Γιάννης Τσαρούχης 1910-1989 με δικά του λόγια

Γέννηση: 13 Ιανουαρίου 1910, Πειραιάς
Απεβίωσε: 20 Ιουλίου 1989, Αθήνα
- Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις.
- Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι η ατόφια ελληνική ψυχή.
- Τυχερός όποιος ορφάνεψε νωρίς
- Είμαι βαθύτατα επηρεασμένος από την Ορθόδοξη Εκκλησία, τη μουσική, τη θεολογία της.
- Δεν νομίζω ότι πρέπει να υποχρεώσουμε τους ανθρώπους να εκτιμούν την τέχνη. Θέλω οι οπαδοί της τέχνης να είναι αυθόρμητοι και να έχουν αληθινή κλίση προς την τέχνη.

- Το μήνυμα μου είναι η ευλάβεια απέναντι στη ζωή.
- Το ζεϊμπέκικο είναι ο χορός των χορών.
- Για να μπορέσω να ζήσω, δούλευα στο θέατρο, κάτι που με ενθουσίαζε, αλλά ήταν και μια ρουτίνα, σαν να δούλευα στο εργοστάσιο.

- Από το 1940 έως το 1950, η βιοπάλη ήταν μεγάλη. Αρκεί να σας πω ότι ένα από τα όνειρά μου ήταν να αποκτήσω μια σκούπα για να σκουπίσω το ατελιέ μου. Το σκούπιζα με χαρτόνια.
- Οι μεγάλοι τραγικοί με έχουν επηρεάσει πολύ - μου έδειξαν τη ζωή όπως είναι. Ο φιλόσοφος Νίτσε με επηρέασε πολύ, μου έδωσε ωραίες συμβουλές και είχα ωραίες διαφωνίες μαζί του.
- Αγαπώ την Κάλλας και τη Σωτηρία Μπέλλου. Και δεν αισθάνομαι διχασμένος.
- Κόπιασα και κοιτάζω για να βρω μια τάξη και ισορροπία.
- Θέλω συνεχώς να γνωρίζω να ξεκαθαρίζω. Για να είμαι ελεύθερος να αγαπήσω απόλυτα.
- Δεν με ενδιαφέρουν προηγούμενες επιτυχίες.
- Είναι φυσικό να θέλω να κάνω ελληνικό ό τι μου αρέσει στην Αναγέννηση. Αλλά ποτέ δεν θέλησα να γίνω Ιταλός..
- Οι μεγάλες βεντέτες, οι μεγάλες φίρμες με απωθούν, γιατί νομίζουν ότι η τέχνη είναι μια παράσταση θεατρική και όσο φασαρία κάνεις, τόσο πιο επιτυχία θα έχεις.
"Κ"