Οι Παξοί καλύπτουν μία περιοχή 19 τετραγωνικών χιλιομέτρων και αποτελούν μία ομάδα μικρών και γραφικών νησιών στο Ιόνιο πέλαγος (γεωφ. πλάτος: 38.97, γεωγ. μήκος: 23.15).
Οι Παξοί δεν έχουν αεροδρόμιο και μπορεί κανείς να φτάσει σε αυτούς με πλοίο από την Κέρκυρα, την Πάργα, την Ηγουμενίτσα, το Μπρίντιζι και την Ανκόνα...
Τι να δείτε στους Παξούς:
Γάιος
Το κάστρο του Άη Νικόλα, στην ομώνυμη νησίδα, μετά από άδεια της Δημοτικής αρχής. Τηλ.: 32100Το Μοναστήρι της Παναγίας στο νησάκι. (Ζητήστε το Χρύσανθο να σας πάει)
Την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων. Βρίσκεται πίσω από τη στάση του λεωφορείου.
Την Παλαιοχριστιανική της Αγίας Μαρίνας, στο Πόρτο του Οζιά, στο τέλος του παραλιακού δρόμου, πριν στρίψετε για Μογγονήσι.
Το Μουσείο Παξών. Ώρες 11:00-13:00 π. μ. και 19:30-22:30 μ. μ. Τηλ.: 32566
Τη στέρνα των Αγίων Αποστόλων, δεξιά της ομώνυμης εκκλησίας.
Τη στέρνα των Αγίων Αναργύρων, πάνω από την εκκλησία.
Τον Μύλο του Λεσιανίτη στα Τρανακάτικα.
Τον γκρεμό του Μουσμουλιού, από τα Τρανακάτικα.
Τις στέρνες της Ελεούσας, πάνω από την εκκλησία, στα Βλαχοπουλάτικα.
Τις 'Οστριες, για τη θέα του Αυλακιού και το ηλιοβαβίλεμα. Από το δρόμο δεξιά της Αγίας Παρασκευής στα Μπογδανάτικα.
: Μαγαζιά
Την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων με θέα τον Ερημίτη. Στο τέρμα του δρόμου, που ξεκινά απέναντι από τον Άγιο Σπυρίδωνα στο βενζινάδικο των Μαγαζιών. Πηγαίνοντας αριστερά η θέα του Ορθόλιθου. Την Καστανίδα, μετά το Δημοτικό Σχολείο παράκαμψη δεξιά στο τέρμα.
Περιοχή των πετράδων. Μαγευτική θέα το ηλιοβασίλεμα.
: Λογγός
Το εργοστάσιο του Ανεμογιάννη στην άκρη του οικισμού, δίπλα στο Δημοτικό σχολείο. .Τις παραλίες Λεβρεχιό και Μαρμάρια. Ερχόμενοι από Πλάτανο (Φουντάνα) 100 μέτρα πριν τον οικισμό παράκαμψα δεξιά. .
: Λάκκα
Τον φάρο.Τους Πλάνους, από το δρόμο του Φάρου.
Την Υπαπαντή, από το δρόμο μετά τη λιμνοδεξαμενή, πηγαίνοντας στη Λάκκα αριστερά.
Το Μονοδέντρι. Παραλία που μπορείτε να πάτε από τov πάνω δρόμο της Λάκκας, παρακάμπτοντας δεξιά απέναντι από τnv εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στα Αργυράτικα.
: Παραλίες
Οι παραλίες ("σπιάντζες" στην τοπική ιταλοτραφή διάλεκτο από το ιταλικό spiaggia=παραλία) είναι κυρίως μικρές, με βότσαλα και κρυστάλλινα νερά. Οι πιο σημαντικές είναι ο Γιαννάς, η Σουλάνενα (στο Paxos Beach Hotel), ο Μπάλος, η Αγία Μαρίνα, το Μογγονήσι, το Κλωνί-Γουλί, το Καμίνι, η Κακή Λαγκάδα, το Αλάτι, ο Κηπιάδης, η Μαρμαριά, το Λεβρεχιό, η Γλυφάδα, το Μονοδέντρι, ο Όρκος, το Κανόνι, το Χαράμι (με άμμο), Το Αχάι, το Αυλάκι, το Γαλάζιο.Κάντε τον γύρο του νησιού (με ταχύπλοο, καΐκη ή ακόμα νοικιάζοντας μία βάρκα), για να απολαύσετε τις παραλίες καθώς και τους όμορφους γεωλογικούς σχηματισμούς στις δυτικές ακτές (Γκράβες, Τρυπητός, Ορθόλιθος, Αχάι, κτλ.).
