O Senna ήταν οδηγός της Formula 1, ο οποίος αναδείχθηκε τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής.
Μέχρι σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο ταλαντούχος οδηγός όλων των εποχών.
Γέννηση: 21 Μαρτίου 1960, Σάο Πάολο, Σάο Πάολο, Βραζιλία
Απεβίωσε: 1 Μαΐου 1994, Ίμολα, Ιταλία
O Ayrton Senna Da Silva, όπως ήταν το πλήρες όνομα του γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1960 στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας.
Συνήθως οι συμπατριώτες του επιλέγουν το ποδόσφαιρο αλλά αυτός επέλεξε το δεύτερο αγαπητό άθλημα, την Formula 1. Από μικρός έδειξε την κλίση του στους αγώνες του μηχανοκίθνητου αθλητισμού. Ο πατέρας του τον στήριζε από τότε καθώς ήταν και ο ίδιος λάτρης των αγώνων ταχύτητας. Το πρώτο του αγωνιστικό καρτ το απέκτησε σε ηλικία 10 ετών και με αυτό συμμετείχε για πρώτη φορά σε τοπικούς αγώνες καρτ μετά από τρία χρόνια, καθώς τότε ήταν πολύ μικρός για να συμμετάσχει.
Ο Βραζιλιάνος πιλότος Ayrton Senna σκοτώθηκε την 1η Μαίου 1994...
Σ' εκείνον τον αγώνα έτρεχαν πολύ ταλαντούχοι και μεγαλύτεροι από αυτόν οδηγοί, όμως ο Senna κέρδισε το πρωτάθλημα, μαζί και τις εντυπώσεις. Το 1977 σε ηλικία 17 ετών ήρθε η ώρα να πάρει μέρος στο πρωτάθλημα καρτ Νοτίου Αμερικής. Εκεί εντυπωσίασε, προκαλώντας τον θαυμασμό όλων. Το 1978 και το 1980 πήρε μέρος και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ, όμως σε αυτό κατετάγη δεύτερος. Παρότι δεν κέρδισε δύο συνεχόμενες φορές τον παγκόσμιο τίτλο, αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να αλλάξει κατηγορία. Έτσι, το 1981 έφυγε από την Βραζιλία για την Ευρώπη και συγκεκριμένα για την Αγγλία. Εκεί πήρε μέρος στο πρωτάθλημα Formula Ford 1600, το οποίο και κατέκτησε. Εκείνη την περίοδο πήρε το όνομα Da Silva, δηλαδή το μητρικό του, κάτι πολύ συνηθισμένο στην Βραζιλία.
H στιγμή που κόστισε τη ζωή στον Βραζιλιάνο πιλότο...
Το 1982 κέρδισε και την Βρετανική και την ευρωπαϊκή Formula Ford 2000. Την επόμενη χρονιά έκανε ένα ακόμη βήμα παραπάνω: Μεταπήδησε στην Formula 3 με την ομάδα της West Surrey Racing. Σε αυτούς τους αγώνες ως βασικότερο αντίπαλο είχε τον Άγγλο Martin Brundle. Τελικά ο Senna κέρδισε 9 αγώνες και τον τελευταίο στο Macau κατακτώντας τον τίτλο. Αυτή του η επίδοση έκανε πολλές ομάδες της Formula 1 να ενδιαφερθούν γι' αυτόν: Williams, McLaren, Brabham και Tolemanτον διεκδίκησαν. Τελικά κατέληξε στην πιο αδύναμη από όλες δηλαδή στην Toleman).
Το ατύχημα
Την 1η Μαΐου 1994, θα γινόταν το γκραν πρι του Σαν Μαρίνο στην πίστα της Ίμολα. Τις δύο προηγούμενες μέρες είχαν συμβεί δυο σοβαρά ατυχήματα: το πρώτο την Παρασκευή με τον νεαρό τότε Ruberns Barrichellο ο όποιος τραυματίστηκε σοβαρά. Την επόμενη ημέρα ο Roland Ratzenberger (Αυστριακός οδηγός της Βρετανικής MTV Simtek Ford στην πρώτη του χρονιά στην Formula 1, 34 ετών τότε) δεν είχε την τύχη του Barrichellο και βρήκε ακαριαίο θάνατο στην πίστα καθώς έπειτα από σφοδρή σύγκρουση με ταχύτητα 314,9 χλμ/ώρα, τραυματίστηκε σοβαρά στον αυχένα.
