Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ►

Ο Marco και ο Dan δεν τρέχουν πια εδώ

Ο κόσμος του μηχανοκίνητου αθλητισμού δέχτηκε δύο αλλεπάλληλα χτυπήματα μέσα σε μία μόλις εβδομάδα. Οι Dan Wheldon και ο Marco Simoncelli έχασαν τη ζωή τους σε φρικιαστικά ατυχήματα. Δύο άνθρωποι, μία τραγωδία.
Από τον Βασίλη Τσακίρογλου
Μερικές ώρες μόλις μετά από την κηδεία του Dan Wheldon στη Φλόριντα και πριν γίνει μια επίσημη επιμνημόσυνη τελετή προς........

τιμήν του, ο Marco Simoncelli έχανε τη ζωή του στην άσφαλτο του σιρκουί Sepang στη Μαλαισία.
Δύο άνθρωποι που πιθανότατα δεν γνωρίστηκαν ποτέ ξαφνικά μοιράζονταν την ίδια μοίρα, τη μοίρα μιας φοβερής ατυχίας: Τόσο ο 33χρονος Dan όσο και ο 24χρονος Marco ήταν άνθρωποι της ταχύτητας, μεγαλωμένοι από τα παιδικά τους χρόνια μέσα σε πίστες, δίπλα σε καρτ και μοτοσικλέτες, εθισμένοι στα αρώματα του λιωμένου λάστιχου και του αγωνιστικού καυσίμου. Και την κρίσιμη στιγμή ήταν οι λάθος άνθρωποι στο λάθος σημείο.
O Dan Wheldon, Βρετανός στην καταγωγή αλλά πλήρως αφομοιωμένος στο αμερικανικό αγωνιστικό περιβάλλον, είχε ήδη κερδίσει δύο φορές τα 500 μίλια της Ινδιανάπολης και άλλη μία το πρωτάθλημα της F1 α λα αμερικάνικα, τα IndyCars. Έως την προηγούμενη Κυριακή η καριέρα του έδειχνε να βρίσκει ξανά το δρόμο προς την επιτυχία ύστερα από μια μακρά καθοδική περίοδο. Ο Marco Simoncelli από την άλλη, ο “Sic” όπως αναφερόταν στις συντομογραφίες με τους χρόνους που επετύγχανε, διένυε την πρώτη του σεζόν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας. Αγαπημένος φίλος του Valentino Rossi, ο Sic προαλειφόταν για ένα μεγάλο αστέρι, αν μη τι άλλο ένας από τους διαδόχους του ανυπέρβλητου Rossi. Μεγαλόσωμος, με μια τεράστια πυκνή αφάνα να στριμώχνεται στο κράνος του, ο Simoncelli ήταν κανονικός λεοντόκαρδος: Η επιθετική του οδήγηση είχε προκαλέσει έντονες διαμαρτυρίες από τους παλαιότερους συναγωνιστές του, οι οποίοι είχαν συνασπιστεί εναντίον του, καλόντας την αρχή του σπορ να πάρει μέτρα ώστε να συμμορφώσει τον ατίθασο “Ινδιάνο”. Ο Simoncelli έδειξε να βάζει -λίγο- νερό στο κρασί του και με σαφώς πιο κοντρολαρισμένη οδήγηση κατάφερε να δει τα δύο πρώτα βάθρα της καριέρας του στο MotoGP.
Στη Μαλαισία ρίσκαρε με ένα διαφορετικό πίσω λάστιχο στη Honda του και πάλευε για την τέταρτη θέση όταν ένιωσε τη μοτοσικλέτα να φεύγει από τον έλεγχό του. Το γλίστρημα ήταν φυσιολογικό, θα τον οδηγούσε στο χώρο διαφυγής, θα έπεφτε, θα σηκωνόταν, με τον ίδιον ή και την μοτοσικλέτα του τραυματισμένη. Θα έβριζε θεούς και δαίμονες στα ιταλικά, θα επέστρεφε στα πιτ, θα έτρεχε στον επόμενο αγώνα -τα γνωστά. Όμως, καθώς η μοτοσικλέτα του πλάγιαζε υπερβολικά, το λάστιχο βρήκε ξανά πρόσφυση, κάτι που ήταν πολύ χειρότερο από το να την έχει χάσει τελείως. Η Honda γύρισε προς τα μέσα και ο ανήμπορος να αντιδράσει Sic βρέθηκε στις ρόδες δύο επερχόμενων αναβατών. Τον πάτησαν. Το σώμα του έμεινε ξαπλωμένο μπρούμυτα στη μέση της πίστας. Το κράνος έφυγε από το κεφάλι του. Απίστευτο. Κι ακόμη πιο απίστευτο ήταν ότι ο ένας από τους ακούσιους εκτελεστές του ήταν ο Valentino Rossi.

Ο Dan Wheldon ήταν εξίσου άτυχος και ακόμη περισσότερο θύμα των περιστάσεων από ό,τι ενδεχομένως ο Simoncelli, καθώς ενεπλάκη σε μια εντελώς χολυγουντιανών διαστάσεων καραμπόλα με 15 μονοθέσια . Στην περίπτωσή του έφταιγε κυρίως το γεγονός ότι οι ρουκέτες των IndyCar τρέχουν προς τέρψιν του κοινού σε οβάλ αρένες. Οι ταχύτητες είναι εξαιρετικά υψηλές, οι αποστάσεις μεταξύ των αυτοκινήτων μηδενικές, όπως και τα περιθώρια επιβίωσής τους όταν κάτι πηγαίνει στραβά, κάτι που συνέβη, δυστυχώς, στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, στο Λας Βέγκας.

Όλα πήγαν στραβά όμως για τους Wheldon και Simoncelli, για τις οικογένειές τους, για όσα είχαν σχεδιάσει να κάνουν, για τους συναγωνιστές τους και την ευρύτερη μηχανοκίνητη κοινότητα. Κάποιοι λένε ήδη πχ ότι ο Valentino Rossi είναι τόσο συγκλονισμένος από το θάνατο του Sic ώστε είναι έτοιμος να εγκαταλείψει τους αγώνες. Δεν έχει όμως σημασία. Γιατί ακόμη και χωρίς το Rossi, όπως και χωρίς τον Senna, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που γοητεύονται από την ταχύτητα, που νιώθουν ότι στους μηχανοκίνητους αγώνες αξιοποιούν τον εαυτό τους στο μέγιστο, ζουν τη ζωή τους στο 100%, κάνουν αυτό που ορίζει μια ιδιαίτερη κλίση και ένα ξεχωριστό ταλέντο. Κι όσο υπάρχουν αγώνες, ο κίνδυνος του θανάτου, όσο και εάν εξορκίζεται με όλο και πιο αυστηρές προδιαγραφές ασφαλείας, θα παραμένει υπαρκτός. Dan και Marco θα σας δούμε ξανά στον τερματισμό. Προς το παρόν αναπαυθείτε εν ειρήνη.
www.pkool.gr

ΣΧΟΛΙΑ

0 Σχόλια