Στις περισσότερες σχέσεις, κάποια στιγμή έρχεται το τέλος –εκτός πια αν πρόκειται για μεγάλο έρωτα που καταλήγει κάποια στιγμή στα σκαλιά της εκκλησίας ή του δημαρχείου.
Με την πρώην σύντροφό σου έχετε μοιραστεί στιγμές, που είτε σε κάνουν να γελάς ή να κλαις, τις οποίες θα πρέπει να....
βάλεις σε ένα κουτάκι μέσα σου και να προχωρήσεις μπροστά.
Όπως και να το κάνεις, έχετε δεθεί μαζί.
Σίγουρα λοιπόν, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του χωρισμού, ένας από τους δύο νιώθει την ανάγκη να υποσχεθεί αιώνια φιλία- κάτι που στο τέλος τον κάνει επίορκο.
Το περίεργο είναι πως εκείνη τη στιγμή, μπορείς να το νιώθεις έντονα.
Δεν είναι απαραίτητο να λέμε όλοι ψέμματα.
Ολες αυτές οι στιγμές, που έχουν μετατρέψει την σεξουαλική έλξη σε ένα σύνθετο mix αγάπης, φιλίας, ερωτικής ανάγκης, σε κάνουν να θες να διατηρήσεις όσα είχες, καθώς σε καλύπτουν πολύπλευρα.
Ειδικά αν ο χωρισμός έρχεται χωρίς να έχει γεμίσει το κενό από την ύπαρξη ενός νέου αμόρε.
Ακόμα τα παλιά συναισθήματα σε γεμίζουν.
Τα έχεις ανάγκη. Αλλά ταυτόχρονα θέλεις να απαλλαγείς από την παρουσία του άλλου.
Είναι κάπως αντιφατικό.
Ο Ρολάν Μπαρτ αλλά και πολλοί άλλοι φιλόσοφοι έχουν καταλήξει πως η ανάγκη αυτή (όπως και όλο το ερωτικό παιχνίδι στην ουσία του) είναι διαχρονική, Διατρέχει όλες τις εποχές και όλες τις κοινωνίες ή κουλτούρες. Anyway, ας μην το πάμε τόσο βαθιά...
0 Σχόλια