Μαλβίνα Κάραλη συγγραφέας, παρουσιάστρια 1952-2002

(3 Φεβρουαρίου 1952 - 7 Ιουνίου 2002) 

Η ανάγκη επανεφεύρεσης της Μαλβίνας

Η Μαλβίνα Κάραλη (Ισραήλ, 3 Φεβρουαρίου 1952 - Αθήνα, 7 Ιουνίου 2002), πραγματικό όνομα Μαρία Σακκά, ήταν Ελληνίδα συγγραφέας, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και παρουσιάστρια.

Βιογραφικό

Σύμφωνα με το ιδιόχειρο βιογραφικό της, γεννήθηκε στο Ισραήλ και μεγάλωσε στην Αθήνα.

Πατριός της ήταν ο τραπεζίτης Σακκάς ενώ ο Ψαριανός παππούς της Γιώργης Σακκάς, ήταν ναύαρχος του τότε Βασιλικού Ναυτικού και η μητέρα της η Χάννα/Χιόνα ή, κατά άλλη εκδοχή, μία δασκάλα, το γένος Ιωάννη Χαρίτου, την οποία γνώρισε ο πατριός της σε μετάθεσή του από την "Τράπεζα της Ελλάδος" στην Πύλο το 1950. 

Είχε δύο ετεροθαλείς αδελφούς, τον Γιώργη-Αλκίνοο & τον μικρότερο Γιάννη Σακκά και σύμφωνα με τον αδελφό της Γιώργο-Αλκίνοο, με τον οποίο δεν διατηρούσε σχέσεις, φοίτησε μόνο ένα έτος στο Αρσακείο εξαιτίας του απείθαρχου πνεύματός της. 

Καριέρα

Με το πραγματικό της όνομα (Μαίρη Σακκά) συμμετείχε στις ταινίες «Ορφανή σε ξένα χέρια» (1962) του Ερρίκου Θαλασσινού, «Κατρακύλισμα... στο βούρκο» (1962) του Σπύρου Ζιάγκου και «Ορφανή στους πέντε δρόμους» (1964) του Παναγιώτη Κωνσταντίνου.

Εργάστηκε επί χρόνια ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες όπως η Απογευματινή και η Ελευθεροτυπία και ως αρθρογράφος στα περιοδικά Φαντάζιο, Επίκαιρα, Γυναίκα, Κλικ και 01.

Η τηλεοπτική της καριέρα ξεκίνησε στην ΕΡΤ («Οι Νότες και τα Λόγια» 1988-1989, «Μαγειρική Τέχνη» μαζί με τον Δημήτρη Ποταμιάνο 1992-1993) και συνέχισε στους τηλεοπτικούς σταθμούς Seven («Mea Culpa» 1992-1993, «Η πόλις εάλω», 1993), ΑΝΤ1 («Το Έγκλημα της Δευτέρας/Τρίτης» 1993-1994, «Όσο υπάρχουν Έλληνες» 1994), STAR («Βίοι Αγίων» 1995, «Μαλβίνα Ρίχτεν» 1999), ΣΚΑΪ («Μαλβίνα Live» 1995-1997, «Αρνάκι με κους-κους», 1996), MEGA («Μαλβίνα Hostess» 1997-1998), EXTRA («MalviNight» 2001), κ.ά.

Οι πιο δημοφιλείς εκπομπές της ήταν το Mea Culpa (Seven), Μαλβίνα Live (ΣΚΑΪ), Μαλβίνα Hostess (MEGA), Μαλβίνα Ρίχτεν (STAR). Ο χαρακτήρας αυτών των τηλεοπτικών σόου, που συνήθως προβάλλονταν πριν ή μετά το κεντρικό δελτίο ειδήσεων, ήταν επιθεωρησιακός.

Παράλληλα, ως σεναριογράφος, τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες «Ξένια» (1989) του Πατρίς Βιβάνκος και «Κρυστάλλινες Νύχτες» (1992) της Τώνιας Μαρκετάκη. Συνυπέγραψε επίσης τα σενάρια στις ταινίες «Αρχάγγελος του Πάθους» (1987) του Νίκου Βεργίτση και «Ζωή χαρισάμενη» (1993) του Πατρίς Βιβάνκος.

