ΙΚΑΡΙΑ -IKARIA

Το νησί της μακροζωίας

Συνυφασμένο με το μύθο του Ικάρου, το νησί με την αιγαιοπελαγίτικη αύρα έχει επιβλητικό ανάγλυφο, τραχείς ορεινούς όγκους και δασωμένες πλαγιές, αξιόλογη χλωρίδα και πανίδα, τρεχούμενα νερά, ιαματικές πηγές και εκτεταμένες αμμουδιές.
Ο ξεχωριστός τρόπος ζωής των κατοίκων της Ικαρίας ή Νικαριάς, ο ιδιαίτερος ρυθμός της εργασίας και της διασκέδασης, τα ήθη και τα έθιμα, η μουσική παράδοση, τα φημισμένα πανηγύρια με τον "καριώτικο" χορό προσφέρουν δυνατές συγκινήσεις στους πιστούς φίλους του νησιού και γοητεύουν όσους το γνωρίζουν πρώτη φορά.

Ψηλότερες κορυφές της οροσειράς του Αθέρα, που διασχίζει το νησί σε όλο το μήκος του, είναι ο Εφανός (1.042 μ.) και η Μέλισσα (1.033 μ.).
Η καλύτερη εποχή του χρόνου για να γνωρίσει κάποιος τη σπάνια φύση της Ικαρίας είναι σίγουρα αυτή που διανύουμε.

Συνυφασμένη με το μύθο του Iκάρου, η Ικαρία ή Νικαριά, νησί του Ανατολικού Αιγαίου, είναι ένας τόπος ξεχωριστός, ιδιαίτερος, τόσο στο φυσικό περιβάλλον του όσο και στις πραγματικά ενδιαφέρουσες συνήθειες των κατοίκων του.
Έχει ένα διαφορετικό αέρα, έναν αέρα με αιγαιοπελαγίτικη αύρα, έναν άνεμο ελευθερίας.
Τραχείς ορεινοί όγκοι και δασωμένες πλαγιές, αξιόλογη χλωρίδα και πανίδα, τρεχούμενα νερά, ιαματικές πηγές και εκτεταμένες αμμουδιές διαμορφώνουν το επιβλητικό ανάγλυφο του νησιού.

O ξεχωριστός τρόπος ζωής των κατοίκων της Iκαρίας, ο ιδιαίτερος ρυθμός της εργασίας και της διασκέδασης, τα ήθη και τα έθιμα, η μουσική παράδοση, τα φημισμένα πανηγύρια με τον «καριώτικο» χορό προσφέρουν δυνατές συγκινήσεις στους πιστούς φίλους του νησιού και γοητεύουν όσους το γνωρίζουν πρώτη φορά.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Το νησί συνδέθηκε μυθολογικά με τον Ίκαρο, το γιο του Δαιδάλου, που δραπέτευσε μαζί με τον πατέρα του από το Λαβύρινθο του βασιλιά Μίνωα, αλλά έχασε τη ζωή του στη θάλασσα της Ικαρίας (Ικάριο πέλαγος), όταν παράκουσε την εντολή του πατέρα του να μην πετά πολύ ψηλά, με αποτέλεσμα τα κολλημένα με κερί πουπουλένια φτερά του να λιώσουν από τη θερμότητα του ήλιου. 

Γνωστή από την αρχαιότητα για τις ιαματικές πηγές και το κρασί της, τον πράμνειο οίνο, η Ικαρία - παλαιότατη ονομασία του νησιού, Μάκρις ή Δολίχη - κατοικήθηκε από τους Προϊστορικούς Χρόνους.
Στους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της συγκαταλέγονται η περιοχή του Κάμπου (η αρχαία Οινόη, κατοικημένη από τους Μυκηναϊκούς ώς τους Πρώιμους Βυζαντινούς Χρόνους), ο Νας (ιερό Ταυροπόλου Αρτέμιδος Ιστορικών Χρόνων) και το Δράκανο (αρχαίος περίβολος και κυκλικός πύργος Ελληνιστικών Χρόνων).

Κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους το νησί, με κέντρο τον οικισμό της Οινόης, αποτέλεσε τόπο εξορίας μελών της βασιλικής οικογένειας και δοκιμάστηκε από πειρατικές επιδρομές.
Tο 1204 η Ικαρία εντάχθηκε στη λατινική αυτοκρατορία της Kωνσταντινούπολης, το 1484 περιήλθε στους Ιωαννίτες Iππότες της Pόδου και το 1521 καταλήφθηκε από τους Tούρκους.
Oι κάτοικοι του νησιού έλαβαν μέρος στην Eπανάσταση του 1821.

Aπό το 1835 ώς το 1869 η Ικαρία, η Λέρος, η Kάλυμνος και η Πάτμος συγκρότησαν μια ιδιαίτερη επαρχία της οθωμανικής αυτοκρατορίας, την Tετράνησο.
Στις 28 Oκτωβρίου 1912 η λαϊκή συνέλευση των επαναστατημένων Iκαριωτών κήρυξε την ένωση με την Eλλάδα και λίγο αργότερα, στις 4 Nοεμβρίου, το νησί απελευθερώθηκε.
Η Ικαρία αποτέλεσε τόπο εξορίας για τους αντιφρονούντες επί Εμφυλίου.
ΕΚΤΑΣΗ: 260 τ. χλμ ΑΚΤΟΓΡΑΜΜΗ: 102 χλμ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ: 8.312

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ
TI NA ΨΩNIΣETE: Mέλι, λάδι, "καθούρα" (ικαριώτικο τυρί), κρασί, ούζο, αρωματικά φυτά.
TOΠIKEΣ NOΣTIMIEΣ: Παραδοσιακές χορτόπιτες, "μαερειό" (λαδερό φαγητό με φασολάκια, πατάτες, καλαμπόκι, κολοκύθια, μελιτζάνες και πιπεριές), κακαβιά (ψαρόσουπα), "σουφικό" (κολοκύθα, γνωστή ως ταμπουράς, με κρεμμύδια, πατάτες και πιπεριές), "ρασκά" (κατσίκι ελευθέρας βοσκής, βραστό ή στο φούρνο), ξεροτήγανα.
AN EXETE ΣKAΦOΣ: Θα δέσετε στον Άγιο Kήρυκο και στον Εύδηλο. Σταθμός ανεφοδιασμού σε καύσιμα, στον Άγιο Κήρυκο, τηλ. (22750) 22011, και στον Εύδηλο.