«Η γη σείστηκε, οι βράχοι σκίστηκαν και οι τάφοι άνοιξαν». — Ματθαίος 27: 51-52
Το μεσημεριανό σκοτάδι είναι το πρώτο από τα έξι θαύματα που συνέβησαν κατά τη σταύρωση του Ιησού (Ματθαίος 27:45). Είναι η αρχή της θείας πομπής των σημείων που προανήγγειλαν το θάνατο του Ιησού Χριστού. Δεύτερον, ήρθε το υπερφυσικό σκίσιμο από πάνω μέχρι κάτω της κουρτίνας του ναού. Το τρίτο θαύμα ήταν ο σεισμός και το σχίσιμο των βράχων (στ. 51), ενώ το τέταρτο ήταν το άνοιγμα των τάφων στην περιοχή (στ. 52). Το πέμπτο θαυματουργό σημείο ήταν η κατάσταση του άδειου τάφου 6 ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, και το τελευταίο θαύμα ήταν η ανάσταση πολλών αγίων που είχαν πεθάνει (εδ. 53). Αυτά ήταν τα έξι θαύματα του Γολγοθά, όλα συνδεδεμένα άμεσα με τον θάνατο του Ιησού Χριστού.
Μερικά από αυτά τα θαύματα συνέβησαν στους ουρανούς, άλλα κάτω από τη γη, ωστόσο όλα δημιούργησαν μια μοναδική κατηγορία θαυμάτων—κάθε ένα από αυτά τα σημάδια έπαιξε ρόλο στο θαύμα της αιώνιας πράξης λύτρωσης του Χριστού. Κάθε θαύμα, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, διασαφηνίζει το νόημα και το σκοπό των βάθους των δεινών του Σωτήρα μας. Μαζί, και οι έξι περιβάλλουν τον Χριστό στο θάνατό Του, φυλάσσοντας προσεκτικά την αλήθεια της απελευθέρωσής μας.
Εδώ θα δούμε το τέταρτο από τα θαύματα του Γολγοθά — το άνοιγμα των τάφων.
Το ταραγμένο νεκροταφείο έχει μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα θαύματα. Είναι το αποκορύφωμα όλων των προηγούμενων θαυμάτων, ακόμα κι αν προλαβαίνει τα θαύματα που θα ακολουθήσουν. Ας εξετάσουμε τα γεγονότα που σχετίζονται με εμάς στο ευαγγέλιο.
«Όταν ο Ιησούς φώναξε πάλι με δυνατή φωνή, παρέδωσε το πνεύμα του».
«Εκείνη τη στιγμή το παραπέτασμα του ναού σκίστηκε στα δύο από πάνω μέχρι κάτω. Η γη σείστηκε, οι βράχοι σκίστηκαν και οι τάφοι άνοιξαν. Τα σώματα πολλών αγίων ανθρώπων που είχαν πεθάνει αναστήθηκαν» (Ματθαίος 27:50–52).
Μπορούμε να δούμε καθαρά ότι μέσω του σεισμού άνοιξαν οι τάφοι. Μπορούμε επίσης να συμπεράνουμε ότι οι περισσότεροι από τους τάφους βρίσκονταν στον ή γύρω από τον Γολγοθά. Ο σεισμός πιθανότατα θα ήταν ο πιο βίαιος στο σημείο προέλευσής του—το επίκεντρο του ανησυχητικού θανάτου του Ιησού. Είναι βέβαιο ότι ένα νεκροταφείο υπήρχε κοντά στον Γολγοθά από τότε που ο Ιησούς τέθηκε κοντά στον τάφο του Ιωσήφ (Ιωάννης 19:41–42).
Η Τοπικότητα
Το πού έγιναν αυτές οι αναστάσεις είναι σημαντικό. Εάν αυτό το θαύμα προοριζόταν να είναι μια μαρτυρία για τη δύναμη του θανάτου του Χριστού, θα απαιτούσε οι τάφοι να βρίσκονται σε άμεση γειτνίαση με τον σταυρό. Περαιτέρω ένδειξη ότι αυτοί οι τάφοι ήταν κοντά στην Ιερουσαλήμ φαίνεται από το γεγονός ότι όταν οι άγιοι αναστήθηκαν, μπήκαν αμέσως στην Ιερουσαλήμ (Ματθαίος 27:53).
Μπορεί επίσης εύλογα να υπονοηθεί ότι οι συγκεκριμένοι τάφοι ήταν βραχώδεις τάφοι, τρύπες λαξευμένες στο βράχο των οποίων οι είσοδοι σφραγίζονταν από μεγάλες πέτρες που κυλούσαν μπροστά τους. Μπορούμε να το συμπεράνουμε αυτό λόγω της προφανούς σύνδεσης μεταξύ των δύο δηλώσεων «οι βράχοι χωρίστηκαν» και «οι τάφοι άνοιξαν».
Εφόσον φαίνεται ότι το άνοιγμα των τάφων συνδέεται τόσο στενά με το σχίσιμο των βράχων, γιατί να χωρίσουν αυτά τα δύο γεγονότα; Ο λόγος είναι επειδή υπάρχει μια σημαντική διάκριση μεταξύ τους. Το σχίσιμο των βράχων ήταν απόδειξη δύναμης, ενώ το άνοιγμα των τάφων ήταν απόδειξη σχεδιασμού. Το σχίσιμο των βράχων, από μόνο του, δεν προμήνυε τίποτα στο μέλλον. Το άνοιγμα των τάφων, όμως, ήταν σαν το πρώτο εκβλάστημα της επερχόμενης αναστάσιμης δόξας.
Ως γεγονός, ο σεισμός δεν ήταν απλώς το μέσο για το άνοιγμα των τάφων αλλά ένα ανεξάρτητο θαύμα με το δικό του ξεχωριστό νόημα. Κατά τον ίδιο τρόπο, το άνοιγμα των τάφων δεν ήταν απλώς το λογικό αποτέλεσμα του σεισμού αλλά ένα γεγονός με τη δική του μοναδική σημασία και σημασία. Ήταν το στιγμιαίο αποτέλεσμα του σεισμού, με τον ίδιο τρόπο που ο σεισμός ήταν το στιγμιαίο αποτέλεσμα της κραυγής νίκης του Χριστού από τον σταυρό. Και όπως ο σεισμός, συνέβη ως απάντηση σε αυτή την κραυγή. Τη στιγμή που πέθανε ο Χριστός, οι τάφοι άνοιξαν.
0 Σχόλια