Οι ελληνικές συμμετοχές που άφησαν εποχή, το έντονο παρασκήνιο αλλά και όσα διαδραματίστηκαν πίσω από τις κλειστές κουρτίνες του διαγωνισμού.
Οι εκπρόσωποί μας στην Eurovision περιγράφουν όλα όσα δεν έδειξαν ποτέ οι κάμερες του ευρωπαϊκού μουσικού θεσμού.....
1974: Η πρώτη συμμετοχή μας στο φεστιβάλ ήταν το 1974, όταν ο Γιώργος Κατσαρός και ο Πυθαγόρας έγραψαν το «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου» που ερμήνευσε η Μαρινέλλα. Ο σπουδαίος συνθέτης μας λέει σήμερα: «Οταν ακούσαμε τους ΑΒΒΑ, η Μαρινέλλα είπε: “Τι κάνουμε εδώ;
Δεν πάμε καμιά βόλτα στο Λονδίνο για ψώνια;”. Μάλιστα, όπως εξομολογείται, την ώρα που ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα από την αγωνία του έκαψε κατά λάθος με το τσιγάρο του το παντελόνι της τραγουδίστριας του σουηδικού συγκροτήματος.
1977: Τρία χρόνια αργότερα, το «Μάθημα σολφέζ» του Γιώργου Χατζηνάσιου ήταν το απόλυτο φαβορί. Ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς τονίζει σήμερα: «Πολιτικοί λόγοι μάς άφησαν εκτός πρωτιάς. Ακόμη και η ελληνική επιτροπή, όταν ψήφισε, μας έφερε από την τρίτη στην πέμπτη θέση».
1979: Η Ελπίδα δίνει τον καλύτερο εαυτό της με τον «Σωκράτη». Τα αποτελέσματα τη φέρνουν στην όγδοη θέση, αν και τα προγνωστικά έδιναν πρωτιά. «Απογοητευτήκαμε πάρα πολύ» εξομολογήθηκε η σπουδαία ερμηνεύτρια έπειτα από χρόνια, η οποία τότε βγήκε κλαίγοντας από τη σκηνή της Ιερουσαλήμ παρ’ ότι το κοινό την αντιμετώπιζε ως την απόλυτη νικήτρια. Λίγες ημέρες νωρίτερα, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικού γυρίσματος, κάποιος της έκλεψε το φόρεμα που είχε επιλέξει για την τελική βραδιά...
.jpg)
Δεν πάμε καμιά βόλτα στο Λονδίνο για ψώνια;”. Μάλιστα, όπως εξομολογείται, την ώρα που ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα από την αγωνία του έκαψε κατά λάθος με το τσιγάρο του το παντελόνι της τραγουδίστριας του σουηδικού συγκροτήματος.
Επτωχεύσαμεν!
1987:
«Με δικά μας έξοδα τυπώσαμε ακόμη και το δισκάκι του τραγουδιού» ομολογεί ο Θάνος Καλλίρης μιλώντας για το θρυλικό «Stop». Εκείνος και ο Βασίλης Δερτιλής ως Bang κέρδισαν τις εντυπώσεις τη συγκεκριμένη χρονιά. «Ηταν μια διαφορετική εποχή. Δεν υπήρχαν μπάτζετ, διαφήμιση, δημόσιες σχέσεις. Ημασταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις που πήγαμε εντελώς άγνωστοι και ο διαγωνισμός σηματοδότησε την αρχή της καριέρας μας ως συγκρότημα. Η Κύπρος ή η Τουρκία μπορούσαν να δώσουν έστω ένα πάρτι δημοσιογράφων στη χώρα της διοργάνωσης, ενώ η ΕΡΤ δεν μπορούσε να κάνει ούτε αυτό. Ημασταν οι φτωχοί συγγενείς».
