Μπόουλινγκ, ως εργοθεραπεία

Τα πρωινά του Σαββάτου, από τις 10.30 το πρωί έως τη 1 το μεσημέρι, δίπλα στο μεγάλο ψυχαγωγικό  πάρκο στον Αγ.Ρέντη, μια ομάδα 10 αγοριών και κοριτσιών 18 έως 25 ευχαριστιέται με την ψυχή της το μπόουλινγκ. Πρόκειται για μέλη του συλλόγου γονέων, κηδεμόνων και φίλων ΑμεΑ, "Ανοιχτή Αγκαλιά", για τα οποία το μπόουλινγκ είναι ένα είδος εργοθεραπείας και συνάμα προπόνηση.
Τόσο καλά τα πηγαίνουν στο άθλημα, που στους
πρόσφατους Πανελλήνιους Αγώνες Μπόουλινγκ που διοργάνωσαν τον Οκτώβριο τα Special Olympics Ελλάς ενόψει των Αγώνων που θα γίνουν τον Ιούνιο του 2011 στην Αθήνα, η ομάδα κατέκτησε αργυρό μετάλλιο, ενώ σε ατομικό επίπεδο, κέρδισαν ένα χρυσό (Παναγιώτης Κυριακός), ένα αργυρό (Παναγιώτης Ζευκιλής) και δύο χάλκινα (Παντελής Λεβεντούρης, Νίκος Κοντογιάννης).
Η ομάδα θα συμμετάσχει και σε Φιλικό Αγώνα στις 2 Δεκεμβρίου (10 π.μ. - 12 μ.μ.) που διοργανώνει στο Super Bowi στου Ρέντη ο Πανελλήνιος Σύλλογος Προσαρμοσμένων Αθλητικών και Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων με αφορμή την Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία στις 3 Δεκεμβρίου.
Η προπόνηση - εργοθεραπεία γίνεται τα τελευταία δύο χρόνια και την έχει αναλάβει ο κ. Δημήτρης Γιαλουράκης. Πρώην παίκτης του μπόουλινγκ, προπονεί την ομάδα σε έναν χώρο, όπου η ιδιοκτήτρια παραχώρησε δωρεάν έναν διάδρομο. Στο πλευρό του βρίσκεται η σύζυγός του κ. Άληστις Μπαμπούσση, παίκτρια μπόουλινγκ Α΄κατηγορίας. Μαζί προσφέρουν στους νέους ανθρώπους της "Ανοιχτής Αγκαλιας" δύο ώρες κοινωνικοποίησης και ξεγνοιασιάς, γεμάτες ικανοποίηση για τα επιτεύγματα.
"Στην αρχή πίστευα ότι θα ήταν δύσκολο να αντιληφθούν τι τους λέω. Όμως με τον καιρό, δημιουργούνται κώδικες επικοινωνίας" λέει ο κ.Γιαλουράκης. Στη διάρκεια της προπόνησης, πιάνει το χέρι ενός παίκτη, "πάρε ανάσα, να χαλαρώσεις" τον συμβουλεύει.
Διορθώνει τη στάση του σώματός του, του εξηγεί πού να εστιάσει για να ρίξει τις κορύνες με μια μπαλιά. Στην επόμενη βολή, ο παίκτης κάνει spare, ρίχνει δηλαδή με τη δεύτερη όσες κορύνες είχαν απομείνει όρθιες από την πρώτη.
Σε λίγο έρχεται η σειρά του 12χρονου Παναγιώτη, του μικρότερου της ομάδας. "Μου αρέσει ο πίνακας πιο πολύ" λέει και δείχνει τον ηλεκτρονικό πίνακα με τα σκορ, που του κεντρίζει το ενδιαφέρον πιο πολύ από τις μπάλες του μπόουλινγκ. Στην Αθανασία, αντίθετα, αρέσει περισσότερο η κόκκινη μπάλα, αλλά και "γιατί παίζω το παιχνίδι που παίζουν οι άλλοι, διασκεδάζω και είναι ωραία"
"Δουλεύοντας μαζί τους, γίνεσαι πιο ανθρώπινος. Είναι χαρακτήρες που δεν κρύβονται. Είναι η απόλυτη ειλικρίνεια σε αυτό που νιώθουν" λέει η Άλκηστις. "Τα παιδιά αυτά δείχνουν τα αληθινά τους συναισθήματα. Είναι σαν ανοιχτό βιβλίο" προσθέτει ο Δημήτρης, και παραδέχεται ότι δουλεύοντας μαζί τους "είμαι πιο υπομονετικός. Όμως αυτό που με γεμίζει περισσότερο είναι το βλέμμα τους, που μοιάζει με χαμόγελο", καταλήγει.
Ιφιγένεια Διαμαντή