Ο Νίκος Γαλανός (πραγματικό όνομα: Νίκος Σουπιωνάς, Αθήνα, 20 .12.1945-19.5.2025) ήταν Έλληνας ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης.
Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1960 ενώ έγινε αρκετά γνωστός στις αρχές της δεκαετίας του 1970 με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.«Πέρασα και συνεχίζω να περνάω καλά με τις γυναίκες.
Τις λατρεύω. Ποτέ όμως δεν είχα σχέσεις μέσα από τον χώρο», δηλώνει σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, προσθέτοντας ότι σε ό,τι αφορά το ζήτημα της οικογένειας, δεν είχε ποτέ μέσα του το αίσθημα της πατρότητας ή του να καθοδηγήσει σωστά μια ολοκληρωμένη οικογένεια.
Τι αίσθημα έχει αποκομίσει για τους δημοσιογράφους;
Ακόμη και τους φωτογράφους φωνάζουν!
Αυτά είναι ηλιθιότητες.
Αλλά αν μόνο γι’αυτό αξίζουν, γι’αυτό και κάποτε τελειώνουν.
Είναι όμως και κάποιοι, όπως εγώ, που δεν τους ενδιαφέρει αυτό το κομμάτι.
Τί σημασία έχει αν η κοπέλα μου είναι ωραία και τι κάναμε χθες το βράδυ;
Από εδώ και πέρα όμως πολλά θα ξεκαθαρίσουν.
Πρώτα απ’όλα στην τηλεόραση που το έχουν ρίξει στις σαχλαμάρες, προβάλλοντας δεκάδες εκπομπές μαγειρικής.
Είναι αηδίες αυτά. Δεν τα βλέπω ποτέ.
Όλοι οι Έλληνες έχουν γίνει σεφ!», λέει.
«Την βγάλαμε την σεζόν. Άρεσε το εργάκι.
Έτσι όπως είναι τα πράγματα πλέον σημασία έχει να τη βγάζουμε.
Τουλάχιστον να μην πέφτει έξω η επιχείρηση. Από εκεί και πέρα, αν σου κάτσει, μπορεί να βγάλεις χρήματα.
Πλέον είναι πολύ δύσκολο να βγάλεις λεφτά και η φετινή χρονιά θα είναι δυσκολότερη.
Θα λιγοστέψουν τα θέατρα».
«Χωρίς να είμαι πλούσιος, δεν έχω άμεσο οικονομικό πρόβλημα», καταλήγει ο Νίκος Γαλανός.
«Το μεγαλύτερο ποσοστό των ηθοποιών δεν περιμένει το θέατρο για να ζήσει» .
Γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1945 ως Νίκος Σουπιωνάς.
Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 1962 ερμηνεύοντας ένα μικρό ρόλο στην ταινία "Οργή". Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη, ενώ έκανε το θεατρικό του ντεμπούτο παίζοντας μαζί με την Τζένη Καρέζη στα τέλη της δεκαετίας του 1960.
Την ίδια περίοδο συμμετείχε και στις ταινίες "Κραυγή" (1964), "Τα δάκρυα μου είναι καυτά" (1964), "Ο Ουρανοκατέβατος" (1965), "Η λεωφόρος του μίσους" (1968), "Πανικός" (1969) και "Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα" (1969).
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 πρωταγωνίστησε μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ταινία "Ένα αστείο κορίτσι" στο ρόλο του Αλέκου Βενιέρη γενόμενος ευρέως γνωστός, ενώ ακολούθησαν κι άλλοι πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε ταινίες.
Είχε παντρευτεί δύο φορές. Ο πρώτος του γάμος έγινε όταν ήταν 18 ετών και ο δεύτερος έγινε όταν ήταν 35 ετών, με την επίσης ηθοποιό Κατερίνα Μαραγκού. Χώρισε και τις δύο φορές.
