Φωτείνη Τσακίρη: Βίωσα έντονο ρατσισμό στη Γερμανία

Για τα δύσκολα παιδικά της χρόνια και για τον ρατσισμό που δέχτηκε στη Γερμανία, μίλησε η Φωτείνη Τσακίρη -αυτό το διάστημα τη βλέπουμε στη σειρά "Με τα παντελόνια κάτω"- στο περιοδικό ΕΓΩ και τον Γιάννη Βίτσα. Οι γονείς της ήταν οικονομικοί μεταναστές στη Γερμανία στη δεκαετία του ΄60 και η ίδια μεγάλωσε εκεί... Στα δεκαοχτώ της χρόνια αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα!

Ήταν εύκολα τα χρόνια στη Γερμανία;

Δεν ήταν εύκολα. Είμαι παιδί δεύτερης γενιάς μεταναστών. Υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο, αν θέλετε, αναφορικά με το αν αφομοιωθείς στη μάζα ή όχι. Εγώ δεν τα κατάφερα και ίσως έχει να κάνει με το χαρακατήρα μου. Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι ανήκω εκεί, παρόλο ότι ήταν το σπίτι μου. Ίσως να έφταιγε το γεγονός ότι οι γονείς μου με μεγάλωσαν με την προσδοκία ότι θα γυρίσουμε πίσω από στην Ελλάδα, γιατί ερχόμασταν εδώ τα καλοκαίρια μες στην καλή χαρά με όλα τα προβλήματα λυμένα. Αυτό συντέλεσε στο γεγονός ότι είχα μια εξιδανικευμένη εικόνα στο μυαλό μου για τη χώρα.

Δεχθήκατε το ρατσισμό στη Γερμανία;

Ναι. Ο ρατσισμός έχει πάρα πολλές εκφάνσεις. Υπάρχει κοινωνικός και ταξικός ρατσισμός. Έχει χίλια δύο πρόσωπα. Είναι μια "Λερναία Ύδρα", που κόβεις ένα κεφάλι και φυτρώνουν δύο. Υπήρχε αυτό στην ατμόσφαιρα ότι είσαι παιδάκι ενός κατώτερου Θεού και πρέπει να πας στην ακρή, γιατί είσαι ξένη. Δεν ενσωματώθηκα ποτέ.

Οι Γερμανοί σας έκαναν να νιώθετε ξένη;

Ναι, βέβαια. Απορείτε; Και είναι πολύ άσχημο αυτό στην ψυχολογία ενός παιδιού. Όταν είσαι μετανάστης σε μια χώρα, ο πολίτης εκεί θεωρεί τον ευατό του προνομιούχο και μπορεί και να είναι και λέει: "Είναι πατρίδα μου. Κάνω ότι θέλω. Φύγε εσύ, εδώ δεν είναι πατρίδα σου. Δεν είσαι μόνιμος να μιλάς." Αυτό μπορεί να "γράψει" πολύ περίεργα στην ψυχή ενός παιδιού. Μπορεί να δημιουργήσει από έναν καλλιτέχνη μέχρι ένα δολοφόνο.

Ποια είναι η χειρότερη έκφανση ρατσισμού που είχατε βιώσει;

Δέχθηκα ψυχολογική βία. Είναι κάτι που σας είπα και πριν. Δεν χρειάζεται κανείς να σε υποβιβάσει - που μου συνέβη και αυτό- η να σε περιγελάσει. Περιθωριποιείσαι με ένα μαγικό τρόπο. Αυτό δεν συμβαίνει και με τους ξένους εδώ στην Ελλάδα; Όταν τα πράγματα οξύνονται, ούτως ή άλλως πρέπει να πάρεις θέση πολλές φορές ο κόσμος βρίσκεται στα δύο άκρα.

Στα δεκαοχτώ σας επιλέξατε να έρθετε στην Ελλάδα, Ήταν δύσκολο χρονικά;

Πολύ. Τα πρώτα Χριστούγεννα πήγα στη μητέρα μου πίσω κλαίγοντας και της είπα: " Δεν θέλω ννα ξαναγυρίσω". Έφυγα από την αγκαλιά της οικογένειας μου και πήγα σε ένα χώρο που ήξερα ελάχιστους ανθρώπους. Τα ξεκίνησα όλα από την αρχή.