Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ►

Mykonos - Μύκονος: το καλοκαίρι κοσμοπολίτισσα το φθινόπωρο ερημίτισσα

Μύκονος: την άνοιξη και το καλοκαίρι "κοσμοπολίτισσα", το φθινόπωρο και το χειμώνα "ερημίτισσα".
Η Μύκονος το φθινόπωρο και το χειμώνα αναδεικνύει τις φυσικές ομορφιές της και προσφέρει στους επισκέπτες χαλαρωτική διαμονή.
Οι τουρίστες ανακαλύπτουν το φθινόπωρο και το χειμώνα, τον παραδοσιακό νησιώτικο τρόπο ζωής. Οι παραλίες είναι ερημικές και προσφέρονται για κολύμπι τις ζεστές μέρες του φθινοπώρου.
Οι λόφοι και τα σοκάκια της είναι ιδανικές για περιπάτους και ποδηλασία. Αυτό το γνωρίζουν οι ταξιδιώτες που επισκέπτονται τη Μύκονο, μετά το Σεπτέμβριο.
Το κλίμα της Μυκόνου είναι ήπιο μεσογειακό και ακόμη και το χειμώνα η θερμοκρασία δεν πέφτει χαμηλά. Αντίθετα, η υγρασία είναι σε υψηλά επίπεδα.
ΜΥΚΟΝΟΣ MYKONOS
Η Μύκονος είναι νησί του Αιγαίου Πελάγους και ανήκει στις Κυκλάδες. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Χώρα, που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νησιού. Η Μύκονος είχε πληθυσμό 10.134 άτομα στην απογραφή του 2011. Η έκταση του νησιού είναι 86,125 τ.χλμ., ενώ έχει μήκος ακτών 89 χιλιόμετρα. Η Μύκονος ήταν από τα πρώτα ελληνικά νησιά που αναπτύχθηκε τουριστικά. Ήδη από τη δεκαετία του 1960 συνέρρεαν μαζικά τουρίστες προς το νησί. Σήμερα η νυχτερινή ζωή της Μυκόνου θεωρείται από τις πιο ζωντανές και ενεργές στην Ευρώπη. Το πιο γνωστό σημείο του νησιού στη χώρα ονομάζεται μικρή Βενετία λόγω της ομοιότητας του με τη Βενετία.
Ο κάτοικος της Μυκόνου ονομάζεται Μυκόνιος ή Μυκονιάτης - Μυκονιάτισσα.
Οι πιο γνωστές παραλίες του νησιού είναι: ο Άγιος Σώστης, ο Πάνορμος, η Λιά, το Καλό Λιβάδι, το Αγράρι, η Αγία Άννα, το Σούπερ Παραντάις, η Παράγκα, ο Ορνός και η πιο διάσημη και κοσμική, η Ψαρού.
Μυθολογία και Αρχαιότητα
Κατά την μυθολογία, το νησί πήρε το όνομά του ήρωα Μυκόνου, γιου του Αινίου του Καρύστου και Ρυούς της Ζάρυκος (Στέφανος Βυζάντιος).
Αποικήθηκε αρχικά από τους Αιγυπτίους, Ικάριους, Φοίνικες και Μινωίτες, κατόπιν από τους Ίωνες υπό την καθοδήγηση του Ιπποκλέους του Νήλου και πατέρα του Φοβίου ή Φορβίου.
Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν στην Μύκονο και τον ποταμό Αχελώο, ανύπαρκτο σήμερα, και το όρος «Δίμαστον» που είναι δικόρυφο, ευρισκόμενο πάντως μεταξύ δύο όρων (Ανωμερίτη και Βορνιώτη).
Aλλη μυθολογική παράδοση που στην αρχαία Μύκονο αναφέρεται στο φόνο των γιγάντων από τον Ηρακλή στο νησί αυτό (Στράβωνος Ί 487), από εκεί φαίνεται να προήλθε και η παροιμιώδης φράση: «Πάντες υπό μία Μύκονον» που αναφέρεται σε πολλά ανόμοια και ασυνάρτητα πράγματα που βρίσκονται σε μία κατηγορία.
Ο Στράβωνας αναφέρει επίσης ότι οι Μυκόνιοι ήταν φαλακροί, ενώ άλλοι συγγραφείς υπερβάλλοντας αναγράφουν ότι παρέμεναν άτριχοι ήδη από την βρεφική τους ηλικία. Οι αρχαίοι θεωρούσαν τους Μυκόνιους άπληστους και φιλοκερδείς αντίληψη που αντανακλάται στη φράση: «Μυκόνιος γείτων».
Κατά τους ιστορικούς χρόνους η Μύκονος αναφέρεται σπάνια. Από τον Ηρόδοτο (ΣΤ΄118) αναφέρεται ως ορμητήριο του Πέρσου Δάτιδος το 490 π.Χ.
Η Μύκονος έχει 2 κύρια μοναστήρια, το ένα στην σημερινή «Aνω Μερά» και στη θέση «Παλαιόκαστρο», ΝΔ της σημερινής πόλης. Οι Μυκόνιοι, που ανήκαν στην Δηλιακή Συμμαχία, κατέβαλλαν στους Αθηναίους συμμαχικό φόρο ενός ταλάντου.
Λάτρευαν εκτός τις υπόλοιπες θεότητες του Πανελληνίου Δωδεκαθέου ιδιαίτερα τον Διόνυσο και την μητέρα του Σεμέλη, την Δήμητρα (Χλόη) και τον Ποσειδώνα, και προς τιμή τους τελούσαν πανηγυρικές γιορτές με θυσίες κάπρων, αμνών και κριών. Τα νομίσματα της Μυκόνου φέρουν τον Διόνυσο ολόσωμο με την κεφαλή του ή την κεφαλή του Ποσειδώνα.

ΣΧΟΛΙΑ

0 Σχόλια