Όσα δεν άκουσε η Άνγκελα από τους πολιτικούς μας θα ακουστούν σε θέατρα της Γερμανίας που μάλιστα θα γεμίσουν ασφυκτικά για να παρακολουθήσουν την παράσταση....
«Sorry… I’ m Greek» που ανεβάζει ο Λάκης Λαζόπουλος.
Η πρεμιέρα της παράστασης θα δοθεί αύριο στο 2.669 θέσεων MITSUBISHIELECTRIC HALLE του Ντίσελντορφ και είναι sold out αποδεικνύοντας τη σαρωτική πορεία του Λάκη στη Γερμανία. Να σημειώσουμε δε, ότι σε αυτήν την παράσταση μαζί με το Λαζόπουλο θα εμφανιστεί στη σκηνή και η Χάρις Αλεξίου.
Αλλά και τα εισιτήρια για τις υπόλοιπες παραστάσεις στις ευρωπαϊκές πόλεις κοντεύουν να εξαντληθούν ενώ χαρακτηριστικό της επιτυχίας είναι ότι στη Στουτγάρδη προστέθηκε ήδη και δεύτερη ημέρα λόγω της μεγάλης ζήτησης εισιτηρίων.
Οι επόμενοι σταθμοί της ευρωπαϊκής περιοδείας είναι: 14 Μαΐου Νυρεμβέργη, 16 Μαΐου Μόναχο, 17 Μαΐου Φρανκφούρτη, 19 Μαΐου Στουτγάρδη, 22 Μαΐου Παρίσι, 23 Μαΐου Βρυξέλλες, 26 Μαΐου Ζυρίχη, 27 Μαΐου Στουτγάρδη, 29 Μαΐου Λονδίνο, 1η Ιουνίου Στοκχόλμη.
Στην συνέχεια το «Sorry… I’m Greek!», θα ταξιδέψει στην Κύπρο, όπου θα κλείσει και τον κύκλο της φετινής περιοδείας ενώ στις αρχές του επόμενου φθινοπώρου η παράσταση θα ανέβει στη Νέα Υόρκη και στην Αυστραλία.
Το μήνυμα που θα στείλει ο τσολιάς Λάκης θα ακουστεί και θα γίνει κατανοητό σε όλους καθώς στην παράσταση θα υπάρχουν υπέρτιτλοι με το κείμενο στην επίσημη γλώσσα της κάθε χώρας.
Τι λέει όμως, ο ίδιος ο Λάκης Λαζόπουλος για την περιοδεία του και τι μήνυμα θέλει να στείλει με τον τσολιά του; Όπως αναφέρει στο πρόγραμμα της παράστασης:
«Η παράσταση είναι μια αφορμή. Είναι όπως όταν κάποιος ζητάει μια αφορμή για να σε δει.
Και τη βρίσκει! Η παράσταση είναι μια αφορμή για να σας συναντήσω, για να σας δω. Κλεισμένος κι εγώ μέσα σε αυτό που τον τελευταίο καιρό ζούμε, αισθάνθηκα ότι έπρεπε να πάρω την ψυχή μου, να την ταξιδέψω και να ακουμπήσω έναν Έλληνα που παλεύει σε άλλη χώρα αλλά το μυαλό του, η μνήμη του, η επιθυμία του, είναι εκεί.
Στην Ελλάδα. Ξέρω ότι όλοι όσοι φεύγουν, αφήνουν πίσω ένα συναίσθημα να τους περιμένει. Μπορεί να είναι το συναίσθημα της μάνας τους, το συναίσθημα ενός έρωτα, ενός χωρισμού… Μπορεί να είναι ο θυμός μιας πατρίδας που σε διώχνει.
Ο καημός μιας προσπάθειας που χάθηκε. Αλλά υπάρχει πάντα ένα συναίσθημα που γεννιέται μαζί με σένα και μένει εκεί πίσω να σε περιμένει, ακριβώς όπως ένα καντηλάκι που καμιά φορά ξεχνιέται σε ένα μνήμα, αλλά αρκεί να βάλεις πάλι λίγο λάδι για να ξανανάψει.
Έτσι νιώθω ότι είναι όλη η πορεία μας. Ένα καντήλι αναμμένο. Που τον τελευταίο καιρό ξεχάσαμε να το ανάψουμε και έπεσε αυτό το σκοτάδι και μας πλάκωσε…..».
Αυτή τη φορά όμως, ένα φως θα ανάψει μέσα από την παράσταση και θα δείξει στους ευρωπαίους ότι είμαστε ακόμα περήφανοι τσολιάδες.
Από τον Γρηγόρη Μελά
0 Σχόλια