τα τραγούδια της Χαρούλας, ενώ παρέπεμπε σε Night Ark (λόγω των έθνικ ενορχηστρώσεων), είχαν με το μέρος τους έναν αέρα φρεσκάδας τον οποίο νιώσαμε πολύ γρήγορα.
"Αγάπησέ με", "Κι εγώ σαν πόλη", "Στιγμές" τραγουδά η Χαρούλα. Σφιγμένη κι αυτή, σφιγμένοι κι εμείς. Παγωμάρα στην ατμόσφαιρα. Ωσπου οι πρώτες νότες από το "Ονειρο ήτανε" (του Αλκινοου) μάς λύνουν όλους.Συνέβη ανάποδα: συνήθως όταν ένας λυγμός ετοιμάζεται να ανέβει κλείνει η φωνή, εδώ ως δια μαγείας, ο λυγμός άνοιξε τη φωνή, ο σπαραγμός της ερμηνείας αρχίζει να λιώνει τον πάγο μεταξύ ερμηνεύτριας και κοινού, ενώ με κομμένη την ανάσα περίμενα τη συνέχεια.
"Δεκατρείς φωτιές" τραγούδι δικό της, αρκετά καλή ερμηνεία.
Και η μαγική στιγμή έρχεται μέσα από τους στίχους του Μανώλη Ρασούλη και τη μουσική της Βάσως Αλαγιάννη.
Για μια αληθινή στιγμή, μπορεί η αγάπη να σωθεί...
Και η αγάπη σώθηκε, η δική μας Χαρούλα ήταν εκεί, ζεστή και εκφραστική όπως πάντα, με τη γνωστή δύναμη και το πάθος κατακτημένα από χρόνια και σφιχτοδεμένα κοντά της.
Δεν λύθηκε μόνο ο κόμπος, αλλά και η απορία γιατί δεν μας αφήνει να τη θυμόμαστε με όλη της την αίγλη και το μεγαλείο των προηγούμενων χρόνων.
Να σας πω γιατί, γιατί χωρίς την αγάπη του κόσμου να τη ζεσταίνει, δεν μπορεί κι εκείνη να ζεστάνει τις ψυχές μας με τις αξεπέραστες ερμηνείες της. Η αγάπη πρέπει να είναι αμοιβαία για να ζει!
Εξαιρετική η ερμηνεία στο "Υπάρχουν Ανθρωποι" του Γιάννη Σπανού, που το τραγούδι ερμηνευμένο (μόνο με ένα ούτι) χωρίς καμία συστολή για τη γύμνια του, ήταν αψεγάδιαστο.
Σημαντική στιγμή της βραδιάς ήταν η jazz διασκευή του "Δι' ευχών".
Η υπόλοιπη βραδιά κύλησε μέσα σε απόλυτη χαλάρωση και ευδαιμονία, καθώς η Χαρούλα μάς είχε κερδίσει για μια άλλη φορά, με την υπόσχεση μέσα από το αδιόρατα συνωμοτικό κλείσιμο του ματιού, ότι θα είναι για πολλά χρόνια ακόμη κοντά μας.
Ελσα Γράψα
0 Σχόλια