Η σύντροφός του Senna, η Andrianna, εκμυστηρεύτηκε ότι μετά το θανατηφόρο ατύχημα του Roland Ratzenberger είχε δει τον Ayrton να κλαίει και να παρακαλάει να αναβληθεί ο αγώνας, έχοντας ένα παράξενο κακό προαίσθημα. Παρόλα αυτά, όμως, ο αγώνας έγινε κανονικά.
Πολλά σενάρια...
Στην πρώτη θέση της εκκίνησης, για τρίτη συνεχόμενη φορά εκείνη την χρονιά, ήταν ο Senna. Στον έβδομο γύρο, στη στροφή Tamburello, για αδιευκρίνιστους μέχρι σήμερα λόγους, έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του και έπεσε στον τοίχο. Δύο ώρες αργότερα, ο Senna έφυγε από την ζωή. Μέχρι σήμερα ακούστηκαν πολλά σενάρια για το πώς έγινε το ατύχημα, όμως κανένα δεν έγινε δυνατό να αποδειχτεί. Μετά τον θάνατό του η ομάδα του, (Williams), δικάστηκε για το αδικαιολόγητο σπάσιμο του τιμονιού της FW16. Μετά από δικαστικές διαμάχες που διήρκεσαν μερικά χρόνια, τελικά αθωώθηκε.
Η είδηση του θανάτου διαδόθηκε με αστραπιαία ταχύτητα παγκοσμίως, πυροδοτώντας θρήνο στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Σάο Πάολο. Χιλιάδες θαυμαστές του πήγαν στο πατρικό του σπίτι κλαίγοντας. Ο πρόεδρος της Βραζιλίας Ιταμάρ Φράνκο, ανακοινώνοντας τον θάνατό του από την τηλεόραση, κήρυξε την χώρα σε τριήμερο εθνικό πένθος, ενώ έθεσε το προεδρικό αεροπλάνο στην διάθεση της οικογένειάς του για να μεταφέρουν τη σορό του στην Βραζιλία.
Ο Senna σε ηλικία 34 ετών, ο μεγαλύτερος σύγχρονος πιλότος και αστέρας της Formula 1, είχε περάσει στην αιωνιότητα.
Σ' εκείνον τον αγώνα έτρεχαν πολύ ταλαντούχοι και μεγαλύτεροι από αυτόν οδηγοί, όμως ο Senna κέρδισε το πρωτάθλημα, μαζί και τις εντυπώσεις. Το 1977 σε ηλικία 17 ετών ήρθε η ώρα να πάρει μέρος στο πρωτάθλημα καρτ Νοτίου Αμερικής. Εκεί εντυπωσίασε, προκαλώντας τον θαυμασμό όλων. Το 1978 και το 1980 πήρε μέρος και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ, όμως σε αυτό κατετάγη δεύτερος. Παρότι δεν κέρδισε δύο συνεχόμενες φορές τον παγκόσμιο τίτλο, αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να αλλάξει κατηγορία. Έτσι, το 1981 έφυγε από την Βραζιλία για την Ευρώπη και συγκεκριμένα για την Αγγλία. Εκεί πήρε μέρος στο πρωτάθλημα Formula Ford 1600, το οποίο και κατέκτησε. Εκείνη την περίοδο πήρε το όνομα Da Silva, δηλαδή το μητρικό του, κάτι πολύ συνηθισμένο στην Βραζιλία.
