Η μνήμη της Αγίας Υπομονής εορτάζεται 13 Μαρτίου στη Σερβία και 29 Μαΐου από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ιερά Λείψανα: Η Κάρα της Οσίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Οσίου Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας.Οσία Υπομονή (1371 - 1450)
Η Ελένη Δραγάση-Παλαιολόγου ή Αγία Υπομονή (σερβικά: Јелена Драгаш, Έλενα Ντράγκας, περ. 1372 - 13 ή 23 Μαρτίου 1450) ήταν κόρη του Σέρβου δεσπὀτη Κονσταντίν Ντράγκας Ντεγιάνοβιτς (ελληνικά: Κωνσταντίνος Δραγάσης), σύζυγος του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου και μητέρα των δύο τελευταίων Βυζαντινών αυτοκρατόρων, του Ιωάννη Η΄ και του Κωνσταντίνου ΙΑ΄.
Υπηρέτησε ως αντιβασιλέας μετά τον θάνατο του γιου της Ιωάννη Η΄ το 1448 έως το 1449.Τιμάται ως αγία από την ορθόδοξη εκκλησία, με το μοναστικό της όνομα Υπομονή.
Η ζωή της
Η αυτοκράτειρα Ελένη γεννήθηκε το 1372 στη Σερβία κι ήταν κόρη του Σέρβου δεσπότη Κωνσταντίνου Δραγάση Ντεγιάνοβιτς, 5ου απογόνου του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου, ο οποίος σκοτώθηκε το 1395 στη μάχη του Ρόβινε της Ρουμανίας.
Παντρεύτηκε το 1392 τον Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγο με τον οποίο απέκτησαν εννιά παιδιά, όμως το 1399 έχασαν τρία από επιδημία (τον Μιχαήλ γεν. το 1398 και δύο κόρες). Τα έξι που επέζησαν ήταν όλα αγόρια.
Ο μεγαλύτερος Ιωάννης Η΄ (γεν. 1392) έγινε αυτοκράτορας, ο Θεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος (γεν. 1396) δεσπότης του Μυστρά, ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος (γεν. το 1400) δεσπότης της Θεσσαλονίκης, ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ (γεν. 1405) αυτοκράτορας, ο Δημήτριος Β΄ Παλαιολόγος (γεν. 1407) επίσης δεσπότης του Μυστρά και ο μικρότερος Θωμάς Παλαιολόγος (γεν. 1409) δεσπότης του Μωρέως, διοικώντας την Πάτρα.
Ως γυναίκα κι αυτοκράτειρα, κατά τον φιλόσοφο Γεώργιο Γεμιστό τον αποκαλούμενο Πλήθωνα, διακρινόταν για τη σωφροσύνη της και τη δικαιοσύνη της. Με τα καλύτερα λόγια την περιγράφει και ο ιστορικός Γεώργιος Σφραντζής.
Ο σύζυγός της Μανουήλ Β΄ λίγο πριν πεθάνει έγινε το 1425 μοναχός με το όνομα Ματθαίος. Μετά τον θάνατό του έγινε και η ίδια μοναχή στη Μονή της Κυρά Μάρθας της Κωνσταντινούπολης, παίρνοντας το όνομα Υπομονή. Ήταν μια μοναχή σαν όλες τις άλλες και, ακόμη και αν ήταν αυτοκράτειρα, έκανε όλα τα διακονήματα στο μοναστήρι.
Ωστόσο πολλοί τη συμβουλεύονταν κι ιδιαίτερα οι γιοί της.
Βοήθησε να ιδρυθεί ο οίκος ευγηρίας «Η ελπίδα των απελπισμένων» στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου (του τιμίου Προδρόμου) της Πέτρας, όπου φυλασσόταν το σκήνωμα του Αγίου Παταπίου.
Όταν το 1448 πέθανε ο μεγαλύτερος γιος της, αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄, η διαδοχή του έγινε αντικείμενο σύγκρουσης ανάμεσα στον μεγαλύτερο εν ζωή Κωνσταντίνο ΙΑ΄ και τον φιλόδοξο αλλά επαρμένο και φιλότουρκο Δημήτριο Β΄.
