Ιστορικά η πρώτη εμφάνιση ενός παρόμοιου ποτού έγινε λίγο πριν το 1600, όταν ο Άγγλος πειρατής, Richard Drake, ανέμιξε ακατέργαστο ρούμι με ζάχαρη, λάιμ και μέντα.
Ονόμασε το ποτό El Draque ( = ο δράκος) προς τιμήν του αφεντικού του Sir Francis Drake, ο οποίος κυριαρχούσε στην Καραϊβική.
Το κοκτέιλ έφτασε στην Κούβα, αφού ο Drake χρησιμοποιούσε το νησί ως βάση για τις ....ναυμαχίες του.
Πολλά έχουν γραφτεί για το πώς και πότε φτιάχτηκε το πρώτο mojito.
Αρκετοί brand ambassadors και ιστορικοί διαφώνησαν σχετικά με το πρώτο ρούμι που χρησιμοποιήθηκε στην παρασκευή του και με το ποιος ήπιε την πρώτη ρουφηξιά.
Επίσημες αναφορές μαρτυρούν ότι το mojito γεννήθηκε στο La Bodeguita del Medio στην Αβάνα της Κούβας το 1940, φανατικός οπαδός του οποίου ήταν ο συγγραφέας Ernest Hemingway. Διάσημο το μότο του: "To mojito μου στο La Bodeguita, το daiquiri μου στο El Floridita".
Η πρώτη επίσημη καταγραφή του εν λόγω κοκτέιλ σε αμερικανικό κατάλογο έγινε γύρω στο 1960 από τον Joe Baum, στα γεμάτο από κόσμο εστιατόριο La Fonda del Sol.
Το mojito είναι ένα σχετικά διαφανές κοκτέιλ, με ισορροπία στο ξινό, το γλυκό και το φυτικό, γεύσεις οι οποίες προσπαθούν να αναδείξουν τα χαρακτηριστικά από το ρούμι και όχι να το εξαφανίσουν. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται "σεβασμός" στο δυόσμο που θα χρησιμοποιήσεις. Δεν χρειάζεται ούτε πολύς σε ποσότητα, που θα υπερκαλύψει όλα τα άλλα συστατικά, αλλά ούτε και πολύ σύνθλιψη με το γουδοχέρι, που θα κάνει τα φύλλα μελανόχρωμα και πικρά.
Παραδοσιακά, το ρούμι που θα χρησιμοποιήσεις οφείλει να είναι ανοιχτόχρωμα και ελαφρύ, ώστε να έχει τη διάθεση να παίξει με με τα άλλα συστατικά.
Το mojito είναι ίσως το μοναδικό κοκτέιλ για το οποίο ο καθένας έχει άποψη και το κάθε bar (ή ας πούμε bar) έχει....και καλά τη δική του φανταστική συνταγή.
Το mojito πλέον φτιάχνεται παντού (μόνο σε καντίνες δεν το έχω δει ακόμα). Άλλος το ζητάει γλυκό, άλλος μέτριο, άλλος με μαύρη ζάχαρη. Κάποιοι δεν θέλουν καθόλου δυόσμο, ενώ υπάρχουν και οι experts που θα ζητήσουν μαύρο ρούμι και απουσία σόδας.
Το ερώτημα "δυόσμος ή μέντα" βασανίζει ακόμα πολύ κόσμο, ενώ πολλοί wannabe bartenders χρησιμοποιούν μαύρη ζάχαρη, την ίδια στιγμή που εταιρείες ποτών προωθούν τα παλαιωμένα τους ρούμι ως το απόλυτο συστατικό που θα απογειώσει τη γέρικη αυτή συνταγή. Τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Η συνταγή του mojito είναι μία.
Χρειάζεσαι ένα ελαφρύ άσπρο ρούμι, τον χυμό μισού λάιμ (lime), το άρωμα των πλυμένων φρέσκων φύλλων δυόσμου (σε κάποιες χώρες χρησιμοποιούν μέντα) και σιρόπι από λευκή ζάχαρη. Η μαύρη ζάχαρη δεν είναι κακή, εννοείται, αλλά επιβάλλεται στο άσπρο ρούμι, ενώ το σιρόπι ζάχαρης βοηθάει στο να γίνει το μείγμα πιο ομοιογενές.
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν και οι παραλλαγές, ενίοτε συναρπαστικές και ενδιαφέρουσες, άλλες φορές αποτυχημένες αναμνήσεις από το περσινό καλοκαίρι στη Μύκονο.
Σπύρος Πατσιαλός
Αν δεν σου αρέσει η συνταγή όπως τη φτιάχνουν σε ένα bar, τότε ίσως να έχεις πάει σε λάθος bar, όπου το mojito δεν είναι και η σπεσιαλιτέ του. Αν πάλι είσαι από εκείνους που "κάτι τους χαλάει" και το ζητάνε "αλλιώς", τότε ίσως είναι καιρός να παραγγείλεις κάτι άλλο. Δεν συμφωνείς;
Πηγή: bagsfreepress σελ. 22 τεύχος 8
Κείμενο: Σπύρος Πατσιαλός
0 Σχόλια