Οι περισσότεροι πεθαίνουν μετά τα 85 τους χρόνια, ενώ υπάρχει ένα διόλου «ευκαταφρόνητο» ποσοστό που υπερβαίνει τα 90-95 χρόνια, με μερικούς να φτάνουν και τα 100.
Τα καρδιολογικά περιστατικά είναι πάρα πολύ σπάνιο φαινόμενο, καθώς και όλες οι οργανικές αντιδράσεις που σχετίζονται με την καρδιά (αρτηριοσκλήρυνση, τριγλυκερίδια, χοληστερίνη, πίεση κ.α.), με τον καρκίνο του παχέως εντέρου και του προστάτη ν’ «απουσιάζουν» σχεδόν ολοκληρωτικά.
Πώς έχουν καταφέρει, λοιπόν, οι μοναχοί του Αγίου Όρους σχεδόν να εξαλείψουν τις αρρώστιες που μαστίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο στον «έξω κόσμο»; Πώς γίνεται σε περισσότερα από 2000 άτομα που ζουν εκεί, η συντριπτική πλειοψηφία να πεθαίνει από φυσιολογικά αίτια και στα βαθιά γεράματα;
Η απάντηση μπορεί να μοιάζει σύνθετη στο γυμνό μάτι, όμως είναι εξαιρετικά απλή
Οι μοναχοί δεν τρώνε καθόλου κρέας- το «αντικαθιστούν» με τα όσπρια και σπανιότερα με το ψάρι. Δεν βάζουν καρυκεύματα στο φαγητό τους, αποφεύγουν τα λίπη, το βούτυρο, τις κρέμες γάλακτος και πάσης φύσεως συνοδευτικά.
Τρώνε πληθώρα λαχανικών και φρούτων, αρκετό ψωμί (το οποίο, ως γνωστόν, περιέχει σύνθετους υδατάνθρακες, που είναι η βασική πηγή ενέργειας για τον οργανισμό μας), τυρί, αυγά και διάφορες πίτες, ενώ χρησιμοποιούν αποκλειστικά και μόνο ελαιόλαδο στο μαγείρεμα του γεύματός τους.
«Απόρροια» όλων των παραπάνω είναι η μείωση του σακχάρου και της πίεσης, τα τριγλυκερίδια και η χοληστερίνη δέχονται ένα ισχυρό… πλήγμα, προλαμβάνεται η εκδήλωση της οστεοπόρωσης και διαφόρων τύπων καρκίνου, ευνοείται η καλύτερη λειτουργία του εντέρου, ενώ μια τέτοιου είδους διατροφή διαθέτει αντιγηραντικές ιδιότητες.
Εξίσου σημαντικό, ωστόσο, με το τι τρώνε οι μοναχοί είναι και το πόσο και πότε τρώνε
Η σημασία της «βυζαντινής ώρας» στη μοναστηριακή διατροφή
Οι μοναχοί του Αγίου Όρους γευματίζουν σε «παράλογες»- για όσους βρίσκονται εκτός αυτού- ώρες: το μεσημεριανό τους καταναλώνεται στις 8 το πρωί, ενώ το βραδινό (δείπνο) στις 6 το απόγευμα.
Ο λόγος που γίνεται αυτό έχει να κάνει με το βυζαντινό ωράριο, το οποίο έχει ως βάση του το ηλιοβασίλεμα. Με το που δύει ο ήλιος αυτομάτως τελειώνει η μέρα και η συγκεκριμένη στιγμή συμπίπτει για τους μοναχούς με τις 12 τα μεσάνυχτα.
Παρά την «παραδοξότητα» των μόλις δύο γευμάτων ημερησίως, οι μοναχοί ασκούνται συστηματικά με φυσικό τρόπο, καθώς οι αγροτικές τους εργασίες και οι ασχολίες τους (η εκτέλεση των διακονημάτων, φερ’ ειπείν) κρατούν σε υψηλά επίπεδα την φυσική τους κατάσταση.
Επιπρόσθετα, φροντίζουν να ξεκουράζονται προκειμένου ν’ ανακτούν δυνάμεις- δεδομένου του ότι ξυπνούν στις 3:30 το πρωί: μετά από κάθε γεύμα πηγαίνουν για ύπνο 2-3 ωρών, ούτως ώστε να μπορέσουν να παραμείνουν δραστήριοι για το υπόλοιπο της ημέρας.
Πέραν όλων των υπολοίπων, εξέχουσας σημασίας είναι και η επιλογή τους να τρώνε όλοι μαζί, καθώς με την κοινή εστίαση και τα προγραμματισμένα γεύματα επιτυγχάνουν σταθερότητα στο μεταβολισμό τους, αποφεύγουν την υπερκατανάλωση φαγητού και με αυτό τον τρόπο διευκολύνουν την πέψη του οργανισμού τους, κάτι που οδηγεί στην πνευματική καθαρότητα.
Η διατροφική κουλτούρα των «σωστών» γευμάτων που ακολουθούν οι μοναχοί σε συνδυασμό με την σωματική άσκηση, την ξεκούραση, την κοινή εστίαση για να μην παρεκκλίνουν από το πρόγραμμά τους, το γεγονός πως δεν καπνίζουν και δεν πίνουν αλκοόλ (παρά μονάχα κρασί και ούζο σε ελεγχόμενες ποσότητες) είναι το μυστικό που «ξεκλειδώνει» το μονοπάτι της μακροζωίας και της ελαχιστοποίησης των επιβλαβών για την υγεία νοσημάτων.
Καμιά φορά το «θαύμα» βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας.
Το μόνο που έχει να κάνει κάποιος, είναι να κοιτάξει προς την σωστή πλευρά…
0 Σχόλια