Μην ξεχάσετε επίσης να επισκεφθείτε τις γαλαζοπράσινες αμμώδεις παραλίες Βρήκα και Βουτούμι (και στις δύο θα βρείτε ταβέρνες), είτε με τα ταχύπλοα ή με καΐκια. Εάν δεν σας αρέσει η πολυκοσμία καλό είναι να έχετε υπόψη σας ότι κατά τη διάρκεια της υψηλής εποχής είναι γεμάτες με Ιταλούς!
Παξοί: Ετυμολογία
Η Φοινικική λέξη "πακς", που σημαίνει γεωμετρικό "τραπέζιο", δηλαδή νησί με τραπεζοειδές σχήμα, όπως φαίνεται από τη θάλασσα, είναι κατά το Στράβωνα αυτή που έδωσε το όνομά της στους Παξούς.Άλλη εκδοχή είναι η αναφορά ότι μερίδα κατοίκων της Σικελικής Παξούντος, από ανάγκη ή φατριαστική καταδρομή, εκπατρίστηκε και εγκαταστάθηκε στους Παξούς, που τους δόθηκε το πάτριο όνομα. (Εφημερίδα "Παξοί" Φ. 50, 15-8-27).
Ο Μητροπολίτης Παραμυθίας Αθηναγόρας αιτιολογεί το όνομα Παξοί από τις πλάκες που έβγαιναν στους Παξούς και γινόταν εξαγωγή. Σύνθεση της λέξης Παξ = πλάκα και αε ή αι = νησί, μας δίνουν το όνομα του νησιού των πλακών.
Ο Μουστοξύδης θεωρεί ότι προέρχεται το όνομα των νησιών από το επίθετο πακτός (δωρικός τύπος του πηκτός).
Ο θησαυρός της Ελληνικής γλώσσας του Ερρίκου Στεφάνου ετυμολογεί την ονομασία από το αρχαίο ρήμα πηγνύω και μάλιστα από το μέλλοντα "πήξω". Μια άλλη εκδοχή είναι να προήλθε από τη φράση "πακσώσας θύρας" (κεκλεισμένες), γιατί το λιμάνι του Γάη είναι κλειστό.
Ο Γιάννης Δόικας πιστεύει ότι η λέξη ΡΑΧ-ειρήνη, είναι αυτή που θα ταίριαζε στο ειρηνικό νησί των Παξών.
[ από το βιβλίο του Σπύρου Μπογδάνου για τους Παξούς, μεγάλο μέρος του οποίου έχει αποτελέσει το υλικό για τον δημοτικό δικτυακό τόπο των Παξών]
Λέγεται, πως ο θεός Ποσειδώνας, κυρίαρχος των θαλασσών, επιθυμώντας να κάμει ένα όμορφο, ειρηνικό νησί, μακρυά από τους άλλους θεούς και τους ανθρώπους, με σκοπό να κατοικήσει μαζί με την ερωμένη του Αμφιτρίτη, χτύπησε με την τρίαινα του δυνατά το νοτιώτερο μέρος της Κέρκυρας και σχηματίστηκαν οι Παξοί.
Με το κτύπημα όμως έχασε την τρίαινα του, που αργότερα την βρήκαν οι Παξινοί και την έκαμαν έμβλημα τους.
Λέγεται ακόμη, πως ο Ποσειδώνας, κουράστηκε κάποτε πηγαίνοντας από την Λευκάδα στην Κέρκυρα και αποφάσισε να κάμει ακόμα ένα σταθμό στο μέσο των δύο νησιών.
Χτύπησε δυνατά την τρίαινα του και φάνηκε, σαν μυθικό τέρας, μέσα από τους αφρούς της θάλασσας το νησί των Παξών.
Μαζεύτηκαν τα δελφίνια, οι φώκες, οι γλάροι, τα θαλασσοπούλια και γέμισε ο τόπος ζωή.
Εστησε την τρίαινα του, στην πιο ψηλή κορυφή, στην μεγάλη βίγλα του Αγίου Iσαύρου, 250μ, σημάδι της θεϊκής κατοικίας.
Πολύ αργότερα μαζεύτηκαν λίγοι βοσκοί και σχηματίστηκε ο πρώτος οικιστικός πυρήνας του νησιού.
