μακρόπουλος (εκδ. "Παπαδόπουλος", 2016)
1952: Viva Zapata!, σενάριο – Βίβα Ζαπάτα!
1954: «Γλυκιά Πέμπτη»(D/R), μυθιστόρημα (Sweet Thursday)
μτφ. Αγγελική Βαλαβάνη (εκδ. "Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος", 1989)
1957: The Short Reign of Pippin IV, μυθιστόρημα πολιτικής σάτιρας
Η σύντομη βασιλεία του Πιπίνου, μτφ. Αλκμήνης Πάκα (εκδ. "Παρατηρητής", 1986)
1958: Once There Was a War, συλλογή άρθρων που έγραψε την περίοδο που δούλευε σαν πολεμικός ανταποκριτής για τη "New York Herald Tribune" από τον Ιούνιο ως και τον Δεκέμβριο του 1943
1961: The Winter of Our Discontent, μυθιστόρημα
Ο χειμώνας της πίκρας μας, μτφ. Μανώλης Κορνήλιος (εκδ."Αυλός", 1967)
Ο Χειμώνας της διχόνοιας, μτφ. Νέστορας Χούνος και Αλίκη Ακοντίδου (εκδ. "Αποσπερίτης", 1998)
1962: «Ταξίδια με τον Τσάρλυ: Αναζητώντας την Αμερική»(D/R) (Travels With Charley: In Search of America) λογοτεχνική περιγραφή του ταξιδιού που έκανε με το αυτοκίνητό του και τον σκύλο του τον Τσάρλι, το 1960
μτφ. Σώτη Τριανταφύλλου (εκδ. "Νεφέλη", 2012)
1966: America and Americans (Η Αμερική και οι Αμερικανοί), συλλογή των δημοσιογραφικών άρθρων του συγγραφέα.
0 Σχόλια