Οι Τούρκοι ήθελαν να μας κάψουν ζωντανούς

'Η ιστορία της Τουρκίας - έλεγε ο Αμερικανός διπλωμάτης Τζορτζ Χόρτον - είναι κηλιδωμένη με αίμα, με κτηνωδίες, ακόλαστες φρικαλεότητες, βασανιστήρια και εκτελέσεις σε βάρος αμάχων και αόπλων...".
Και ο υπουργός Εξωτερικών Τσάμπερλεν πρόσθετε: 'Στην περιοχή του Πόντου διαπράχθηκαν ανήκουστα εγκλήματα εις βάρος φιλήσυχων ανθρώπων".
Στα χιλιάδες στοιχεία που υπάρχουν, παραθέτουμε και τα όσα κατάγραψε ο διάσημος Αμερικανός δημοσιογράφος Γκίμπονς στον "Μηνύτορα" της Βοστόνης:

"Είδα με τα μάτια μου στην πεδιάδα της Μαλάτειας, σημαντικό μέρος αυτής στρωμένο με πτώματα Ελλήνων!...
Από τους 25.000 Έλληνες της Τραπεζούντας που εξορίστηκαν, απέμειναν ελάχιστοι..."
Η Σοφία Κυνηγοπούλου γεννήθηκε το 1905 στην Κερασούντα και αφηγήθηκε, πριν πεθάνει στα Κομνηνά Ξάνθης, τις τραγικές στιγμές που έζησε στους διωγμούς:
"Όταν μάθαμε ότι ο Κεμάλ με τους Τσέτες κρεμούσαν στη Σαμψούντα δικούς μας, φοβηθήκαμε. Γρήγορα όμως ήρθαν και στο χωριό μας.
Μας μάζεψαν όλους και μας κλείσανε μέσα στην εκκλησία.
Αφού κλέψανε τα σπίτια μας, έφεραν καλαμποκόφυλλα, βάλανε φωτιά για να μας κάψουν ζωντανούς.
Η μάνα μου, μπρος στον κίνδυνο, έσπασε το παράθυρο της εκκλησίας κι αρχίσαμε να διαφεύγουμε στο κοντινό δάσος.
Όταν οι Τσέτες το κατάλαβαν, έπιασαν τη μάνα μου και τη σκότωσαν.
Οι μισοί που δεν πρόλαβαν να βγουν κάηκαν ζωντανοί...
Μετά οι Τσέτες φόρτωσαν τα πράγματά μας στα άλογα και καθώς έφευγα τραγουδούσαν:
 "Ζήτω Κεμάλ, ζήτω έδιωξες του γκιαούρηδες κλπ".
Τάσος Κοντογιαννίδης.