Φαγητό και έρωτας

Παραδοσιακά η απόλαυση του φαγητού συσχετίζεται με αυτήν του έρωτα!
Ο Ουίλι Παζίνι, Ιταλός ψυχίατρος - σεξολόγος, αναλύει το θέμα στο βιβλίο του "Φαγητό και Έρωτας". .....

"Γιατί άραγε η λαιμαργία και η λαγνεία βρίσκονται αξεδιάλυτα μαζί στην κορυφή της κλίμακας των αμαρτιών της σάρκας;" αναφέρει.
Και προσθέτει: "Μπορούμε να αναγνώσουμε την κοινωνική ιστορία της σεξουαλικότητας και της διατροφής παράλληλα, σαν μια αέναη ταλάντωση ανάμεσα στην ελευθερία και στην καταπίεση, στην παρόρμηση και στον έλεγχο. Ή θα μπορούσαμε να αναλύσουμε τα σημεία σύγκλισής τους. Σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο Κλοντ Λεβί- Στρος , τα ταμπού του κανιβαλισμού και της
αιμομιξίας έχουν κοινή καταγωγή".
Ο συγγραφέας επιμένει ιδιαίτερα στο διφορούμενο του γαστροσεξουαλικού λεξιλογίου.
"Οι Γάλλοι ονομάζουν το αγαπημένο τους πρόσωπο "mon petit chou", = "παστάκι μου". 
Οι Άγγλοι ορίζουν τις σέξι γυναίκες ως "crumpet",= καλοψημένα και λαδωμένα πιτάκια. 
Οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν για το κορίτσι τους τον όρο "cookie",= "μπισκοτάκι". 
Ο Ανδρέας Στάικος, θεατρικός συγγραφέας, το έργο του οποίου "Επικίνδυνες μαγειρικές" έχει ανεβεί στην Commedie Francaise και έχει γίνει κινηματογραφική ταινία, εκτιμά ότι η μαγειρική - επί ίσοις όροις με τις άλλες τέχνες - αποτελεί προσφορά στον "άλλο".
Και ως τέτοια μπορεί ταυτόχρονα να γίνει όπλο γοητείας.
"Δεν θα σας πω το κοινότυπο, ότι "ο έρωτας περνάει από το στομάχι" επισημαίνει.
"Η μαγειρική έχει τρομακτική αμεσότητα και, όπως ακριβώς και ο έρωτας, είναι η τέχνη του εφήμερου, αναλώνεται. Ας μην ξεχνάμε ότι σε αμφότερες τις συνθήκες απαιτείται εγρήγορση των αισθήσεων στον υπερθετικό βαθμό"
ΤΟ ΒΗΜΑ