Το 1982 κέρδισε και την Βρετανική και την ευρωπαϊκή Formula Ford 2000. Την επόμενη χρονιά έκανε ένα ακόμη βήμα παραπάνω: Μεταπήδησε στην Formula 3 με την ομάδα της West Surrey Racing. Σε αυτούς τους αγώνες ως βασικότερο αντίπαλο είχε τον Άγγλο Martin Brundle. Τελικά ο Senna κέρδισε 9 αγώνες και τον τελευταίο στο Macau κατακτώντας τον τίτλο. Αυτή του η επίδοση έκανε πολλές ομάδες της Formula 1 να ενδιαφερθούν γι' αυτόν: Williams, McLaren, Brabham και Tolemanτον διεκδίκησαν. Τελικά κατέληξε στην πιο αδύναμη από όλες δηλαδή στην Toleman).
Την 1η Μαΐου 1994, θα γινόταν το γκραν πρι του Σαν Μαρίνο στην πίστα της Ίμολα. Τις δύο προηγούμενες μέρες είχαν συμβεί δυο σοβαρά ατυχήματα: το πρώτο την Παρασκευή με τον νεαρό τότε Ruberns Barrichellο ο όποιος τραυματίστηκε σοβαρά. Την επόμενη ημέρα ο Roland Ratzenberger (Αυστριακός οδηγός της Βρετανικής MTV Simtek Ford στην πρώτη του χρονιά στην Formula 1, 34 ετών τότε) δεν είχε την τύχη του Barrichellο και βρήκε ακαριαίο θάνατο στην πίστα καθώς έπειτα από σφοδρή σύγκρουση με ταχύτητα 314,9 χλμ/ώρα, τραυματίστηκε σοβαρά στον αυχένα.
Η σύντροφός του Senna, η Andrianna, εκμυστηρεύτηκε ότι μετά το θανατηφόρο ατύχημα του Roland Ratzenberger είχε δει τον Ayrton να κλαίει και να παρακαλάει να αναβληθεί ο αγώνας, έχοντας ένα παράξενο κακό προαίσθημα. Παρόλα αυτά, όμως, ο αγώνας έγινε κανονικά.
Στην πρώτη θέση της εκκίνησης, για τρίτη συνεχόμενη φορά εκείνη την χρονιά, ήταν ο Senna. Στον έβδομο γύρο, στη στροφή Tamburello, για αδιευκρίνιστους μέχρι σήμερα λόγους, έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του και έπεσε στον τοίχο. Δύο ώρες αργότερα, ο Senna έφυγε από την ζωή. Μέχρι σήμερα ακούστηκαν πολλά σενάρια για το πώς έγινε το ατύχημα, όμως κανένα δεν έγινε δυνατό να αποδειχτεί. Μετά τον θάνατό του η ομάδα του, (Williams), δικάστηκε για το αδικαιολόγητο σπάσιμο του τιμονιού της FW16. Μετά από δικαστικές διαμάχες που διήρκεσαν μερικά χρόνια, τελικά αθωώθηκε.
Η είδηση του θανάτου διαδόθηκε με αστραπιαία ταχύτητα παγκοσμίως, πυροδοτώντας θρήνο στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Σάο Πάολο. Χιλιάδες θαυμαστές του πήγαν στο πατρικό του σπίτι κλαίγοντας. Ο πρόεδρος της Βραζιλίας Ιταμάρ Φράνκο, ανακοινώνοντας τον θάνατό του από την τηλεόραση, κήρυξε την χώρα σε τριήμερο εθνικό πένθος, ενώ έθεσε το προεδρικό αεροπλάνο στην διάθεση της οικογένειάς του για να μεταφέρουν τη σορό του στην Βραζιλία.
Ο Senna σε ηλικία 34 ετών, ο μεγαλύτερος σύγχρονος πιλότος και αστέρας της Formula 1, είχε περάσει στην αιωνιότητα.
(Ayrton Senna da Silva, 21 Μαρτίου 1960 - 1 Μαΐου 1994)
Το 1986 αποτελεί, για την ιστορία των ράλλυ, μια χρονιά πραγματικά σημαντική.Με το τέλος της σαιζόν, πράγματι, κλείνει τελειωτικά το κεφάλαιο που αφορά τα αυτοκίνητα του Group B.
