Αργότερα όμως, όσο περνούσαν....
οι αιώνες και η ανθρωπότητα εξελισσόταν παρουσιάστηκε άμεση η ανάγκη να βρεθεί τρόπος να μετρούν τον χρόνο, για να καθορίσουν τις εποχές που θα γινόταν η σπορά, τις μέρες των γιορτών και ό τι άλλο θα χρειαζόταν για να συνεννοούνται.
'Ετσι βρήκαν ένα σύστημα για τη μέτρηση του χρόνου που το ονόμασαν ημερολόγιο.
Πήραν για βάση την περιστροφή της Γης γύρω από τον Ήλιο, την κίνηση της Γης γύρω απ΄τον άξονά της, την κίνηση της Σελήνης γύρω απ τη Γη κι άλλα παρόμοια. Χρησιμοποίησαν ως κύριο μέτρο το σταθερό χρονικό διάστημα που η Γη κάνει την περιστροφή της γύρω από τον Ήλιο και που αποτελείται από 365 ημέρες, 5 ώρες, 48 λεπτά και 47 δευτερόλεπτα, δηλαδή το έτος.
Κατόπιν υπολογίστηκαν οι μήνες σαν μονάδες μετρήσεως του χρόνου με βάση τις εμφανίσεις της Σελήνης, το χρονικό διάστημα από τη μια Νέα Σελήνη στην άλλη Νέα Σελήνη. Στη συνέχεια η διαίρεση του χρόνου σε εβδομάδες ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι η Σελήνη κάθε 7 ημέρες παρουσιάζεται σε νέα φάση.
Πολλά από τα πρώτα ημερολόγια έχουν κάτι που δώδεκα μήνες το χρόνο, εφαρμόστηκε πρώτα στους αρχαίους Αιγύπτιους.
Το ημερολόγιο των αρχαίων Ελλήνων είχε δώδεκα σεληνιακούς μήνες.
Το Ιουλιανό και το τωρινό Γρηγοριανό ημερολόγιο έχουν από αυτά την προέλευσή τους. Το Ρωμαϊκό ημερολόγιο, ύστερα από πολλές μεταρρυθμίσεις κατέληξε στο έτος με 365 ημέρες, 5 ώρες, 48 λεπτά και 47 δευτερόλεπτα, που ισοδυναμεί με το χρόνο που χρειάζεται η Γη για να κάνει μια πλήρη στροφή γύρω από τον ήλιο (ηλιακό έτος).
Επειδή όμως το έτος δεν αποτελείται μονάχα από ολόκληρες μέρες, αλλά και από τις επιπλέον 5 ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα, θα πρεπε η μετά την 365η ημέρα να σχηματιστεί παίρνοντας τις παρά κάτι 6 ώρες από τον παλιό χρόνο και τις υπόλοιπες περίπου 18 ώρες από το νέο.
Δηλαδή μία ημέρα θα ανήκε σε δύο διαδοχικά χρόνια, πράγμα άτοπο, που θα φερνε σύγχυση στις ανθρώπινες συνεννοήσεις.
Γι αυτό κρίθηκε σκόπιμο, το πολιτικό έτος να έχει μονάχα 365 ημέρες, και αποφασίστηκε, οι 6 ώρες που αφαιρέθηκαν να προστίθενται κάθε τετραετία (6Χ4=24), οπότε το κάθε τέταρτο έτος έχει 366 ημέρες, δηλαδή μια ημέρα παραπάνω που προστέθηκε στο Φεβρουάριο, οπότε ο μήνας αυτός έχει 29 ημέρες, και το έτος με τις παραπάνω ημέρες ονομάστηκε "δίσεκτο".
Το Ιουλιανό ημερολόγιο ίσχυε και στην Ελλάδα ως το 1923 με δώδεκα μήνες που ο καθένας είχε 30 ή 31 ημέρες, εκτός από το Φεβρουάριο που είχε 28 ημέρες.
Μετά το 1923 αποδεχτήκαμε και εμείς το νέο ημερολόγιο, που πήρε το όνομά του από τον πάπα, Γρηγοριανό, και επισημοποιήθηκε το 1924 από την Εκκλησία της Ελλάδος.
Πυραμίς
0 Σχόλια