1987:
«Με δικά μας έξοδα τυπώσαμε ακόμη και το δισκάκι του τραγουδιού» ομολογεί ο Θάνος Καλλίρης μιλώντας για το θρυλικό «Stop». Εκείνος και ο Βασίλης Δερτιλής ως Bang κέρδισαν τις εντυπώσεις τη συγκεκριμένη χρονιά. «Ηταν μια διαφορετική εποχή. Δεν υπήρχαν μπάτζετ, διαφήμιση, δημόσιες σχέσεις. Ημασταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις που πήγαμε εντελώς άγνωστοι και ο διαγωνισμός σηματοδότησε την αρχή της καριέρας μας ως συγκρότημα. Η Κύπρος ή η Τουρκία μπορούσαν να δώσουν έστω ένα πάρτι δημοσιογράφων στη χώρα της διοργάνωσης, ενώ η ΕΡΤ δεν μπορούσε να κάνει ούτε αυτό. Ημασταν οι φτωχοί συγγενείς».
Το «θάψιμο» του αιώνα
1988: Πρόκειται για μία από τις πιο επώδυνες χρονιές της Eurovision. Στο δημοτικό θέατρο Πειραιά όπου διεξαγόταν ο ελληνικός τελικός, νικήτρια αναδείχθηκε η Αφροδίτη Φρυδά με το τραγούδι «Κλόουν». Η κριτική επιτροπή ανακοινώνοντας τον νικητή (και φέρνοντας τα πάνω κάτω) είπε: «Τα τραγούδια είναι χαμηλής ποιότητας και δεν εκπροσωπούν επάξια το ελληνικό τραγούδι. Επειδή είναι επιβεβλημένο να γίνει μια επιλογή, διαλέγουμε το “Κλόουν”». «Πληγώθηκα και πληγώνομαι κάθε χρόνο, γιατί οι άνθρωποι δεν βαρέθηκαν να θάβουν» θα πει έπειτα από καιρό η ταλαντούχα ερμηνεύτρια. «Εδωσα παραπάνω πράγματα από τον εαυτό μου για να στηρίξω το τραγούδι για την Ελλάδα. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, δεν θα πήγαινα».
1988: Πρόκειται για μία από τις πιο επώδυνες χρονιές της Eurovision. Στο δημοτικό θέατρο Πειραιά όπου διεξαγόταν ο ελληνικός τελικός, νικήτρια αναδείχθηκε η Αφροδίτη Φρυδά με το τραγούδι «Κλόουν». Η κριτική επιτροπή ανακοινώνοντας τον νικητή (και φέρνοντας τα πάνω κάτω) είπε: «Τα τραγούδια είναι χαμηλής ποιότητας και δεν εκπροσωπούν επάξια το ελληνικό τραγούδι. Επειδή είναι επιβεβλημένο να γίνει μια επιλογή, διαλέγουμε το “Κλόουν”». «Πληγώθηκα και πληγώνομαι κάθε χρόνο, γιατί οι άνθρωποι δεν βαρέθηκαν να θάβουν» θα πει έπειτα από καιρό η ταλαντούχα ερμηνεύτρια. «Εδωσα παραπάνω πράγματα από τον εαυτό μου για να στηρίξω το τραγούδι για την Ελλάδα. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, δεν θα πήγαινα».
Μήνυση για την πρωτιά
1989: Μεγάλα ονόματα συμμετείχαν στον ελληνικό τελικό εκείνη τη χρονιά. Αννα Βίσση, Μιχάλης Ρακιντζής, Δάκης, Μαντώ, Ευστρατίου και Ζερβουδάκης έδωσαν μάχη. Τελικώς επικράτησε η Μαριάννα Ευστρατίου με «Το δικό σου αστέρι», το οποίο όχι απλώς έδωσε το στίγμα του στη Λωζάνη αλλά κατέκτησε και την ένατη θέση, την καλύτερη για τη χώρα μας τη δεκαετία του ’80. Στην Ελλάδα οι ίντριγκες φούντωσαν.