Η σοφή μητέρα, που ήξερε ότι ο Κωνσταντίνος ήταν πιο άξιος, συγκράτησε τον Δημήτριο, που έσπευσε πρώτος στην Κωνσταντινούπολη, και μεσολάβησε για την ομαλή διαδοχή στον Κωνσταντίνο, πείθοντας ακόμα και τον οθωμανό σουλτάνο Μουράτ Β΄ να τον αποδεχθεί. Τα κατάφερε και ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ ανέλαβε ως αυτοκράτορας την ημέρα των Φώτων, 6 Ιανουαρίου 1449 στο Μυστρά.
Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος (ΜΑΝΟΥΗΛ ΕΝ ΧΩ ΤΩ ΘΩ ΠΙCΤΟC ΒΑCΙΛΕΥC ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΡΩΜΑΙΩΝ Ο ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟC ΚΑΙ ΑΕΙ ΑΥΓΟΥCΤΟC), η αυτοκράτειρα Ελένη (ΕΛΕΝΗ ΕΝ ΧΩ ΤΩ ΘΩ ΠΙCΤΗ ΑΥΓΟΥCΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙCΑ ΡΩΜΑΙΩΝ Η ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΙΝΑ) και τρεις από τους έξι γιους τους, ο συναυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ (ΙΩ ΕΝ ΧΩ ΤΩ ΘΩ ΒΑCΙΛΕΥC Ο ΥΙΟC ΑΥΤΟΥ), ο δεσπότης του Μοριά Θεόδωρος Β΄ (ΘΕΟΔΩΡΟC Ο ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟC ΕΥΤΗΧΗC ΔΕCΠΟΤΗC Ο ΥΙΟC ΑΥΤΟΥ) και ο τελευταίος δεσπότης της Θεσσαλονίκης Ανδρόνικος (ΑΝΔΡΟΝΙΚΟC ΑΥΘΕΝΤΟΠΟΥΛΟC ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟC Ο ΥΙΟC ΑΥΤΟΥ). Μικρογραφία από το χειρόγραφο MS. Ivoires 100 (περίπου 1404, Μουσείο του Λούβρου).
Απεβίωσε στις 13 (ή 23) Μαρτίου του 1450, 3 χρόνια πριν η Κωνσταντινούπολη, πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας, πέσει στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων, έπειτα από μακρά πολιορκία. Στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης ο γιος της Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος απεβίωσε στη μάχη.
Η αυτοκράτειρα Ελένη ετάφη στη μονή του Παντοκράτορoς Χριστού στην Κωνσταντινούπολη, όπου ετάφησαν ο σύζυγός της Μανουήλ Β΄ και τα 3 από τα παιδιά τους (εκ των οποίων τα 2 ήταν μοναχοί).
Η ανεύρεση της αγιογραφίας και της τιμίας κάρας
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453, ο Αγγελής Νοταράς, συγγενής του αυτοκράτορα (ανιψιός της Ελένης), μετέφερε στο βουνό Γεράνεια κοντά στην Αθήνα και έκρυψε το λείψανο του Αγίου Παταπίου σε μια σπηλιά, κοντά στην πόλη Θέρμαι (το σημερινό Λουτράκι), που ήταν ήδη ασκητήριο μοναχών από τον 11ο αιώνα.
Στο σπήλαιο αυτό βρέθηκε Βυζαντινή αγιογραφία της και η αγία κάρα της. Το 1952 χτίστηκε από τον γέροντα Νεκτάριο Μαρμαρινό το μοναστήρι του Αγίου Παταπίου, όπου και φυλάσσεται η σεπτή κάρα της μέχρι σήμερα.
Είναι αρκετές οι εμφανίσεις της αγίας Υπομονής τα τελευταία χρόνια σε ευσεβείς και μη χριστιανούς. Επιλεκτικά καταχωρούμε ένα συμβάν που περιγράφει την θαυμαστή εμφάνισί της και θεραπεία κάποιου ασθενή.
