Ο Michael Oliver είναι ο πρωτεργάτης της δημιουργίας των σπουδών περί αναπηρίας στην Αγγλία. Δούλεψε ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Greenwich από το οποίο και συνταξιοδοτήθηκε. Ήταν εκδότης του....
επιστημονικού περιοδικού Disability and Society και μέλος των εκδοτικών επιτροπών των επιστημονικών περιοδικών Australian Disability Review και International Journal of Inclusive Education. Τα βιβλία του έχουν αποτελέσει βασικά εγχειρίδια διδασκαλίας για θέματα αναπηρίας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Το βιβλίο του Michael Oliver με θέμα ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (εκδόθηκε το 1990, στην ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ το 2009) είναι αυτό που έθεσε στέρεα στην ακαδημαϊκή ατζέντα το ζήτημα της αναπηρίας, ορίζοντας με τον αναγκαίο αυστηρό τρόπο την έννοια του “προοδευτικού” σε ότι αφορά τους τρόπους προσέγγισης του “αναπηρικού ζητήματος”. Την επιμέλεια της “ελληνικής” του έκδοσης ανέλαβε η παιδαγωγός – ακαδημαϊκός Γιώτα Καραγιάννη, συνεπώς ο περί της διαχρονικότητας του βιβλίου αποδεικτικός λόγος ανήκει δικαιωματικά σ’ αυτήν. Ασκώντας το δικαίωμα η Γ. Καραγιάννη αναφέρει εισαγωγικά:
“Το βιβλίο αυτό αποτελεί σταθμό για τον χώρο των σπουδών περί αναπηρίας (disability studies), δίνοντας μια εντελώς διαφορετική διάσταση και κατεύθυνση σε σχέση με αυτό που θα ονομάζαμε θεωρητικό και εννοιολογικό πλαίσιο του κοινωνικού μοντέλου της αναπηρίας (social model of disability). Δεν είναι ως εκ τούτου καθόλου τυχαίο το γεγονός πως το συγκεκριμένο βιβλίο λειτούργησε ως αφόρμηση και ως εφαλτήριο για την παραγωγή πολλών σχετικών κοινωνιολογικών και παιδαγωγικών μελετών αναφορικά με το πεδίο της αναπηρίας και τα δρώντα υποκείμενα αυτού του πεδίου. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε, όπως και πολλοί άλλοι μέχρι τώρα, ότι σηματοδοτεί την επιστημολογική μετατόπιση από την ιατρικοποιημένη, ψυχολογίζουσα, και εξατομικευμένη σκέψη περί αναπηρίας σε μια σύλληψη της αναπηρίας ως κοινωνικής κατασκευής και δημιουργίας”.
Ο ίδιος ο Michael Oliver, η σκέψη του οποίου υιοθετεί και αντανακλά βασικές αρχές της μαρξιστικής ανάλυσης με κάποιες χαρακτηριστικές παρεκκλίσεις που φαίνεται να αποτελούν προϊόν μιας ενδόμυχης ανάγκης για ιδεολογικοποίηση των κανόνων της, αναφορικά με την αναγκαιότητα ριζοσπαστικής επανεξέτασης του “ζητήματος της αναπηρίας” εξηγεί: “Το ζήτημα της αναπηρίας αντιμετωπίζεται ουσιαστικά σαν ιατρικό ζήτημα και οι εμπειρίες των αναπήρων παρουσιάζονται μέσα από ποικίλες διαδικασίες ψυχολογικής προσαρμογής. Γι’ αυτό, είναι επείγουσα η ανάγκη άλλοι κλάδοι, όπως η κοινωνιολογία, η ανθρωπολογία, η παιδαγωγική, η ιστορία, οι πολιτικές επιστήμες, να πάρουν σοβαρά αυτά τα θέματα, παρά να περιορίζουν την προσφορά τους σε περιγραφικές και πρακτικές θεωρήσεις που αφήνουν χωρίς αμφισβήτηση τις ιατρικές και ψυχολογικές προσεγγίσεις να παραμένουν προεξάρχουσες”. Και στη συνέχεια: “Για να αντιμετωπιστεί η ιατρική και ψυχολογική κυριαρχία στην περιοχή αυτή, είναι απαραίτητη μια κοινωνική θεωρία της αναπηρίας. Αλλά μια τέτοια θεωρία δεν μπορεί να αναπτυχθεί μέχρις ότου οι διάφοροι ακαδημαϊκοί κλάδοι αντιμετωπίσουν σοβαρά και αποκλειστικά το ζήτημα της αναπηρίας, καθώς και τις εμπειρίες των αναπήρων, αντί να τα αφήνουν στο περιθώριο των θεωρητικών εξελίξεων και της εμπειρικής δουλειάς που γίνεται”.
Το “δια ταύτα”: Με αφορμή αλλά και σημείο αναφοράς το βιβλίο “Αναπηρία και Πολιτική” του Michael Oliver, ημερίδα με τον ίδιο τίτλο στο Εγκώμιο Πολιτιστικό Κέντρο το προσεχές Φθινόπωρο θα επιχειρήσει να φωτίσει καταλυτικά την διαχρονική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην προοδευτική και αντιδραστική αντίληψη του ζητήματος της αναπηρίας. Μέχρι τότε : Όλοι οι ενδιαφερόμενοι για την προστασία των δικαιωμάτων των ανθρώπων με αναπηρία στην Κύπρο, προσκαλούνται να μελετήσουν στη βιβλιοθήκη του “Εγκώμιου” τα σχετικά με τους ορισμούς περί αναπηρίας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO) εδάφια και τις αντιδραστικές αντιλήψεις στις περί αναπηρίας πολιτικές που οι ορισμοί αυτοί εφαρμοστικά αναπαράγουν. Αν το πράξουν και δεν παραμείνουν προσκολλημένοι στις βεβαιότητές τους, είναι βέβαιο ότι θα αρχίσουν αν μη τι άλλο να καταλαβαίνουν τι εννοούν οι κυπριακοί αναπηρικοί φορείς όταν αγωνιωδώς ομιλούν για τον ακραίο συντηρητισμό που οι περί αναπηρίας πολιτικές προαναγγελίες των καιρών αναδύουν. www.egomiocy.blogspot.se
0 Σχόλια