Την 13η Σεπτεμβρίου του 1986 στις 8:23 μμ η ισχυρή δόνηση, η οποία κράτησε αρκετά δευτερόλεπτα, συγκλόνισε τους κατοίκους. Προκλήθηκαν ανεπανόρθωτες ζημιές στα περισσότερα από τα κτίρια. Το 80% των κτιρίων της πόλης γκρεμίστηκαν ή κρίθηκαν ως ακατάλληλα για κάθε χρήση.
Το επίκεντρο του σεισμού ήταν σε απόσταση 1 έως 4 χιλιόμετρα από την πόλη, στο βόρειο τμήμα του ρήγματος της Καλαμάτας, στον μεσσηνιακό κόλπο. Το διπλανό χωριό Ελαιοχώρι, ισοπεδώθηκε ολοκληρωτικά. Ένας μεγάλος μετασεισμός (μεγέθους 5,4 ρίχτερ αυτή τη φορά) έγινε δύο μέρες μετά (15/9/1986). Σοβαρές ζημίες παρατηρήθηκαν, ακόμα, στα χωριά Βέργα, Πολιανή, Άρις, Αρτεμισία και Νέδουσα.
Ανάμεσα στους 20 νεκρούς, 6 ανασύρθηκαν νεκροί από πενταόροφη πολυκατοικία, η οποία κατέρρευσε από τον κύριο σεισμό.
Τέσσερα άτομα πέθαναν όταν κατέρρευσε παλιό πέτρινο κτίριο. Έξι άτομα έχασαν τη ζωή τους από πτώσεις συντριμμιών στο δρόμο. Από τους υπόλοιπους, ένα άτομο καταπλακώθηκε από οροφή, ένα από καρδιακή προσβολή, ένα βρέφος από ασφυξία και ένα άτομο από βαριά τραύματα.
Εικόνες απόλυτης καταστροφής
Παρατηρήθηκαν πτώσεις βράχων από τον Ταΰγετο και διακόπηκε η κυκλοφορία στον οδικό άξονα Σπάρτης – Καλαμάτας για 24 ώρες.
Στην γκρεμισμένη πόλη έφτασαν συνεργεία από τη νεοσύστατη τότε ΕΜΑΚ, αλλά και ομάδες διάσωσης από τη Γαλλία και τη Γερμανία.
Μετά τον σεισμό, κάτοικοι εγκατέλειψαν την πόλη για γύρω χωριά ή άλλες πόλεις. Για το επόμενο μεγάλο χρονικό διάστημα, σεισμόπληκτοι κάτοικοι στεγάστηκαν προσωρινά σε πλοία ελλιμενισμένα στο λιμάνι της Καλαμάτας, αλλά και σε σκηνές και κοντέινερς. Δημιουργήθηκαν συνολικά 30 καταυλισμοί.
Έβλεπαν το βουνό «να σηκώνεται»
Λίγο πριν το χτύπημα του εγκέλαδου στην πόλη, αρκετός κόσμος είχε σπεύσει στο λιμάνι καθώς εγκαινιαζόταν η ακτοπλοϊκή σύνδεση Καλαμάτας – Κρήτης. Ως εκ τούτου, όταν έγινε ο σεισμός πολλοί βρίσκονταν εκτός των σπιτιών τους και γλίτωσαν.
Μεταξύ πολλών μαρτυριών κατεγράφη, η εικόνα του βουνού Καλάθι, από όσους είχαν τη θέα του την ώρα του σεισμού, ορατού να …σηκώνεται από τη δόνηση.
0 Σχόλια