Επιλόχειος κατάθλιψη

Μία στις δέκα γυναίκες μπορεί να εμφανίσει επιλόχειο κατάθλιψη για λόγους όχι συγκεκριμένους.
Ενοχοποιούνται κυρίως οι απότομες ορμονικές αλλαγές.
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αυξάνονται τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη, ενώ τις πρώτες 24 ώρες μετά τον τοκετό τα ποσοστά αυτών των ορμονών επανέρχονται στα κανονικά προ της εγκυμοσύνης επίπεδα.
Η ταχεία αυτή ορμονική αλλαγή μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση κατάθλιψης.
Συναισθηματικές μεταπτώσεις με έντονα σημάδια θλίψης, εκνευρισμού, αδυναμία συγκέντρωσης, ξεσπάσματα κλάματος υπάρχουν.
Η επιλόχειος κατάθλιψη μπορεί να χτυπήσει την γυναίκα αμέσως μετά τη γέννα.
Σε πολλές γυναίκες, τα συμπτώματά της εντείνονται με την πάροδο του χρόνου και διαρκούν για μήνες.

Συμπτώματα :
*  Κακή διάθεση, θλίψη, συχνά κλάματα, συναισθηματικές μεταπτώσεις.
*  Δυσκολία να κοιμηθεί ή να παραμείνει κοιμισμένη.
*  Αδράνεια, μείωση ενεργητικότητας.
*  Μειωμένη αυτοεκτίμηση, ιδέες ενοχής
*  Πρόβλημα διατροφής, με αποτέλεσμα την απώλεια βάρους ή και το αντίθετο.\
*  Δυσκολία συγκέντρωσης και στη λήψη αποφάσεων.
*  Αδιαφορία για το σεξ.
*  Σωματοποιημένη εκδήλωση άγχους με: πονοκεφάλους, ταχυπαλμίες, πόνους στο στήθος, ζαλάδες, μουδιάσματα.
*  Αποφυγή ενασχόλησης με το μωρό ή και εκδήλωση φόβου όταν πρόκειται να ασχοληθεί μαζί του.
*  Σκέψεις ότι μπορεί να βλάψει το μωρό.
*  Ιδέες θανάτου, αυτοκαταστροφικές.
Αιτίες.
*  Ορμονικές διαταραχές.
*  Προηγούμενο ιστορικό κατάθλιψης ή άλλων ψυχικών διαταραχών στην ίδια ή στην οικογένειά της.
*  Ιστορικό χρήσης ουσιών.
* Έλλειψη υποστήριξης από τον σύντροφο ή την οικογένειά της.
*  Οικονομικά προβλήματα, απόλυση από την εργασία της, πένθος στην οικογένεια.
*  Αίσθημα έντονης κόπωσης μετά από εργώδη φυσιολογικό τοκετό.
* Έλλειψη ύπνου ή σύντομος και ρηχός ύπνος, με αποτέλεσμα την καθυστέρηση ανάκτησης δυνάμεων.
*  Πιεστικά συναισθήματα υπό το βάρος των ευθυνών για την ανατροφή του μωρού.
*  Αισθήματα απώλειας της ταυτότητάς της ως γυναίκας, ως νέας μητέρας καθώς και ως εργαζόμενης.
*  Αίσθημα πίεσης λόγω της καινούργιας καθημερινότητας, αλλά και λόγω του "εγκλωβισμού" της σε μια νέα κατάσταση, αφού μειώνεται ο ελεύθερος χρόνος της καθώς και ο έλεγχός του.
Πώς αντιμετωπίζεται;
Η καταλληλότερη αντιμετώπιση πέραν της εκδήλωσης αγάπης και έμπρακτης συμπαράστασης, είναι η ψυχοθεραπεία και η λήψη αντικαταθλιπτικών φαρμάκων.
Ιωάννης Χατζημανώλης