ΤΟ ΔΑΣΟΣ

Το Δάσος, κοίτα, απόγυρε στης Νύχτας την αγκάλη. 

Μύρο αποπνέει μεθυστικό, στενάζει με το αηδόνι.
Το φεγγαράκι πάνω του περίεργο προβάλλει και στον καθρέφτη του ρυακιού τα μάγια του ξαπλώνει.
Όνειρο...
Άνθη μάζευα για σένα στο βουνό που τριγυρνούσα.
Χίλια αγκάθια το καθένα κι’ όπως τάσφιγγα πονούσα.  
Μαρίας Πολυδούρη