«Η αγία Υπομονή εμφανίσθηκε ως μοναχή σε κάτοικο των Αθηνών που εργαζόταν σε ταξί. Το σταμάτησε και ζήτησε να κατευθυνθεί προς το Λουτράκι. Ο ταξιτζής είχε καρκίνο του δέρματος στα χέρια του και βρισκόταν σε μεγάλη απελπισία.
Καθ' οδόν η μοναχή που φορούσε ένα κουκούλι με κόκκινο σταυρό τον ρώτησε: «Γιατί είσαι μελαγχολικός;» και εκείνος δεν δίστασε να ομολογήσει όλη την αλήθεια. Μετά τον ρώτησε αν θέλει να τον σταυρώσει για να γίνει καλά και εκείνος δέχθηκε. Σε λίγο όμως τον έπιασε υπνηλία και παρεκάλεσε την μοναχή να σταθούνε λίγο για να μην σκοτωθούνε.
Είχαν φθάσει κοντά στα διόδια και εύκολα θα έβρισκαν άλλο ταξί αν εκείνη βιαζόταν. Κάθισε στην άκρη του δρόμου και τον πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησε διαπίστωσε ότι τα χέρια του είχαν γίνει καλά, αλλά η μοναχή είχε εξαφανιστεί. Ρώτησε τους ανθρώπους των διοδίων μήπως είδανε καμιά μοναχή εκεί κοντά, αλλά κανείς δεν την είχε δει. Τότε συγκλονισμένος γύρισε στο ταξί του και κατάλαβε ότι κάποια αγία ήταν κι' έγινε άφαντη. Κατευθύνθηκε μετά στον γιατρό του και του διηγήθηκε το περιστατικό. Την στιγμή εκείνη έπεσε το μάτι του σε μια εικόνα που ήταν κρεμασμένη στον τοίχο του ιατρείου. Πετάχτηκε απ' το κάθισμά του και φώναξε: «Αυτή ήταν».
Σημειωτέον ότι η εικόνα ήταν της αγίας Υπομονής.
Έτσι έμαθε ποια ήταν εκείνη που τον θεράπευσε και τον γλύτωσε και απ' την απελπισία. Το κουκούλι με τον κόκκινο σταυρό έδειχνε την καταγωγή πριν γίνει αυτοκρατόρισσα του Βυζαντίου και με αυτό το μοναχικό σχήμα τελείωσε και την επίγεια ζωή της. Εκ των υστέρων γίνηκε γνωστό ότι η ημέρα που γίνηκε το θαύμα ήταν 13 Μαρτίου, ημέρα που η αγία γιορτάζει».
Εικόνα της ευρίσκεται στην Ιερά Μονή οσίου Παταπίου στο Λουτράκι Κορινθίας και η Εκκλησία τιμά την μνήμη της Οσίας Υπομονής, επίσης, στις 13 Μαρτίου.
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Την κλεινήν βασιλίδα έγκωμιάοωμεν, Υπομονήν την οσίαν, περιστεράν ευλαβή εκ του κόσμου πετασθείσαν της συγχύσεως προς τας σκηνάς του ουρανού εν αγάπη ακλινεί, ασκήσει και ταπεινώσει βοώντες' Μήτερ, λιταίς σου θραϋσον ημών της αμαρτίας δεσμούς.
Κοντάκιον
Ήχος πλ. δ'. Τη Υπερμάχω.
Υπομονής θεοστηρίκτου την ομώνυμον και βασιλίδων θεοσόφων την υπέρτιμον, την εκλάμψασαν ως άστρον εν Βυζαντίω και χορούς μοναζουσών καταπυρσεύσασαν, ταπεινώσεως βολαίς ανευφημήσωμεν, πόθω κράζοντες. Χαίροις, Μήτερ πανεύφημε.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις εκμαγείον υπομονής, στήλη σωφροσύνης, αδιάσειστον αρετών, τείχος και ταμείον, Υπομονή, αγάπης, ενθέων βασιλίδων κέρας περίδοξον.
0 Σχόλια