Η ιστορία του Μεγάρου Μαξίμου

 

Το Μέγαρο Μαξίμου είναι ένα από τα πιο επιβλητικά και τεράστιας αξίας κτίρια στην Αθήνα, συνολικής επιφάνειας 2.000 τ.μ.
Αρκεί να αναφερθεί ότι το 1952, το ελληνικό Δημόσιο το είχε εκτιμήσει σε 11 δισ. δραχμές προκειμένου να το αγοράσει από τον Δημήτριο Μάξιμο, ο οποίος δέχθηκε το μισό....

ποσό ως αντίτιμο και το πούλησε έναντι 5,5 δισ. δραχμών.
Σήμερα, οι ανάγκες για πιο αυστηρά μέτρα ασφαλείας και περισσότερους συνεργάτες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα 2.000 τ.μ. του είναι λίγα.
Είναι ενδεικτικό ότι στα γνωστά "υπόγεια του Μαξίμου" μπήκαν γραφεία, όπως και στον δεύτερο όροφο, όπου ήταν κάποτε οι κρεβατοκάμαρες.
Το κτίριο θεμελιώθηκε το 1912 στην οδό Ηρώδου Αττικού 19 για
λογαριασμό του εφοπλιστή Αλέξανδρου Μιχαληνού. Πριν ήταν ο....βασιλικός λαχανόκηπος. Ολοκληρώθηκε μετά το 1924 βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Αναστάσιου Χέλμη, απόφοιτου της Ecole Speciale του Παρισιού.
Βασικό του χαρακτηριστικό είναι οι λιτές αρχιτεκτονικές γραμμές. Εξίσου λιτός, αλλά ταυτόχρονα εντυπωσιακός είναι και ο εσωτερικός του διάκοσμος.
Περιστοιχίζεται από ένα πανέμορφο μικρό κήπο. Το 1916 η χήρα Ειρήνη Μιχαληνού πούλησε το ημιτελές κτίριο στον Λεωνίδα Εμπειρίκο για να το αγοράσει πάλι το 1921.
Όταν ολοκληρώθηκαν οι εργασίες, η οικογένεια Μαξίμου εγκαταστάθηκε σε αυτό.
Ο Δημήτριος Μάξιμος ήταν οικονομολόγος και διετέλεσε, μεταξύ άλλων, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και εξωκοινοβουλευτικός πρωθυπουργός στην κυβέρνηση συνασπισμού από τις 24 Ιανουαρίου έως τις 29 Αυγούστου 1947.
 Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1873 και πέθανε στις 16 Οκτωβρίου 1955. Στο ελληνικό Δημόσιο το Μέγαρο Μαξίμου περιήλθε μετά το θάνατό του και μεταξύ των ετών 1968 και 1972 στέγασε τον στρατηγό Γεώργιο Ζωιτάκη, στον οποίο το δικτατορικό καθεστώς είχε αναθέσει την αντιβασιλεία, μετά τη φυγή του Κωνσταντίνου.
Μεταπολιτευτικά λειτούργησε ως ξενώνας υψηλών φιλοξενουμένων και από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 άρχισε περιστασιακά και από την δεκαετία του 1990 συστηματικά, ως έδρα του εκάστοτε πρωθυπουργού.
Η Γεωργία Ζώη και οι Αριστόδημος και Λία Μαντζουράνη ήταν οι αρχιτέκτονες που ανέλαβαν, το 1974 να ανακατασκευάσουν το τότε εγκαταλειμμένο κτίριο, με στόχο να γίνει το Μέγαρο φιλοξενίας ξένων ηγετών