Περίμενες άλλωστε εδώ κ χρόνια αυτή τη στιγμή.
Ατελείωτες ώρες στις βιτρίνες μαζί με τον άντρα σου, τη μαμά σου, τις φίλες σου. Να διαλέγετε τα πιο ιδιαίτερα και πρωτότυπα διακοσμητικά για το δωμάτιο του πρώτου σου μωρού.
Εσύ με τη φουσκωμένη κοιλιά ν’ απολαμβάνεις την περιποίηση που κάθε εγκυούλα είθισται να βιώνει την περίοδο αυτή.
Βόλτες με το σύζυγο, ένα σινεμά, ένα διήμερο, τριήμερο, όσο προλαβαίνεις πριν έρθει το νέο μέλος της οικογένειας.
Τα έχεις σκεφτεί και τα έχεις οργανώσει όλα.
Θα κάνω γυμναστική, θα βγαίνω με τις φίλες μου, με την αδερφή μου και με όλους τους δικούς μου ανθρώπους για περιπάτους! Κοκτέιλ (χωρίς αλκοόλ εννοείται), θα μου χαϊδεύουν την κοιλίτσα μου. Θα μιλούν με τα πιο γλυκά και τρυφερά λόγια παππούδες και γιαγιάδες στο γλυκό μου μωρό. Να νιώσει απ την εμβρυική ακόμα περίοδο πόσο πολύ το θέλαμε. Πως το καρτερούσαμε οικογενειακώς.
Θα γυμνάζομαι! Θα συνεχίσω το Pilates! Θα κολυμπώ με τις ώρες στις πεντακάθαρες θάλασσές μας, τις πρωινές ώρες που ο ήλιος θα είναι ακόμα χλιαρός. Και θα προσέχω τη διατροφή μου.
Όλα δρομολογημένα και μελετημένα.
Κι εκεί που αρχίζεις να συνέρχεσαι απ τις αναγούλες, τους εμετούς, τις αιμορραγίες που με τόση υπομονή άντεξες. Και δε βλέπεις τη στιγμή να ξεμυτίσεις και να πραγματοποιήσεις όλα όσα ονειρεύτηκες. Τότε αρχίζουν οι πρώτες μικρές βόμβες ειδήσεων του κόσμου να ηχούν στ αυτιά σου σαν τις πασχαλινές κροτίδες. Που σε τρομάζουν, σε ανησυχούν. Μα έχεις μάθει να στέκεσαι μακριά, σίγουρη ότι δε θα σε αγγίξουν.
Ξυπνάς. Βάζεις κάτι απ τα λιγοστά ρούχα που σου χωράνε πια και ξεκινάς να πας για λίγες ακόμα μέρες στη δουλειά. Αδημονώντας να σταματήσεις επιτέλους κ να αφοσιωθείς με όλη σου την ψυχή στο αγγελούδι σου.
Ανοίγεις ραδιόφωνο και οι ειδησεογραφικές βόμβες ηχούν τώρα πιο δυνατά στ αυτιά σου. Σα να σε τρομάζουν ξαφνικά. Εσένα, την αήττητη, την απτόητη ύπαρξη που δεν το βαλε κάτω ποτέ σε κανένα εμπόδιο, σε καμιά δυσκολία.
“Συρροή κρουσμάτων ενός νέου κορωνοιού (COVID-19), εμφανίστηκε στην πόλη Wuhan της Κίνας, προκαλώντας σοβαρές λοιμώξεις του αναπνευστικού”.
“Σε επαγρύπνηση ο Παγκόσμιος οργανισμός Υγείας”.
“Ο κωρονοιός «σκοτώνει» και την ΕΕ”.
“Ο κορωνοιός πέρασε τα ελληνικά σύνορα».
“Σε πανδημία ανακηρύσσεται ο νέος κορωνοιός” .
Και ξαφνικά ένας οχετός από ειδήσεις, πρωτόγνωρες καταστάσεις και ανήκουστα για τον 21 αιώνα γεγονότα λαμβάνουν χώρα έξω από την πόρτα σου. Αποτελώντας τροχοπέδη στα όνειρα σου.
Μόνη επιλογή, η προσαρμογή στα νέα δεδομένα.
Οι αγορές έγιναν από το ίντερνετ, οι καφέδες με φίλους με βιντεοκλήσεις όπως κ η γυμναστική σου.
Οι αγκαλιές , τα χάδια και τα φιλιά με την οικογένεια σου, διαδικτυακά και αυτά. Ακόμη και οι επισκέψεις στο γιατρό σου, οι υπέρηχοι. Η πρώτη απεικόνιση στο μουτράκι του μικρού σου θαύματος σε βρίσκουν μόνη, χωρίς καν το σύζυγό σου στο πλευρό σου.
Μα εσύ είσαι δυνατή, τα χουμε πει αυτά, θα αντέξεις. Λίγη υπομονή και θα περάσει όλο αυτό.
Ώσπου να γεννήσεις όλα θα έχουν επανέλθει σε φυσιολογικούς ρυθμούς. Μάταια περίμενες μια αλλαγή. Μια ελπίδα πως θα πραγματοποιούσες έστω και μερικά απ’ όσα ονειρεύτηκες για τη μοναδική αυτή στιγμή της ζωής σου. Ένα πέπλο μοναξιάς καλύπτει τη στιγμή του τοκετού σου. Την παραμονή σου στο μαιευτήριο. Τις πρώτες μέρες σου στο σπίτι με το νεογέννητο.
Μοναδική συντροφιά αυτή του συζύγου τις ελάχιστες ώρες που μπορούσε να ξεκλέψει κι αυτός από τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις. Τοκετός, λοχεία και κορωνοιός κάνουν την κατάσταση να φαίνεται σαν να καλείσαι ν’ ανέβεις μόνη στην κορυφή του Έβερεστ. Πονάς, αιμορραγείς, κλαις ντυμένη με το γνωστό παλτό της μοναξιάς σου.
Και τότε αντικρίζεις ξανά αυτό το αγγελούδι που κρατάς στα χέρια σου.
Γέμισε ο κόσμος σου άξαφνα με πλήθος αγκαλιές, φιλιά και χάδια όσα θες . Δίχως απαγορεύσεις και δίχως περιορισμούς. Λες κι ήρθε να γεμίσει τις άδειες αγκαλιές που πάγωσαν το σώμα σου τόσο καιρό κόντρα στο φόβο και τον εγκλεισμό.
Κι όσα χάδια και φιλιά στερηθήκαμε μωράκι μου και οι δύο υπόσχομαι να στα αναπληρώσω εγώ για όσο θα ζω. Και σαν μεγαλώσεις και μου ζητάς να στα διηγηθώ όλα αυτά, σαν άλλος Roberto Benigni στην ταινία «La vita è bella» (Η Ζωή Είναι Ωραία), θα προσποιηθώ πως ήταν όλα ένα παιχνίδι. Από το οποίο εμείς βγήκαμε σίγουρα νικητές. Ταγμένη και δεσμευμένη στη μεταλαμπάδευση της θετικής και μόνο πλευράς της ζωής.
Υ.Γ. Αφιερωμένο σε όσες έγιναν μαμάδες εν μέσω πανδημίας. Αφιερωμένο σε όλες εσάς που γίνατε μανούλες για πρώτη φορά την εποχή του covid-19.
Νατάσα Νικολακοπούλου
0 Σχόλια