Μωρό μου, μου είπανε να γράψω κάτι για το περιοδικό της UNICEF, αλλά δεν μου είπανε τι να γράψω! Κάθομαι εδώ, λοιπόν, μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή στον οποίον, εδώ και κάποια χρόνια, γράφω τα κείμενά μου, και σκέπτομαι… Τι να γράψω, για τη UNICEF και τα παιδιά του κόσμου!
Θυμάσαι την έκπληξή μας, όταν ακούσαμε με πόσα λίγα χρήματα αγοράζεται ένα εμβόλιο, χάρη στο οποίο σώζεται, πιθανόν, ένα παιδί; Ήταν πολύ λιγότερα από όσα εσύ κι εγώ δίνουμε για ένα πακέτο τσιγάρα! Κοίτα ρε παιδί μου! Κάτι που εμείς, οι μανιώδεις καπνιστές, μπορούμε ανέτως να το στερηθούμε, σώζει μια ζωή!
Τώρα, μωρό μου, κάθομαι εδώ και κοιτάζοντας γύρω μου παρατηρώ πόσα ακόμα περιττά πράγματα θα μπορούσαν να μην έχουν αγορασθεί και να είχαν πάει τα χρήματα σε έναν από τους Μαραθώνιους της UNICEF.
Με έχεις πάρει στον λαιμό σου, μ’ αυτή τη διάθεσή σου για σπατάλη, που μου την κόλλησες κι εμένα! Να αγοράζουμε πράγματα, δεν λέω, αλλά όχι και έτσι! Όχι για να τα πετάμε και να έχουμε και τύψεις από πάνω!
Μην κάθομαι τώρα να κάνω καταλόγους, για να σου αποδείξω πόσο ηλίθια σπάταλο και καταναλωτικό ζώο είμαι!
Για έναν τέτοιο κατάλογο, δεν θα μου έφταναν ούτε δύο στυλό! Όχι ότι δεν έχω στυλό! Έχω και πάρα πολλά μάλιστα και από τα πιο φθηνά μέχρι και τα αρκετά ακριβά! Και έχω κι εκείνο που μου πήρες εσύ, προσφάτως! Εκείνο με το Χρυσό Καπάκι! Λες και άμα δεν έχει χρυσό καπάκι η πέννα, δεν γράφει «αριστουργήματα»!
Αλήθεια, μωρό μου, πόσα στυλό να χρειάζομαι άραγε; Ένα; Δύο; Άντε το πολύ τρία! Και μόνο για να τα βλέπω να γυαλίζουνε στην τσέπη του σακακιού μου! Καθ’ ότι, είπαμε, γράφω στον υπολογιστή! Κι όμως, έχω πάρα πολλά και τα περισσότερα μου τα έχουνε κάνει δώρο και δεν θα τα χρησιμοποιήσω και ποτέ και κρίμα, αδερφέ μου, κρίμα!
Τσάμπα, πεταμένα λεφτά!
Σκέπτομαι ότι ίσως να ήμουν πολύ περισσότερο ευχαριστημένος αν με είχες αντιμετωπίσει ρεαλιστικότερα κι αντί το ακριβό στυλό, μου είχες στείλει μια καρτούλα που επάνω της θα έγραφε «Αντί μιας γραφίδος, για τη συγγραφή κειμένων που ίσως ποτέ να μην γράψεις, έστειλα για λογαριασμό σου τόσα χρήματα στη UNICEF! Έτσι γλυτώνουμε όλοι! Και τα παιδιά που θα εμβολιασθούν κι αυτοί που δεν θα διαβάσουν όσα θα είχες μπει στον πειρασμό να γράψεις!».
Μου ήρθε! Θα γράψω ότι, χωρίς να ζοριστώ ή να στερηθώ οτιδήποτε το αναγκαίο, θα περιορίσω τον καταναλωτισμό μου, θα πάψω να είμαι δωρητής περιττών αντικειμένων και θα γίνω δωρητής ζωής!
Κι αν, στα γενέθλιά σου, μωρό μου, αντί την ανθοδέσμη και τη μπουκάλα με το αλκοόλ που έχεις συνηθίσει να λαβαίνεις, σου έρθει ένα τριαντάφυλλο και μια καρτούλα, που θα γράφει «Για να ζήσουν Αυτά καλά κι εσύ καλύτερα, τα λεφτά για το δώρο σου τα ‘στειλα στη UNICEF!», μην με βρίσεις! Φίλα με!
Σκέψου ότι, εσύ γλύτωσες τον πονοκέφαλο της επόμενης ημέρας από το μεθύσι και κάποια παιδιά γλύτωσαν τη ζωή τους!
Υ.Γ.
Μωρό μου, το χρειάζεσαι οπωσδήποτε εκείνο το τρίτο μπουκάλι αρώματος;
Δεν σου φτάνει που «Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία, σ’ αγαπώ γιατί είσαι εσύ και αγαπώ κι όλα τα παιδιά του Κόσμου, γιατί ζεις κι εσύ εκεί»;
Το κείμενο αυτό του Γιάννη Καλαμίτση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΚΟΣΜΟΣ της UNICEF το καλοκαίρι του 1998. Ο Γιάννης Καλαμίτσης, εκτός από σπουδαίος δημοσιογράφος, στιχουργός, και θεατρικός συγγραφέας, υπήρξε θερμός υποστηρικτής της UNICEF για πολλά χρόνια. Ένωσε τη φωνή του σε πολλές εκστρατείες μας και ραδιομαραθώνιους για να σώσουμε μαζί παιδικές ζωές. Τον ευχαριστούμε και εκφράζουμε τη βαθειά μας θλίψη και τα συλλυπητήριά μας στους οικείους του για την μεγάλη απώλεια.
Καλό ταξίδι Γιάννη Καλαμίτση. Καλό ταξίδι φίλε των παιδιών.
0 Σχόλια