Εξαιτίας των τραγικών γεγονότων που θα συμβούν κατά τη διάρκεια του 1986, η FISA θα κάνει πίσω και το Πρωτάθλημα Ράλλυ του 1987 θα ξεκινήσει με αυτοκίνητα του Group A, πολύ κοντά σε εκείνα της παραγωγής: πιο αδύνατα και με χειρότερες επιδόσεις, αλλά ασυγκρίτως πιο ασφαλή για τους οδηγούς τους!
Πως όμως έφτασε η FISA να πάρει αυτή την τόσο δραστική απόφαση (θυμίζουμε πως η ίδια η FISA επέμενε στην καθιέρωση του Group B λίγα χρόνια πριν);
Η απάντηση είναι απλή, αλλά για να συμβεί αυτό χρειάστηκε να παρθούν μια σειρά από δραστικές αποφάσεις με οδηγό τον κοινό νου και το σεβασμό για τη ζωή των οδηγών.
Ο χαμός του Attilio Bettega στο Γύρο της Κορσικής του 1985 άφησε βαθιά σημάδια όχι μόνο στην ψυχή των εραστών του σπορ, αλλά και εκείνων που ασχολούνταν επαγγελματικά με τους αγώνες. Η ακατάπαυστη τεχνολογική εξέλιξη των αυτοκινήτων του Group B, τα είχε φέρει πολύ κοντά σε εκείνα της Formula 1, τόσο σε επιδόσεις όσο και σε κόστος συντήρησης – εξέλιξης – συμμετοχής. Τα αυτοκίνητα είχαν γίνει πλέον τετρακίνητα τέρατα που, σε ορισμένες συνθήκες, κανένας δεν μπορούσε να ελέγξει, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή των οδηγών και των θεατών. Αποφασίστηκε λοιπόν να ειπωθεί η φράση «φτάνει πια, έως εδώ» για να αποφευχθούν καταστάσεις ακόμη πιο δραματικές…
Ο επόμενος αγώνας είναι εκείνος της Πορτογαλίας: θα μπορούσε να είναι ευκαιρία ανάκαμψης για τις ομάδες της Peugeot και της Audi, αν…δεν συνέβαιναν τα τραγικά γεγονότα που θα άλλαζαν την τύχη του αγώνα και του Group B γενικότερα.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης ειδικής (Lagoa Azul), το Ford RS200 του έμπειρου τοπικού πιλότου Joaquim Santos, βγαίνει από το δρόμο και παρασύρει αρκετούς θεατές. Ο απολογισμός τραγικός: τρεις νεκροί και τριάντα τραυματίες, μερικοί από τους οποίους σε κρίσιμη κατάσταση. Οι πιλότοι, τρομοκρατημένοι σχεδόν από την τραγωδία, και μπροστά στην πιθανότητα να προκαλέσουν μια νέα αδυνατώντας να ελέγξουν τα τέρατα των 500 ίππων ανάμεσα στους θεατές, αποφασίζουν να αποσυρθούν από τον αγώνα. Το επεισόδιο αυτό θα μείνει χαραγμένο στην ιστορία των ράλλυ.
Μετά το τρομερό σοκ το καραβάνι των ομάδων συνεχίζει την πορεία του: στο ράλλυ Σαφάρι ξανακερδίζει η Toyota, με δεύτερη τη Lancia που συμμετέχει με την 037 για μεγαλύτερη αξιοπιστία και τρίτη την Peugeot με τον Alen.