Έγραψε τα βιβλία «Αθώος σαν αγαπημένος» (εκδ. Καστανιώτη, 1989), «Τα κορίτσια στη σαβάνα» (εκδ. Νεφέλη, 1991), «Πιο πολύ, πιο πολλοί» (εκδ. Αστάρτη, 2000), «Έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες» (εκδ. Κάκτος, 1996), συλλογή κειμένων από τη στήλη της «Επ' αυτοφόρω» στο περιοδικό «Γυναίκα» από την περίοδο 1989 έως 1996 καθώς και σειρά πέντε βιβλίων μαγειρικής υπό τον γενικό τίτλο «Η κουζίνα της Μαλβίνας» («Συνταγές για κόρες ακαμάτρες», εκδ. Αστάρτη 1999, «Μαλβινέζικα», εκδ. Αστάρτη, 1999, «Συνταγές για κουζίνα αποψάτη», εκδ. Αστάρτη, 2000, «Πιάτα της απάτης», εκδ. Αστάρτη, 2000, «Συνταγές κατάλληλες για όλους», εκδ. Αστάρτη, 2001). Επίσης, έγραψε την μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Γλυκό κορίτσι», εκδ. Αστάρτη, 1997).

Το βιβλίο "Σαββατογεννημένη" (εκδ. Τσαγκαρουσιάνος, 2005 - με κείμενά της από το περιοδικό Symbol της εφημερίδας Επενδυτής), κυκλοφόρησε μετά το θάνατό της.

Προσωπική Ζωή

Έκανε τρεις γάμους και απέκτησε τρία παιδιά. Ο πρώτος γάμος της ήταν με τον βιβλιοχαρτοπώλη Βαγγέλη Κάραλη, ο δεύτερος με τον σκηνογράφο Γιώργο Πάτσα και ο τελευταίος με τον συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλο.

Η ανάγκη επανεφεύρεσης της Μαλβίνας

"Αυτά διαβάζω και φρουμάζω εντελώς.
"Δεν υπάρχει", γράφει το αθρογράφο, "κανένας ευρωπαϊκός ανθελληνισμός. Αυτά είναι εφευρήματα κάποιων άρρωστων εγκεφάλων" Για ψαξ το καλύτερα, λεβέντη μου, γιατί δεν σ΄τα ΄χουν πει όλα. 

Για άνοιξε και κάνα Νίτσε να μορφωθείς. "Ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός", γράφει το Νίτσε το ίδιο (..), "σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από το ελληνικό πρότυπο"
Τέτοια κόμπλα είχανε και έχουνε με εμάς! "Γιατί, ό τι έκαναν οι Ευρωπαίοι έχοντας ως πρότυπο τους Έλληνες", το Νίτσε τα γράφει αυτά, "κατέληξε εν τέλει να μοιάζει με καρικατούρα λυπητερή.

 Οι Έλληνες", λέει το Νίτσε, "είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού" . Και διόλου μην παραξενευτείτε, εκσυγχρονισμένοι μου, αν η επόμενη πρόταση της Ελλάδας δεν φανεί στην Ελλάδα, αλλά μέσα στην Ευρώπη που ήδη αλλάζει. Έτσι είμαστε εμείς. Πρώτα τα στέλνουμε όξω και καλά. Μετά τα ξαναμπάζουμε μέσα - ή ποτέ μέσα. Όλα έξω".
Μαλβίνα Κάραλη, εκπομπή
"Μαλβίνα Live", ΣΚΑΪ.

Αυτός ο πλάνητας αστέρας, που γεννήθηκε και έφυγε από τον γαλαξία μας φέροντας θηλυκή - ελληνική ψυχή, έδωσε νέο, στιβαρό και μη επιδεχόμενο αναθεώρησης ορισμό στη λέξη "χιούμορ".
Η ίδια δεν χωράει σε λέξεις. Φαινόμενο ανεξήγητο, που προκύπτει μόνο μία φορά στα τόσα χρόνια. Μόνο για το έργο της μπορεί να αναφερθεί κάποιος με στοιχειώδη επάρκεια.