Λίγες ημέρες μετά τον ελληνικό τελικό η ερμηνεύτρια που πήρε τη δεύτερη θέση ζήτησε να ακυρωθεί το τραγούδι που επιλέχθηκε, επειδή κέρδισε με μόλις μία ψήφο διαφορά από το δικό της. Μάλιστα, απαιτούσε να γυριστεί σε βιντεοκλίπ και η δική της συμμετοχή με το επιχείρημα… «αν πέθαινε στο διάστημα πριν από τον διαγωνισμό η Μαριάννα, θα εκπροσωπούσε τη χώρα το τραγούδι που ακολουθούσε βαθμολογικά». Φυσικά η αδιαφορία των ιθυνόντων για τον διαγωνισμό παρέμεινε ίδια, και έτσι και σε αυτήν τη συμμετοχή η ερμηνεύτρια τα πλήρωσε όλα μόνη της...
1989: Μεγάλα ονόματα συμμετείχαν στον ελληνικό τελικό εκείνη τη χρονιά. Αννα Βίσση, Μιχάλης Ρακιντζής, Δάκης, Μαντώ, Ευστρατίου και Ζερβουδάκης έδωσαν μάχη. Τελικώς επικράτησε η Μαριάννα Ευστρατίου με «Το δικό σου αστέρι», το οποίο όχι απλώς έδωσε το στίγμα του στη Λωζάνη αλλά κατέκτησε και την ένατη θέση, την καλύτερη για τη χώρα μας τη δεκαετία του ’80. Στην Ελλάδα οι ίντριγκες φούντωσαν.
Λίγες ημέρες μετά τον ελληνικό τελικό η ερμηνεύτρια που πήρε τη δεύτερη θέση ζήτησε να ακυρωθεί το τραγούδι που επιλέχθηκε, επειδή κέρδισε με μόλις μία ψήφο διαφορά από το δικό της. Μάλιστα, απαιτούσε να γυριστεί σε βιντεοκλίπ και η δική της συμμετοχή με το επιχείρημα… «αν πέθαινε στο διάστημα πριν από τον διαγωνισμό η Μαριάννα, θα εκπροσωπούσε τη χώρα το τραγούδι που ακολουθούσε βαθμολογικά». Φυσικά η αδιαφορία των ιθυνόντων για τον διαγωνισμό παρέμεινε ίδια, και έτσι και σε αυτήν τη συμμετοχή η ερμηνεύτρια τα πλήρωσε όλα μόνη της...
.jpg)
«Με κατέστρεψε!»
1990: «Υπήρχε μια πολιτική από την ΕΡΤ να μη δίνει την πρέπουσα σημασία. Ομως δεν θέλω να πω ότι με αδίκησαν» μας εξομολογείται ο Χρήστος Κάλοου μιλώντας για το τραγούδι «Χωρίς σκοπό», που κατέκτησε τη 19η θέση. «Εμένα με κατέστρεψε ο συγκεκριμένος θεσμός, όχι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας» μας λέει και εξηγεί το παρασκήνιο: «Δύο χρόνια νωρίτερα σε εκπομπή της ΕΡΤ είχα χαρακτηρίσει “κακοήθεια” το ότι η τότε κριτική επιτροπή του ελληνικού τελικού, την οποία αποτελούσαν άνθρωποι με πείρα, αντί να αγκαλιάσει τις νέες προσπάθειες, χαρακτήρισε τα κομμάτια απαράδεκτα. Θεώρησα ότι έπρεπε να υπερασπιστώ τους δημιουργούς. Θα μπορούσα να μην ασχοληθώ και να είμαι σε μια πολύ καλή κατάσταση τώρα. Υστερα από όσα κατήγγειλα δημόσια, τελείωσα. Ενώ ήμουν σε ανοδική πορεία, είπαν “αυτός δεν θα ξαναδουλέψει” και έτσι έγινε».
