Η οστεομυελίτιδα είναι μια επώδυνη λοίμωξη του οστού που περιλαμβάνει καταστροφή τόσο του ιστού όσο και γύρω από αυτόν. Οι πληθυσμιακές ομάδες που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο είναι τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι, ενώ αυξημένες πιθανότητες έχουν και όσοι έχουν ανεπαρκές ανοσοποιητικό σύστημα. Στα παιδιά προκαλείται συνήθως στο σπόνδυλο των άκρων, ενώ στους ηλικιωμένους στο σπόνδυλο της λεκάνης. Η νόσος μπορεί να είναι οξεία ή να χαρακτηρίζεται από χρονιότητα των συμπτωμάτων της.
Που οφείλεται η οστεομυελίτιδα
Στην οξεία οστεομυελίτιδα η βασική αιτία είναι η λοίμωξη που προσβάλλει το οστό μέσω παθογόνων μικροβίων. Συγκεκριμένα, ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος ευθύνεται για τα περισσότερα περιστατικά, ενώ στα παιδιά συχνά οφείλεται και σε λοίμωξη από στρεπτόκοκκο. Το βακτήριο και οι ιοί εισέρχονται στο αίμα και μολύνουν το οστό.
Η χρόνια μορφή της νόσου οφείλεται στο μυκοβακτήριο της φυματίωσης ή σε μύκητες.
Αν η νόσος δεν θεραπευθεί σωστά μπορεί να αποκτήσει χρονιότητα συμπτωμάτων. Αυξημένο κίνδυνο να νοσήσουν παρουσιάζουν όσοι πάσχουν από αγγειακή νόσο, δρεπανοκυτταρική αναιμία, ουρολοιμώξεις, σακχαρώδη διαβήτη και όσοι είναι ηλικιωμένοι και δεν τρέφονται σωστά.
Συμπτώματα της οστεομυελίτιδας
Κατά την οστεομυελίτιδα παρατηρούνται τα εξής συμπτώματα: πυρετός, οίδημα, πόνος στην περιοχή της βλάβης, κακουχία και δυσκολία στην κίνηση. Αυτά παρατηρούνται συχνά και στην αιμοτογενή λοίμωξη. Όταν η νόσος γίνει χρόνια ο ασθενής τείνει να χάνει εύκολα βάρος και να παρουσιάζει πυρετό. Σε κάποια περιστατικά σχηματίζεται πύον στο πάσχον σημείο, το οποίο εκκρίνεται από το δέρμα.
Η διάγνωση της οστεομυελίτιδας γίνεται με εργαστηριακό και κλινικό έλεγχο. Προτείνεται η εξέταση με λήψη ακτινογραφίας, μαγνητικής τομογραφίας και σπινθηρογραφήματος. Αν υπάρχει πύον στην περιοχή καλό θα ήταν να γίνει και ένας πλήρης αιματολογικός έλεγχος, καθώς και καλλιέργεια στο υγρό της περιοχής και βιοψία αυτού.
Θεραπεία της οστεομυελίτιδας
Σε όλες τις περιπτώσεις οι θεραπείες διαρκούν τουλάχιστον για μερικές εβδομάδες. Στην οξεία μορφή χορηγούνται ενδοφλέβια αντιβιοτικά και ο ασθενής καλείται να ξεκουράσει και να ακινητοποιήσει το μέλος το οποίο έχει υποστεί τη βλάβη. Χορηγούνται αναλγητικά. Αν δεν παρατηρηθεί βελτίωση του ασθενούς απαιτείται η χειρουργική επέμβαση στο οστό. Έχει παρατηρηθεί ότι ο ασθενής ανακουφίζεται όταν φορά ζεστές κάλτσες διότι τονώνεται η κυκλοφορία του αίματος. Όταν η νόσος οφείλεται σε φυματίωση η θεραπεία διαρκεί τουλάχιστον ένα έτος και γίνεται πάντα σε συνδυασμό με τα φάρμακα για την αντιμετώπιση της φυματίωσης.
Η κατάλληλη ειδικότητα
Ο κατάλληλος γιατρός για την οστεομυελίτιδα είναι ο Ρευματολόγος
0 Σχόλια