Καθιερώθηκε το 2005 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας με σκοπό να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για την αξία της δωρεάς οργάνων σώματος που μέσω της μεταμόσχευσης χαρίζουν το πολύτιμο δώρο της ζωής σε πάσχοντες συνανθρώπους μας.
Προσφέροντας το δώρο της ζωής τους. "Ο ήχος του μόνιτορ της εντατικής μονάδας ξύπνησε τον ξενυχτισμένο πατέρα. Μπιπ, μπιπ, μπιπ....το γνώριμο άκουσμα της καρδιάς, σκίρτημα ζωής, ίδιο με αυτό που είχε πρωτονιώσει αφουγκραζόμενος πριν από είκοσι πέντε χρόνια την κοιλιά της γυναίκας του.
Είχε αποκοιμηθεί κρατώντας το χέρι του γιου του, διηγώντας του ιστορίες για μέρη μακρινά, ταξίδια, πίνακες, όλα αυτά που του άρεσαν, όταν τον νανούριζε μικρό.
Ο ήχος του αναπνευστήρα ακουγόταν σαν το αεράκι, το ίδιο με αυτό που τους συντρόφευε όταν περπατούσαν μαζί στην αυλή του σπιτιού τους στη βόρεια Ρηνανία".
Συγκλονιστική η μαρτυρία για τη δωρεά οργάνων που μας έστειλε ο ιατρός βάρδιας, Αντώνης Κερασνούδης, ειδικευόμενος νευρολόγος στην πανεπιστημιακή κλινική St. Josef του Μπόχουμ στη Γερμανία.
"Ο ήχος του τηλεφώνου τους ξύπνησε το περασμένο βράδυ. Αυτοκινητιστικό ατύχημα, κρανιοεγκεφαλική κάκωση, αιμορραγία, εγκεφαλικό οίδημα. Και μετά, το κώμα, ο αέναος ύπνος, είναι η πρώτη φορά που το φως άφησε τα μάτια χωρίς αντίδραση, το φιλί δεν μίλησε στην καρδιά. Εγκεφαλικός θάνατος. Ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή, η προσπάθεια της ψυχής να ελευθερωθεί, το σώμα η φυλακή της.
Κοίταξε τον άντρα της στα μάτια, ένα νεύμα και μετά η σιωπή. Άντλησαν κουράγιο και έπλασαν μέσα από τον πόνο την ελπίδα.
Το μεγάλο ταξίδι του γιου τους θα έφερνε πνοή σε τόσους συνανθρώπους.
Η καρδιά του, ο πνεύμονας, τα όργανά του θα χτυπούσαν την πόρτα του πάσχοντος συνανθρώπου.
Μια υπογραφή και ύστερα η κατάφαση. Εκείνο το βράδυ, οι ήχοι των ελικοπτέρων της μεταμοσχευτικής ομάδας θα έσπαγαν τη σιωπή της νύχτας.
Το φτερούγισμά τους, ως άλλο λευκό περιστέρι, θα πετούσε σε κάθε γωνιά της χώρας.
Έκλεισαν τα φώτα, έσβησε το βλέμμα, είναι η πρώτη φορά που ο θάνατος επιθυμούσε να βοηθήσει τη ζωή".
0 Σχόλια