Ξενοδοχείο Β’ κατηγορίας
1991: «Τα πάντα ήταν από την τσέπη μου. Δεν υπήρχε καμία υποστήριξη. Μέναμε σε ξενοδοχείο Β’ κατηγορίας. Στη χώρα μας ήταν πολύ υποβαθμισμένος ο θεσμός» εξομολογείται η Σοφία Βόσσου, χωρίς να κρύβει, βέβαια, και το καλό κλίμα που υπήρχε στην Ιταλία για το τραγούδι μας. «Ολοι μας είχαν για φαβορί. Στενοχωρήθηκα πολύ με τη θέση που πήραμε. Ομως η «Άνοιξη» ανταμείφθηκε από το κοινό. Τελικώς το βραβείο της το έχει πάρει».
Το φόρεμα του... φωτός
1993: Με το υπέροχο γαλάζιο φόρεμα της Σήλιας Κριθαριώτη αλλά και τη μοναδική παρουσία της η Καίτη Γαρμπή έκανε την Ευρώπη να υποκλιθεί. Η ερμηνεύτρια έδωσε το στίγμα της στην Eurovision κατακτώντας την 9η θέση με το «Ελλάδα χώρα του φωτός». Παρ’ όλα αυτά ύστερα από χρόνια η ίδια σε συνέντευξή της δεν έκρυψε την πίκρα της για τον θεσμό: «Τότε ήταν όλοι αρνητικοί. Την κυνηγούσαν την Eurovision».
P.O.L.E.M.O.S.
2002: Μια χρόνια γεμάτη κόντρες, ίντριγκες και πολύ παρασκήνιο. Μπορεί ο Μιχάλης Ρακιντζής να πήρε το διαβατήριο για το Ταλίν της Εσθονίας, όμως μία μέρα μετά την επιλογή του οι υπόλοιποι συμμετέχοντες βγήκαν στα τηλεοπτικά παράθυρα καταγγέλλοντας την ελληνική συμμετοχή. Οι Πέγκυ Ζήνα, Χρήστος Δάντης, Κώστας Μπίγαλης, Ελίνα Κωνσταντοπούλου, Κατερίνα Τοπάζη διασταύρωσαν τα ξίφη τους με τον ερμηνευτή σε μια σειρά εκπομπών.
«Δεν έχω ξαναμιλήσει μαζί τους και δεν θα μιλούσα ούτε στην επόμενη ζωή μου. Οι ανασφαλείς άνθρωποι έτσι φέρονται» είπε ύστερα από χρόνια ο Μιχάλης Ρακιντζής, συμπληρώνοντας πώς και οι συνθήκες ήταν έτσι κι αλλιώς δύσκολες. «Ηταν προδιαγεγραμμένη η πορεία. Δεν διέθεσαν ούτε μία δραχμή».
2004-2011: Εποχή «Number one»
Οκτώ συνεχόμενες χρονιές που η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα, κατακτώντας το ανέλπιστο ρεκόρ έπειτα από τρεις δεκαετίες συμμετοχής να είναι η μοναδική χώρα με τόσο καλά πλασαρίσματα συνεχόμενων συμμετοχών.
Από τον Σάκη Ρουβά, την Αννα Βίσση, τον Σαρμπέλ, την Καλομοίρα, τον Γιώργο Αλκαίο, τον Λούκα Γιώρκα μέχρι και την Ελενα Παπαρίζου που έφερε την πρωτιά, όλοι έκαναν την Ελλάδα δύναμη στον διαγωνισμό.
Θεωρούμε ότι οι... ίντριγκες κόπασαν, αν και τα τελευταία χρόνια σχεδόν κανένα από τραγούδια μας δεν ακούγεται στα μεγάλα ραδιόφωνα, γεγονός που έχουν καταγγείλει σε συνεντεύξεις τους όλοι οι ερμηνευτές και αποδεικνύει πώς ακόμη και σήμερα ο... άτυπος πόλεμος συνεχίζεται!