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος / Σημειώσεις |
|---|---|---|
| 1962 | Οργή | μικρό πέρασμα / Κινηματογραφικό ντεμπούτο |
| 1964 | Κραυγή | νεαρός |
| 1964 | Τα δάκρυα μου είναι καυτά | αδελφός Μαρίνας |
| 1965 | Ο ουρανοκατέβατος | φίλος Τόνυ |
| 1968 | Η λεωφόρος του μίσους | Πέλος Γεωργίου |
| 1969 | Πανικός | Δημήτρης |
| 1969 | Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα | Αλέκος Παπαθεοδώρου |
| 1970 | Ένα αστείο κορίτσι | Αλέκος Βενιέρης |
| 1970 | Εν ονόματι του νόμου | Ρούσος Ευελπίδης |
| 1970 | Ο Αστραπόγιαννος | Γιάγκος Βελούσης |
| 1970 | Ορατότης μηδέν | Κωστής Κρεούζης |
| 1971 | Η κόρη του ήλιου | Παντελής Καρατζάς |
| 1971 | Σ' αγαπώ | Χρήστος |
| 1972 | Η Αλίκη δικτάτωρ | Πέτρος |
| 1972 | Η Ρένα είναι 'οφ-σάιντ' | Χούλιο Μπάλμας |
| 1972 | Η αμαρτία της ομορφιάς | Αλέκος Βλαστός |
| 1974 | Ερωτισμός και πάθος | Βύρων |
| 1978 | Η βαλίτσα του παπά | Νίκος Μαυρίδης |
| 1978 | Τελευταία πτήση | Τέλης Έξαρχος |
| 1982 | Απίθανοι αλλοιώτικοι κι ωραίοι | Ιάσονας |
| 1982 | Ο τελευταίος διάλογος | Βασίλης |
| 1982 | Το κόκκινο τρένο | Μέμος |
| 2013 | Η αγάπη έρχεται στο τέλος | καπετάνιος |
| Σεζόν | Παράσταση | Ρόλος | Θίασος | Θέατρο | Σκηνοθέτης |
|---|---|---|---|---|---|
| 1969/1970 | Η κυρία δεν με μέλει | Νάιπεργκ | Θίασος Τζένης Καρέζη | Θέατρο Διάνα | Κώστας Καζάκος |
| 1970/1971 | Μια ιστορία απ' το Ιρκούτσκ | Βίκτωρ | Θίασος Τζένης Καρέζη | Θέατρο Διάνα | Κώστας Καζάκος |
| 1972/1973 | Κόκκαλα και ρόπαλα | Ντέιβιντ | Θίασος Αλίκης Βουγιουκλάκη - Δημήτρη Παπαμιχαήλ | Θέατρο Αλίκη | Δημήτρης Παπαμιχαήλ |
| 1982/1983 | Πλαίη Στρίντμπεργκ | Κουρτ | Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας | Κτήριο Τσίλερ | Λυκούργος Καλλέργης |
| 1983/1984 | Η αυλή των θαυμάτων | Στράτος | Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας | Κτήριο Τσίλερ | Κώστας Μπάκας |
| 1987/1988 | Δωδέκατη νύχτα | Ορσίνο | Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης | Περιοδεία | Τηλέμαχος Μουδατσάκις |
| 1989/1990 | Τριαντάφυλλο στο στήθος | Αλβάρο Μαντζακαβάλλο | Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος | Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών | Κώστας Μπάκας |
| 2000/2001 | Πόλεμος και Ειρήνη | Πρίγκηπας Αντρέι | Θίασος Μιμής Ντενίση | Θέατρο Ιλίσια | Κοραής Δαμάτης |
| 2002/2003 | Ιωάννης ο Πρόδρομος | Θέατρο Μπρόντγουεϊ | Κώστας Αρζόγλου |
| Τίτλος Σειράς |
|---|
| Μαρίνα Αυγέρη |
| Το δίχτυ |
| Αθάνατες Ιστορίες Αγάπης |
| Ένας Πυγμαλίων |
| Η μενεξεδένια πολιτεία |
| Λέσχη μυστηρίου |
| Ο κόσμος και ο Κοσμάς |
| Μαντώ Μαυρογένους |
| Τα σκληρά καρύδια |
| Οι Ιερόσυλοι |
| Ο θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα |
| Καφενείο Εμιγκρέκ |
| Η βεντέτα |
| Ο Άγνωστος |
| Αντίζηλες |
| Το Τραστ |
| Ανατολικός Άνεμος |
| Τμήμα Ηθών |
| Κάζα ντι μακαρόνι |
| Η Ελίζα και οι άλλοι |
| Πάθος |
| Η οργή των θεών |
| Χαραυγή |
| Τολμηρές Ιστορίες |
| Η Λάμψη |
| Έκπτωτος Άγγελος |
| Το κλειδί |
| Κάτω από την Ακρόπολη |
| Αν μ' αγαπάς |
| Μη μου λες αντίο |
| Απαγορευμένη Αγάπη |
| Τα χρυσά κορίτσια |
| 1 μήνας και κάτι |
| Ποιος μας πιάνει! |
| Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα |
| 4 |
| Κλεμμένα Όνειρα |
| 9 Μήνες |
| Έρωτας Μετά |
| Η Γη Της Ελιάς |
0 Σχόλια