Η νέα τραγωδία δεν είναι μακρυά… στο Γύρο της Κορσικής, αγώνα δύσκολο για τα υπεραυτοκίνητα των 500 ίππων, φέυγει, μετά τον Bettega, και ο Henry Toivonen… Μαζί με τον συνοδηγό του, τον Sergio Cresto, ήταν επικεφαλείς γενικής και πιθανότατα θα ήταν οι νικητές του αγώνα αν το αυτοκίνητο δεν έβγαινε από το δρόμο για λόγους οι οποίοι δεν είναι ξεκαθαρισμένοι ακόμη και σήμερα. Η Lancia Delta S4 χτυπάει στα δέντρα και τυλίγεται στις φλόγες παρασέρνοντας στο θάνατο το πλήρωμά της. Εκείνη την ημέρα το ημερολόγιο έγραφε Μεγάλη Παρασκευή 2 Μαΐου 1986 και το ατύχημα έγινε 6 μέρες μετά την έκρηξη του Τσερνόμπιλ και 14 μέρες πριν σκοτωθεί ο Elio De Angelis με την Brabham-BMW κατά την διάρκεια δοκιμών εξέλιξης στο σιρκουΐ της Jerez! Η καταστροφή της Κορσικής οδηγεί τη FISA να πάρει μια γενναία απόφαση που καταργούσε το Group B αλλά και το επερχόμενο Group S που θα το αντικαθιστούσε, με τα αυτοκίνητα ακόμη πιο δυνατά και πιο εξελιγμένα.
Η Peugeot θα είναι αντίθετη σ’αυτή την απόφαση μην έχοντας κάποιο αξιόλογο αυτοκίνητο να κατεβάσει στο Group A, αλλά τίποτε πια δεν θα αλλάξει. Το Πρωτάθλημα έχει ήδη χάσει έναν από τους πρωταγωνιστές του, αλλά συνεχίζει με τις Peugeot και Lancia να εναλλάσσονται στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου (η Peugeot στο Ακρόπολις και στη Νέα Ζηλανδία με τον Kankkunen και στη Φινλανδία και την Αγγλία με τον Salonen, η Lancia με τον στην Αργεντινή Biasion και τον Alen στην Αμερική στο ράλλυ Olympus).
Ο Markku Alen κερδίζει το Πρωτάθλημα Οδηγών, του αφαιρείται όμως υπέρ του συμπατριώτη του Kankkunen μετά από όσα συνέβησαν στο ράλλυ του San Remo. Ο ιταλικός αγώνας θα μείνει στην ιστορία από τη μια για τον άψογο αγώνα των τριών Lancia των Alen, Biasion και Ceratto, από την άλλη για τον αποκλεισμό της Peugeot λόγω της χρησιμοποίησης μη εγκεκριμένων αεροδυναμικών βοηθημάτων στα αυτοκίνητά της. Η πικρή και μπερδεμένη απόφαση της FISA να ακυρώσει το ράλλυ του San Remo Πρωτάθλημα να έχει ήδη τελειώσει, θα στερήσει από τον Alen την ικανοποίηση της ανακήρυξης σε Πρωταθλητή (τίτλο που τον είχε κερδίσει αγωνιζόμενος). Ο Φινλανδός δεν θα καταφέρει ποτέ πια να κερδίσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αν και θα κερδίσει μια θέση στο πάνθεον των πιο δυνατών οδηγών ράλλυ όλων των εποχών.
Ο Markku Alen κερδίζει το Πρωτάθλημα Οδηγών, του αφαιρείται όμως υπέρ του συμπατριώτη του Kankkunen μετά από όσα συνέβησαν στο ράλλυ του San Remo. Ο ιταλικός αγώνας θα μείνει στην ιστορία από τη μια για τον άψογο αγώνα των τριών Lancia των Alen, Biasion και Ceratto, από την άλλη για τον αποκλεισμό της Peugeot λόγω της χρησιμοποίησης μη εγκεκριμένων αεροδυναμικών βοηθημάτων στα αυτοκίνητά της. Η πικρή και μπερδεμένη απόφαση της FISA να ακυρώσει το ράλλυ του San Remo Πρωτάθλημα να έχει ήδη τελειώσει, θα στερήσει από τον Alen την ικανοποίηση της ανακήρυξης σε Πρωταθλητή (τίτλο που τον είχε κερδίσει αγωνιζόμενος). Ο Φινλανδός δεν θα καταφέρει ποτέ πια να κερδίσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αν και θα κερδίσει μια θέση στο πάνθεον των πιο δυνατών οδηγών ράλλυ όλων των εποχών.
0 Σχόλια