H Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας είναι μέρα εορτασμού της μητρότητας και των ευχαριστιών προς τη μητέρα, μια γιορτή με αρχαιοελληνικές αναφορές στην λατρεία της θεάς Κυβέλης, της μητέρας των θεών, όπως την προσφωνεί ο Πίνδαρος (“Κυβέλα, Μάτερ θεών”).
Στη σύγχρονη εποχή, η αμερικανίδα κοινωνική ακτινίστρια Άννα Μαρία Τζάρβις (1864-1948) ήταν αυτή που είχε πρώτη την ιδέα να καθιερωθεί μια ιδιαίτερη ημέρα προς τιμή της μητέρας..Οι προσπάθειές της ευοδώθηκαν τελικά στις 9 Μάιου του 1914, όταν ο τότε αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον υπέγραψε προκήρυξη, σύμφωνα με την οποία η Ημέρα της Μητέρας καθιερωνόταν ως εθνική εορτή τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.
Έκτοτε, πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.
H Τζάρβις επέλεξε το λευκό γαρύφαλο ως το λουλούδι-σύμβολο της Ημέρας της Μητέρας, επειδή το "το λευκό του χρώμα συμβολίζει την αλήθεια, την αγνότητα και την φιλευσπλαχνία της μητρικής αγάπης· το άρωμά του, την μνήμη και τις προσευχές της".
Παρά τις αντιδράσεις της εμπνεύστριάς της, η Ημέρα της Μητέρας γρήγορα εμπορικοποιήθηκε από την βιομηχανία των λουλουδιών, που βρήκε μια “θεόσταλτη”ευκαιρία να αυξήσει τους τζίρους της.
"Επειδή ο Θεός δεν μπορεί να βρίσκεται παντού, γι αυτό έπλασε τη μητέρα"
Μάνα, η γλυκύτερη μορφή στη ζωή μας.Και τι δεν της οφείλουμε όλοι;
Ταυτόσημη με τη θυσία, την προσφορά και την απέραντη στοργή, η μάνα.
Τι να γράψει η δική μας αδύνατη πέννα;
Ας αφήσουμε λοιπόν, την ποίηση να μιλήσει με το γνωστό ποίημα του Jean Richepin (Ρισπέν) "Η καρδιά της μάνας ", μεταγλωττισμένο αριστοτεχνικά από τον Ζαχαρία Παπαντωνίου στο δικό του ρουμελιώτικο γλωσσικό ιδίωμα, τόσο που να νομίζει κανείς, αν δεν ξέρει τον Ρισπέν, ότι είναι ελληνικό ποίημα.
Η καρδιά της Μάνας.
Ενας λεβέντης μια φορά
- και τράι λα - λο και τράι λα - λα
ένας λεβέντης μια φορά
ναγάπαε μια άπιστη κυρά.
Του λέει: Για σύρε αύριο ταχιά
- και τράι λα - λο και τράι λα - λα
της μάνας σ φέρε μ την καρδιά
για ναν τη ρίξω στα σκυλιά!
Τρέχει στη μάνα.....και τη σφάει!
-και τράι λα - λο και τράι λα - λα
τρέχει στη μάνα και τη φσάει,
της βγαίνει την καρδιά ...και πάει!
Τρέχοντας, πέφτει και χτυπάει:
-και τράι λα - λο και τράι λα - λα
τρέχοντας πέφτει και χτυπάει...
Μαζί του κι η καρδιά κυλάει.
Και καθώς κύλαε, ωχ αλιά!
- και τράει λα - λο και τράι λα - λα
βγάζει η καρδιά ψιλή λαλιά:
Και του' λεε κλαίοντας η καρδιά
- και τράει λα - λο και τράι λα - λα
και του 'λεε κλαίγοντας η καρδιά:
Γιε μου, μη χτύπησες βαριά;
0 Σχόλια