Καλοκαίρι και τότε, 9 Ιουνίου του 1901. Τότε η Elisa Sanchez and Marcela Gracia παντρεύτηκαν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην πόλη Κορούνια της Γαλικίας. Η Ελίσα και η Μαρσέλα αγαπιόντουσαν κρυφά. Ήταν δασκάλες.
Για να επισημοποιήσουν τη σχέση τους με γαμήλια τελετή, με παπά και με κουμπάρο, όπως λένε, αλλά και με πιστοποιητικό και φωτογραφίες, αναγκάστηκαν να δημιουργήσουν έναν άνδρα σύζυγο: Η Ελίσα ντύθηκε αντρικά έκοψε τα μαλλιά της και προσπάθησε να αλλάξει και τη φωνή της. Το κόλπο τους πέτυχε. Ους ο Θεός συνέζευξεν κλπ κλπ...
Πώς γνωρίστηκαν και ερωτεύτητκαν
Στα μέσα της δεκαετίας του 1880, η Μαρσέλα σπούδαζε για να γίνει δασκάλα στην Κορούνια. Η Ελίζα εργαζόταν ήδη ως δασκάλα σε σχολείο όπου και γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν. Όταν συνάδελφοί τους παρατήρησαν ότι η σχέση τους ήταν κάτι περισσότερο από μια φιλία, οι γονείς της Μαρσέλα την έστειλαν να συνεχίσει τις σπουδές της στη Μαδρίτη. Οι δυο γυναίκες χάθηκαν επί σχεδόν μια δεκαετία. Ξανάσμιξαν και το αποφάσισαν!
Την εποχή του γάμου τους, η Μαρσέλα ήταν δύο μηνών έγκυος. Ενώ λίγα είναι γνωστά για την εγκυμοσύνη της, κάποιοι πιστεύουν ότι ήταν προσχεδιασμένη για να επικυρωθεί ο γάμος. Η Μαρσέλα και η Ελίσα παντρεύτηκαν, όμως γρήγορα μαθεύτηκε το γεγονός και οι εφημερίδες ολόκληρης της Ισπανίας μονοπώλησαν το ενδιαφέρον με το «απεχθές σκάνδαλο» και την «ασύστολη ανηθικότητα», και επωφελήθηκαν από το «θλιβερό συμβάν» για να πουλήσουν φύλλα, όσο ποτέ στο παρελθόν, ενώ η Εκκλησία που ένιωθε εξαπατημένη κατήγγειλε - καλοπροαίρετα πάντα - στην Αστυνομία την «ιεροσυλία». Και τότε άρχισε το κυνηγητό.
Κυνηγημένες στην Πορτογαλία
Η Ελίζα και η Μαρσέλα κατέφυγαν στην Πορτογαλία, στο Πόρτο, όπου η Μαρσέλα γέννησε ένα κοριτσάκι. Ο χρόνος τους στην Πορτογαλία ήταν σύντομος. Γρήγορα συνελήφθησαν. Η πορτογαλική κυβέρνηση συμφώνησε να τους εκδώσει στην Ισπανία, όμως πριν απελαθεί το ζευγάρι πίσω, δικάστηκαν και αθωώθηκαν. Τότε πια μπήκαν σε ένα πλοίο και κατευθύνθηκαν στη Νότια Αμερική τα ίχνη τους χάνονται στο Μπουένος Άιρες.
Στην Αργεντινή, η Μαρσέλα και η Ελίσα θα άλλαζαν ξανά τα ονόματά τους σε Κάρμεν και Μαρία. Πρώτα βρήκαν δουλειά προσφέροντας οικιακές υπηρεσίες και σύντομα κατέληξαν σε ένα νέο σχέδιο: Η Ελίζα παντρεύτηκε έναν άντρα με το όνομα Κρίστιαν Τζένσεν που ήταν πάνω από 20 χρόνια μεγαλύτερός της. Αφού παντρεύτηκαν, η Μαρία κάλεσε την «αδερφή» της, Κάρμεν, και την κόρη της να ζήσουν μαζί τους.
Το 1909 ο Μεξικανικός Τύπος έγραψε ότι η Ελίσα είχε αυτοκτονήσει στη Βερακρούζ, αν και δεν αυτό δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ. Σύμφωνα με το Μητροπολιτικό Αρχείο, η ληξιαρχική πράξη γάμου τους δεν ακυρώθηκε, ούτε από την Εκκλησία ούτε από το Ληξιαρχείο. Η Μαρσέλα και η Ελίσα θεωρούνται οι πρόδρομοι τόσο του φεμινισμού όσο και του γάμου ομοφύλων ζευγαριών - τουλάχιστον - στην Ισπανία.
Η ζωή της Μαρσέλα και της Ελίσα έχει μεταφερθεί και στον κινηματογράφο (Eλίζα και Μαρσέλα) με σκηνοθέτιδα την Ισαμπέλ Κουαξέ
0 Σχόλια