29 Μαϊου 1453. Το "Χρονικό" του Γεωργίου Σφραντζή

"Έτσι οι εχθροί εκυρίευσαν όλη την Πόλη στις 29 Μαΐου 1453, ημέρα Τρίτη και ώρα δύο και μισή το μεσημέρι.
Οι Τούρκοι άρπαζαν και αιχμαλώτιζαν όσους συναντούσαν μπροστά τους. Εκείνους που προσπαθούσαν να αντισταθούν, τους έσφαζαν. Σε μερικά μέρη δεν ημπορούσε να διακρίνει κανείς την γη, γιατί είχε σκεπασθεί με πτώματα. Το θέαμα ήταν πολύ τρομερό. Άκουγε κανείς δυνατές κραυγές και κλάματα, έβλεπε ανθρώπους κάθε ηλικίας να αιχμαλωτίζονται (...)

Ποιος μπορεί να διηγηθεί  τα κλάματα και τις κραυγές των παιδιών, τη βεβήλωση των Εκκλησιών, όλα ετούτα τα φρικτά και αποτρόπαια  πράγματα; Το άγιο Σώμα και το άγιο Αίμα του Χριστού ερρίπτετο και εχύνετο στο έδαφος. Ποδοπατούσαν τις άγιες εικόνες. Με τα ιερατικά άμφια εσκέπαζαν τα άλογά τους. 'Αρπαζαν τα πολύτιμα μαργαριτάρια από τα ιερά κειμήλια, εσκόρπιζαν και καταπατούσαν τα λείψανα των Αγίων μας. (...)

Χριστέ Βασιλέα μου, σώσε κάθε πόλη και χωριό, όπου κατοικούν οι Χριστιανοί, από παρόμοια συμφορά και λύπη. Μόλις πάρθηκε όλη η Πόλις και δεν υπήρχε πλέον καμία αντίσταση, ο Σουλτάνος εισήλθε στην Πόλη και αμέσως διέταξε να ψάξουν και να εύρουν τον Αυτοκράτορα. Δεν επιθυμούσε τίποτα άλλο, παρά να μάθει αν ο Αυτοκράτωρ υπάρχει στη ζωή ή σκοτώθηκε. (...)

Έπλυναν τα κεφάλια πολλών πτωμάτων με την ελπίδα να αναγνωρίσουν το δικό του.
Δεν ημπόρεσαν όμως να αναγνωρίσουν το πρόσωπό του. Ευρήκαν μόνο το πτώμα του, που το ανεγνώρισαν από τις περικνημίδες και τα πέδιλα, όπου υπήρχαν επάνω ζωγραφισμένοι χρυσοί δικέφαλοι αετοί, κατά την συνήθεια των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων.
Όταν το έμαθε ο σουλτάνος, εχάρηκε πάρα πολύ. Διέταξε να θάψουν οι χριστιανοί που είχαν απομείνει από την σφαγή το βασιλικό πτώμα με τιμές που αρμόζουν σε Βασιλέα, Αλίμονο, τι μου επεφύλασσε η θεία Πρόνοια να ιδώ. (...)
Δημήτρης Κοσμόπουλος