.jpg)
1990: «Υπήρχε μια πολιτική από την ΕΡΤ να μη δίνει την πρέπουσα σημασία. Ομως δεν θέλω να πω ότι με αδίκησαν» μας εξομολογείται ο Χρήστος Κάλοου μιλώντας για το τραγούδι «Χωρίς σκοπό», που κατέκτησε τη 19η θέση. «Εμένα με κατέστρεψε ο συγκεκριμένος θεσμός, όχι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας» μας λέει και εξηγεί το παρασκήνιο: «Δύο χρόνια νωρίτερα σε εκπομπή της ΕΡΤ είχα χαρακτηρίσει “κακοήθεια” το ότι η τότε κριτική επιτροπή του ελληνικού τελικού, την οποία αποτελούσαν άνθρωποι με πείρα, αντί να αγκαλιάσει τις νέες προσπάθειες, χαρακτήρισε τα κομμάτια απαράδεκτα. Θεώρησα ότι έπρεπε να υπερασπιστώ τους δημιουργούς. Θα μπορούσα να μην ασχοληθώ και να είμαι σε μια πολύ καλή κατάσταση τώρα. Υστερα από όσα κατήγγειλα δημόσια, τελείωσα. Ενώ ήμουν σε ανοδική πορεία, είπαν “αυτός δεν θα ξαναδουλέψει” και έτσι έγινε».
1991: «Τα πάντα ήταν από την τσέπη μου. Δεν υπήρχε καμία υποστήριξη. Μέναμε σε ξενοδοχείο Β’ κατηγορίας. Στη χώρα μας ήταν πολύ υποβαθμισμένος ο θεσμός» εξομολογείται η Σοφία Βόσσου, χωρίς να κρύβει, βέβαια, και το καλό κλίμα που υπήρχε στην Ιταλία για το τραγούδι μας. «Ολοι μας είχαν για φαβορί. Στενοχωρήθηκα πολύ με τη θέση που πήραμε. Ομως η «Άνοιξη» ανταμείφθηκε από το κοινό. Τελικώς το βραβείο της το έχει πάρει».
1993: Με το υπέροχο γαλάζιο φόρεμα της Σήλιας Κριθαριώτη αλλά και τη μοναδική παρουσία της η Καίτη Γαρμπή έκανε την Ευρώπη να υποκλιθεί. Η ερμηνεύτρια έδωσε το στίγμα της στην Eurovision κατακτώντας την 9η θέση με το «Ελλάδα χώρα του φωτός». Παρ’ όλα αυτά ύστερα από χρόνια η ίδια σε συνέντευξή της δεν έκρυψε την πίκρα της για τον θεσμό: «Τότε ήταν όλοι αρνητικοί. Την κυνηγούσαν την Eurovision».
2002: Μια χρόνια γεμάτη κόντρες, ίντριγκες και πολύ παρασκήνιο. Μπορεί ο Μιχάλης Ρακιντζής να πήρε το διαβατήριο για το Ταλίν της Εσθονίας, όμως μία μέρα μετά την επιλογή του οι υπόλοιποι συμμετέχοντες βγήκαν στα τηλεοπτικά παράθυρα καταγγέλλοντας την ελληνική συμμετοχή. Οι Πέγκυ Ζήνα, Χρήστος Δάντης, Κώστας Μπίγαλης, Ελίνα Κωνσταντοπούλου, Κατερίνα Τοπάζη διασταύρωσαν τα ξίφη τους με τον ερμηνευτή σε μια σειρά εκπομπών.
«Δεν έχω ξαναμιλήσει μαζί τους και δεν θα μιλούσα ούτε στην επόμενη ζωή μου. Οι ανασφαλείς άνθρωποι έτσι φέρονται» είπε ύστερα από χρόνια ο Μιχάλης Ρακιντζής, συμπληρώνοντας πώς και οι συνθήκες ήταν έτσι κι αλλιώς δύσκολες. «Ηταν προδιαγεγραμμένη η πορεία. Δεν διέθεσαν ούτε μία δραχμή».
Οκτώ συνεχόμενες χρονιές που η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα, κατακτώντας το ανέλπιστο ρεκόρ έπειτα από τρεις δεκαετίες συμμετοχής να είναι η μοναδική χώρα με τόσο καλά πλασαρίσματα συνεχόμενων συμμετοχών.
.jpg)
0 Σχόλια