[ Από το βιβλίο του Γιάννη Δόικα "Παξοί, Ιστορία, Λαογραφία, Παράδοση"]
Παξοί: Ιστορία
Η πορεία του νησιού μέσα στην Ιστορία υπήρξε παράλληλη με εκείνη της Κέρκυρας. Στο πλευρό της αγωνίστηκε ενάντια στους πειρατές και στις τουρκικές επιθέσεις. Άρχισε να προοδεύει μετά την κατάκτηση της Επτανήσου από τους Ενετούς το 1386.Το 1453 έχτισαν το κάστρο του Αγίου Νικολάου, που ακόμα και σήμερα, ερειπωμένο πια, στέκει περήφανος φρουρός του νησιού γεμίζοντας δέος τον επισκέπτη, και εντυπωσιάζοντας με την απλότητα του και την επιβλητική του γραμμή, με τις πολεμίστρες και τα κανόνια του. Παράλληλα χτίστηκε και ένα δεύτερο κάστρο, το κάστρο του Διαλέτου, στη θέση Μπαμπακά στη Λακκα, πάνω από τη γνωστή αμμουδιά του Χαραμή, που από αμέλεια έχει δυστυχώς τελείως καταστραφεί. Αφού λοιπόν εξασφαλίστηκε η πρoστασία του νησιού η προσοχή τους στράφηκε στην αύξηση της ελαιοκαλιέργειας σ' ολόκληρο το νησί. Αυτό το θαύμα που αντικρίζει κανείς σήμερα πραγματοποιήθηκε τότε, με πολύ κόπο και μόχθο. Το νησί έγινε ένας απέραντος ελαιώνας και το λιγοστό χώμα συγκρατήθηκε γύρω από τις ελιές με τις γρέμπες, χιλιάδες μέτρα γρέμπες! 'Ένα απέραντο μνημείο πέτρας, μια ανεπανάληπτη κληρονομιά. Διακόσιες πενήντα χιλιάδες ρίζες βρίσκονται πάνω στο νησί. Τα 152 ερειπωμένα πρωτόγονα λουτρουβιά (ελαιοτριβεία) θυμίζουν στον επισκέπτη ακόμη και σήμερα τον οργασμό που παρουσίαζε το νησί και το μόχθο του ανθρώπου.
Το 1797, έπειτα από 411 χρόνια κατοχής, οι Ενετοί παρέδωσαν τους Παξούς στους Δημοκρατικούς Γάλλους. Η γαλλική κατοχή κράτησε περίπου 2 χρόνια. Το 1799, μετά από τρίμηνη πολιορκία, η Κέρκυρα καταλήφθηκε απδ τους Ρωσοτουρκους και με το σύνταγμα του 1800 τα Επτάνησα - και φυσικά οι Παξοί -κηρύχτηκαν "Επτάνησος Δημοκρατία" κάτω από την επικυριαρχία της Τουρκίας και την προστασία της Ρωσίας. Το πρώτο όμως αυτό ελληνικό κράτος είχε μόνο 7 χρόνια ζωής. Σύμφωνα με τα μυστικά άρθρα της συνθήκης του Τιλσίτ στις 8 Ιουλίου 1807, τα Επτάνησα παραχωρήθηκαν στους Αυτοκρατορικούς Γάλλους. Η κατοχή τους κράτησε μέχρι το 1814. Στο διάστημα αυτό, εξαιτίας του αγγλικού αποκλεισμού, στο νησί δημιουργήθηκε μεγάλη έλλειψη τροφίμων, με αποτέλεσμα το 1810 να στασιάσουν οι Παξινοί κατά των Γάλλων και να σκοτώσουν το Διοικητή, Κόμη Δημάκη Μακρή, το Λάσκαρη Γραμματικό και να κακοποιήσουν άλλους. Οι Γάλλοι όμως σε λίγες μέρες κατέστειλαν τη στάση και τιμώρησαν αυστηρά τους στασιαστές. Εφτά από αυτούς τουφεκίστηκαν το 1811 στο φρούριο της Κέρκυρας, πολλοί έφυγαν από το νησί και άλλοι φυλακίστηκαν. Μείνανε όμως αρκετοί ελπίζοντας πως ο αγγλικός στρατός σύντομα θα καταλάβει το νησί.
Πραγματικά το 1814 ο αγγλικός στρατός, με διοικητή τον Church και ταγματάρχη το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, κατέλαβε το φρούριο και εξουδετέρωσε τη Φρουρά χωρίς να χρειαστεί να δώσει μάχη- Το 1817 υπογράφτηκε το σύνταγμα και τα Ιόνια Νησιά αποτελέσανε το "Ηνωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων", κάτω από την αγγλική προστασία, με Άγγλο αρμοστή που συγκέντρωνε όλες τις εξουσίες. Η 'Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα συντελέστηκε το 1864.
Από το βιβλίο του Γιάννη Δόικα "Παξοί, Ιστορία, Λαογραφία, Παράδοση"
0 Σχόλια