Άμεση αναφορά στον Λέοντα υπάρχει στους μύθους για τους δώδεκα άθλους του Ηρακλή : Στα περίχωρα μιας μικρής πόλης, της Νεμέας, τριγυρνούσε ένα άγριο λιοντάρι που τρομοκρατούσε τους κατοίκους και κατασπάραζε τα ζώα τους.
Όταν αποφάσισε ο Ηρακλής να το σκοτώσει βρήκε βοήθεια στο πρόσωπο ενός χωρικού, του Μομόρχου. Στο σπίτι του σταμάτησε ο Ηρακλής και τον παρακάλεσε να ετοιμάσει ένα ζώο για τη θυσία. Εάν επέστρεφε μέσα σε τριάντα μέρες έχοντας νικήσει τον Λέοντα της Νεμέας, η θυσία θα αφιερωνόταν στον ίδιο τον Ηρακλή, που θα είχε γίνει πια δεκτός στον Όλυμπο ως αθάνατος.
Όταν πέτυχε κάπου τον Λέοντα, έστειλε όλα του τα βέλη εναντίον του, χωρίς όμως να του κάνουν τίποτα : γλιστρούσαν πάνω στο σκληρό πετσί του θηρίου. Του επιτέθηκε με το ρόπαλο κι έσπασε. Το μόνο όπλο που απέμεινε πια στον Ηρακλή ήταν τα χέρια του.
Μ΄αυτά όρμησε στο θηρίο, το άρπαξε από το λαιμό και το έσφιξε μέχρι που του έπνιξε. Από το λιοντάρι αυτό, ο Ηρακλής πήρε την λεοντή, με την οποία συνήθως απεικονίζεται στις παραστάσεις.
Καλό θα ήταν να αναφερθεί ότι φεύγοντας ο Ηρακλής, είπε πως θα γύριζε, νικητής ή ηττημένος, μέσα σε τριάντα μέρες, όσο ακριβώς είναι η διάρκεια ενός ζωδίου.
Επίσης, ότι ο ήρωας δεν θέλει να χρησιμοποιήσει όπλα άλλα εκτός από αυτά των κοινών θνητών : σκοτώνει το λιοντάρι, τελικά μόνο με τα χέρια του.
0 Σχόλια