Η τηλεοπτική παρουσίας της, θυελλώδης. Κουβαλούσε στο στούντιο και εκτόξευε (στα άλαλα και παραζαλισμένα από τη λαίλαπα του σημιτικού "εκσυγχρονισμού" πλήθη) την πιο επικίνδυνη εκρηκτική ύλη που υπάρχει: χιλιάδες, αμέτρητα αναγνώσματα.
Τα κείμενα που είχε διαβάσει τα μετέφερε όχι σε υλική μορφή. Ως γνώση τα βαστούσε στις καλογυμνασμένες συνάψεις του εγκεφάλου της.
Διέσυρε τους ισχυρούς που έπρεπε. Ταυτιζόταν με τους ανήμπορους. Την περίοδο που τα νέφη από τα χρήματα της νεοταξικής παραοικονομίας προκαλούσαν σκοτασμό στην ψυχή των ελληνοφώνων, εκείνη πάλευε να διατηρήσει τη δουλειά της, από την οποία ήθελε να τη χωρίσει παντί τρόπω η σημιτική συμμορία του γραικυλισμού.

Η δουλειά της Μαλβίνας σε εικόνα, ήχο και κείμενα είναι η καλύτερη δυνατή απόδειξη για τη μεταμορφωτική ισχύ της αληθινής σάτιρας, σε αντίθεση με εκείνη που, με χοντράδες, λυκειακά ανέκδοτα, γιρλάντες ημιμάθειας και επίδειξη αγοραίου, βορειοπροαστεικού - και αφόρητα γελοίου - αριστερισμού, κυριαρχεί στη σημερινή ερειπωμένη τηλεόραση.

Η Μαλβίνα σάρωνε σε καθημερινή βάση το φαινομενικά κραταιό καθεστώς, έχοντας τη θρασύτητα που της χάριζε η επίγνωσή της αδυναμίας κάθε σάπιας εξουσίας. Μπορούσε να το κάνει αυτό με χάρη, επειδή η ίδια αποτελούσε, θέλοντας και μη, ένα ηχηρό μήνυμα καλλιέργειας και πολιτισμού.

Πνεύμα ανήσυχο και με αδιάκοπη όρεξη για βαθύ αυτοσαρκασμό, βομβάρδιζε τους τηλεθεατές με τσιτάτα και ονόματα συγγραφέων, ποιητών, εικαστικών, επενδεδυμένα όλα με πλάνα που διέσυραν την κρετινική πολιτική, οικονομική και "πνευματική" εξουσία που χρεοκόπησε το κράτος και θέλει να αφανίσει το έθνος.

Φτύνοντας κατάμουτρα το αντιπατριωτικό πνεύμα των αποδομητών της "συμμαχίας των προθύμων", έβγαινε στο δελτίο πραγματικών ειδήσεων, το οποίο παρουσίαζε φορώντας στρατιωτικής στολή. Μιλούσε για την πατρίδα, το έθνος, την παράδοση και τα ελληνικά θέσμια με τρόπο που θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

"Ανορθόδοξη"
Για να φανταστείτε το επίπεδο της αποκοτιάς της, έφτασε στο σημείο να στηρίξει τον αείμνηστο αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, όταν οι σεσημασμένοι πάστορες της Νέας Τάξης "Χομεϊνί" τον ανέβαζαν και "Ταλιμπάν" τον κατέβαζαν.
Εκείνη, απτόητη, έριχνε πέτρες στις απατηλές βιτρίνες της ψεύτικης ευμάρειας και προσπαθούσε με το εμβρυουλκό της τηλεοπτικής παρουσίας της να γεννήσει ελεύθερα σκεπτόμενους Έλληνες πολίτες.

Η νέα Ελλάδα που θα γεννηθεί μέσα από τις στάχτες του μεταπολιτευτικού κλιβάνου πρέπει να της μοιάζει της Μαλβίνας. Να έχει το θάρρος της. Τη φιλοπατρία, τη σπιρτάδα, τη φαντασία και την καλλιέργειά της.

Να μην μπορεί κανείς να την κρατήσει δέσμια με τις χάρτινες χειροπέδες του δέους προς τους ουτιδανούς αξιωματούχους που "οφείλουμε όλοι να σεβόμεθα".
Κανέναν δεν πρέπει να σεβόμαστε, αν δεν το αξίζει. Κανέναν να μην φοβόμαστε, αλλά και να μην υποτιμούμε.