Ο γέρο βοσκός

Εκατό χρονώ ήτανε ο γέρο - βοσκός.
Όλα τα χρόνια ντου επάντα τα ωζά στα όρη, ετυροκόμα και δεν ήθελε να κατεβεί στο χωριό.
Σαν ήτονε να δώσει σφαχτά γη τυριά, ερχούντονε ο γιος του, τα ΄παιρνε, τα πήγαινε στην πολιτεία κι....

ο ίδιος ήκανε τα παζάρια κι ήπαιρνε τσι παράδες.
Αχαμνός, ως ήτανε ο γέρος, χειμώνα καιρό επλάκωσε ο χιονιάς, και τον ήριξε κάτω η πνευμονία.
Με χίλια ζόρια τον εκατάφερε ο γιός και τον ήβαλε στο νοσοκομείο, μα επειδή η παντέρμη αρρώσθια ήτονε προχωρημένη, επόθανε ο γέρο βοσκός σε τρεις μέρες και νεκρό τον επήγανε στο σπίτι, τόνε βάλανε στο καδελέτο κι η γρα σκυμμένη από πάνω ντου, ήλεγε:
- Άχι βλαστέ μου! Μια τση μιας στα εκατά σου σε 'δανε οι γιατροί και σε' ποθάνανε!
ΝΙΣΠΙΤΑΣ