Μαϊντανός, ή περσέμολο ,ή μυρωδιά, ή μακεδονήσι​

 

Ο μαϊντανός (Petroselinum crispum) απολαύει, δίχως άλλο, εδώ και πολλούς αιώνες της φήμης του πιο αγαπημένου μυριστικού στη μαγειρική των ευρωπαϊκών χωρών.
Έχει μάλιστα τόσο συχνή παρουσία στα υλικά των εδεσμάτων, ώστε πλέον, όσοι συμμετέχουν τακτικά σε χορταστικές για το χαμηλό γούστο τηλεοπτικές εκπομπές, βαφτίζονται με το όνομά του.
Χάρη στο δραστικό αιθέριο έλαιο που περιέχουν οι σπόροι κυρίως τα φύλλα του, ο μαϊντανός έχει μεγάλη ιστορία ως διουρητικό , αντιφυσητικό και αφροδισιακό βότανο.
Ήδη στο "Περί ύλης ιατρικής" του Διοσκουρίδη, απαριθμούνται όλες οι θεραπευτικές ιδιότητες του "πετροσέλινου", ενώ στην περιγραφή του αναφέρεται ότι "φύεται εν Μακεδονία εν αποκρήμνοις τόποις".
Ευνόητο είναι λοιπόν γιατί ανάμεσα στα εναλλακτικά ονόματά του, όπως περσέμολο, μυρωδιά, μακεδονήσι, επικρατέστερο είναι το τελευταίο.
Ομελέτες και σούπες, σαλάτες και σάλτσες ευνοούνται από το σπουδαίο άρωμα και τη δυνατή του γεύση.
Όταν πάντως θυμόμαστε να νοστιμίζουμε τακτικά με τα φυλλαράκια του τα πιάτα, επωφελείται και η υγεία μας.
Και τούτο διότι περιέχει περισσότερο ασβέστιο από το αγελαδινό γάλα και παραπάνω βιταμίνη C από το πορτοκάλι, ενώ είναι επίσης πλούσιος σε σίδηρο και στα ξακουστά πια, λόγω της αντιοξειδωτικής δράσης τους καροτενοειδή.
Είναι ορεκτικός και χωνευτικός, προσφέρει βοήθεια σε περιπτώσεις φλεγμονών του ουροποιητικού και όταν μασιέται καταπολεμά τη δυσοσμία του σκόρδου.
Μόνο στις εγκυμονούσες δεν συνιστάται η χρήση του, καθώς έχει και εκτρωτικές ιδιότητες, ενώ η άποψη πως αρκεί να ραμφίσει λίγο τα φυλλαράκια του ο παπαγάλος για να πετάξει μέχρι τα "θυμαράκια", δεν φαίνεται να ευσταθεί.
Από τα πιο αγαπημένα μυρωδικά, ο μαϊντανός διακρίνεται σε 3 τύπους, τον κοινό ή σελινάτο με τα μεγάλα και πλατιά φύλλα, τον σγουρό ή κατσαρό με τα μικρά και σγουρά φύλλα, και τον ριζώδη με τη σαρκώδη ρίζα, τον οποίο συναντάμε κυρίως στο εξωτερικό.
Η σπορά του στο χώμα γίνεται από το Φεβρουάριο ως τα τέλη Οκτωβρίου και η συγκομιδή 2 1/2 μήνες μετά.
Κηπουρός.