Σάκης Ρουβάς «Την Κάτια την ερωτεύτηκα»

Ο ήλιος που έκανε το «break» και βγήκε τις προηγούμενες ημέρες στον ουρανό της Αθήνας ήταν αρ­κετός για να βγάλει τον Σάκη έξω από το σπίτι του με μια φόρμα να τσιμπάει φρού­τα από το δικό του κήπο. Χαλαρός.

Όχι νωχελικός ή αδιάφορος. Χαλαρός, σαν να λέμε «έτοιμος».

Για μια χρονιά που, πα­ρότι φαινόταν αδύνατο, είναι πιο απαι­τητική, πιο γεμάτη, περισσότερο πολυ­σχιδής από την προηγούμενη. Μπορεί το «X-Factor», το Starz και η Eurovision να
απο­τέλεσαν το πιο εκκωφαντικό comeback του Σάκη Ρουβά τα τελευταία χρόνια, αλ­λά η αμερικανική «Duress» (ή «Στα Άκρα») και η ελληνική ταινία στα σκαριά, και ο serial killer που υποδύεται, το κινουμένων σχε­δίων «Planet 51», στο οποίο δανείζει τη φω­νή του, το «X-Factor»... reloaded, το νέο του τραγούδι «Σπάσε το Xρόνο» που σκαρφά­λωσε ήδη στις πρώτες θέσεις των charts και οι εμφανίσεις του από τις 18 Δεκεμ­βρίου στο πρώην Club 22 και πλήρως ανα­καινισμένο The S Club πιστοποιούν το εξής: Ο Σάκης Ρουβάς είναι ο μοναδικός που δεν κοιτάζει το «χρηματιστήριο της ελληνικής showbiz», για να δει αν η δική του μετοχή έχει επηρεαστεί από την κρί­ση. Το δικό του όνομα μεταφράζεται σε ράβδους χρυσού, που, όπως είναι γνωστό, δεν χάνει την αξία του στο χρόνο και συνε­χώς ο ίδιος ελίσσεται και εξελίσσεται, με αποτέλεσμα να εξελίσσεται μαζί του και ο –για άλλους υπερβολικός– χαρακτηρι­σμός «σταρ στην Ελλάδα». Η πρώτη επαφή με την Κάτια «Την Κάτια την ερωτεύτηκα από την πρώ­τη στιγμή. Με την πρώτη ματιά. Και αυτό το συναίσθημα, αυτή η... ένταση που ένιω­σα δεν είχε να κάνει μόνο με την εκθαμβω­τική ομορφιά της. Ήταν κάτι πολύ δυνατό, σαν να γεννήθηκε κάτι πολύ όμορφο μέσα μου. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε μια έντο­νη επαφή, ένα δέσιμο δυνατό και σταθερό που αντέχει και παραμένει αναλλοίωτο στο χρόνο και μέσα από τη σχέση μας εξε­λισσόμαστε μαζί και προχωράμε».

 Η μικρή Αναστασία «Τόση ώρα καθόμαστε και μιλάμε για κα­ριέρες και δόξα. Δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά, όταν έχει να κάνει με το παιδί σου, το γιο σου, την κόρη σου. Αλλάζουν όλα, τα λόγια περιττεύουν, είναι ένας άλ­λος κόσμος όπου μπαίνεις και δεν έχεις δει ποτέ και τίποτα ξανά στη ζωή σου.

Και δεν έχει να κάνει με σένα, με τη ματαιο­δοξία που μπορεί να έχεις στη ζωή και τη δουλειά σου, αλλά έχει να κάνει μόνο με το παιδί σου. Γιʼ αυτό και δεν με ενδιαφέ­ρει να μάθει η κόρη μου ποιος είναι ο πα­τέρας της, τι έχει κάνει στο τραγούδι και αν ήταν επιτυχημένος. Σημασία έχει και αυτό που θέλω είναι να μάθει και να κα­ταλάβει τι είναι αυτό που θα κάνει εκείνη ευτυχισμένη». Εκείνη τη στιγμή, λίγο πριν από το τέλος της αφήγησης του Σάκη, ένα κλάμα, μια κραυγή ακούγεται από το εσωτερικό του σπιτιού. «Μην αγχώνεσαι, πλέον συνή­θισα, αντέχω». Έχει δίκιο, άλλωστε έχει μάθει εδώ και δεκαοκτώ χρόνια να ζει, να περπατάει με ουρλιαχτά να τον περι­κυκλώνουν.