Ιστορία της αναισθησιολογίας

Η αναισθησία είναι μία μέθοδος χάριν στην οποία ζωές ασθενών έχουν σωθεί και δύσκολες χειρουργικές επεμβάσεις έχουν επιτευχθεί, ωστόσο παραμένει ακόμα και σήμερα άγνωστη στο ευρύ κοινό ίσως όχι μόνο άγνωστη αλλά και επίφοβη . Πώς όμως, η επιστήμη της αναισθησιολογίας ξεκίνησε, είναι κάτι το οποίο θα βοηθήσει στην κατανόηση μίας δύσκολης και πολύ σημαντικής επιστήμης:
Κάνοντας μία αναδρομή στην αρχαία Κίνα και στον Ταοϊσμό απαντάμε μία μέθοδο καταστολής του πόνου γνωστή ( και στο παρόν) τον βελονισμό η οποία με την τοποθέτηση βελονών σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος . Επίσης σε πολλές ανεξάρτητες μεταξύ τους χώρες γίνεται μία πρώιμη προσπάθεια υπνωτισμού μέσω προσευχής, χορού και διαφόρων ουσιών. Έχουμε χρήση ναρκωτικών ουσιών όπως η κάνναβη ή φύλλα δάφνης καθώς και το όπιο από περιοχές της Λατινικής Αμερικής μέχρι κ την Ταΐλάνδη. Εξέλιξη στην αναισθησιολογία δεν έχουν μέχρι πολύ αργότερα στα τέλη του 12ου αιώνα όταν ο Hugo Borgognomy θέσπισε το υπνωτικό σφουγγάρι, κάτι το οποίο διαδόθηκε κάποια χρόνια αργότερα από τον υιό του και ένα συνάδελφο χειρουργό. Ακόμη πιο μετά το 1275 ένας Ισπανός ιατρός ονόματι Raymond Lullus καθιερώνει το γλυκό βιτριόλι. Το οποίο καταργείται λίγο καιρό αργότερα λόγω της έντονης ευφλεκτικότητάς του. Ξαναγίνεται ,ωστόσο, επιτυχημένη πια δοκιμή του τον 16ο αιώνα μέχρι που το 1730 ο Γερμανός χημικός Φροβένιος έσωσε στην ουσία αυτή την ονομασία αιθέρας και τέθηκε σε ευρεία ισχύ το 1842 όταν έγινε η πρώτη επιτυχημένη δημόσια χειρουργική επέμβαση από τον Αμερικανό ιατρό Crawford Long.
O αιθέρας σταματά να χρησιμοποιείται τον 19ο αιώνα όταν έχουμε αντικατάστασή του από το χλωροφόρμιο, του οποίου συγκεκριμένα, η ανακάλυψη έγινε το 1831 από το James Young Simpson το οποίο χρησιμοποιείσε πρώτη φορά ο John Snow κατά τη γέννηση του Πρίγκιππα Λεοπόλδου της Αγγλίας από τη μητέρα του Βικτωρία όπου έλαβε και δημοσιότητα. Έρχεται όμως η χρήση του σε ένα τέλμα λόγω πρόκλησης πλήθους θανάτων λόγω παρενεργειών του στην καρδιακή λειτουργία και σε προβλήματα που προκαλούσε σε ολόκληρο τον ανθρώπινο οργανισμό όπως το συκώτι και τους πνεύμονες.
Πλέον, το 2013 μπορούμε να μιλούμε για μία πολύ εξελιγμένη επιστήμη στην οποία χρήση σύγχρονων ουσιών, όπως η προποφόλη ή η λιδοκαίνη και διάφορες άλλες ουσίες εισπνεόμενες η μη, οδηγεί σε επιτυχημένες επεμβάσεις οι οποίες ήταν αδύνατον να επιτευχθούν τα προγενέστερα χρόνια. Πλέον σε κάθε επέμβαση μαζί με τον χειρουργό ιατρό υπάρχει και ο αναισθησιολόγος ιατρός και πλήθος σύγχρονων ιατρικών συσκευών ώστε κάθε επέμβαση να φαίνεται από τα μάτια του ασθενή σαν ένας σύντομος ύπνος.
fpalmografos