Ελεάνα Βραχάλη
«Όταν έγραφα το ‘‘Watch my dance’’, ονειρευόμουν το τρίλεπτο που η Ελλάδα θα έβγαινε με αυτό τον τσαμπουκά»...
Στην πρώτη της συνέντευξη μετά τον ελληνικό τελικό της Eurovision, η στιχουργός του «Watch my Dance» αλλά και των μεγαλύτερων επιτυχιών του Μιχάλη Χατζηγιάννη φτιάχνει με
τα τραγούδια της το soundtrack της ζωής της.
Και μας διηγείται άγνωστες προσωπικές της ιστορίες.
«WATCH MY DANCE» – Λούκας Γιώρκας : το κοινωνικοπολιτικό μήνυμα που ταξιδεύει στη Eurovision
«Ήταν Τρίτη θυμάμαι κι είχα πάει στο Πάντειο να παρακολουθήσω σεμιναριακά ένα μάθημα της Φωτεινής Τσαλίκογλου, το ‘‘Ψυχολογία Μέσα από τη Λογοτεχνία και την Τέχνη’’. Ήμασταν 60 περίπου άτομα στην αίθουσα. Κάποια στιγμή η κ. Τσαλίκογλου μας ζήτησε να βγάλουμε μία κόλλα χαρτί και να καταγράψουμε την εμπειρία μας από την πρώτη μας απώλεια. Μας έδωσε 20 λεπτά χρόνο. Στο ένα τέταρτο εγώ ακόμη κοιτούσα τη λευκή κόλλα. Για εμένα, που ίσως να ήταν πιο εύκολο από οποιονδήποτε άλλο μέσα σε εκείνη την αίθουσα να καταγράψω αυτό που ένιωθα, η διαδικασία τού να ξαναζήσω την πρώτη μου απώλεια φάνταζε πολύ οδυνηρή. Ήταν ο θάνατος του παππού μου. Θυμάμαι τα πάντα από εκείνη την απώλεια: Θυμάμαι το πόσων χρόνων ήμουν, θυμάμαι να κοιτάζω από το τζάμι και να τον παίρνει το ασθενοφόρο, θυμάμαι εκείνος να μην ξαναγυρίζει ποτέ, θυμάμαι το πόσο πόνεσα, θυμάμαι το πόσες μέρες είχα να φάω κλεισμένη στο δωμάτιό μου. Τα τελευταία πέντε λεπτά βρήκα τη δύναμη να τα καταγράψω όλα αυτά. Βγαίνοντας από το μάθημα είχα συνειδητοποιήσει και πάλι το πόσο μεγάλη δύναμη έχει η απώλεια. Πόσο μεγάλο στοίχημα είναι για έναν άνθρωπο. Κι ένιωσα πως θα ήθελα να το εκφράσω αυτό μέσα από ένα κομμάτι. Τρεις μέρες μετά, Παρασκευή βράδυ, μου τηλεφώνησε ο Γιώργος Λύρας, μάνατζερ του Γιώρκα, και μου πρότεινε να γράψω ένα τραγούδι για τη Eurovision. Εγώ το διαγωνισμό τον βλέπω. Έχουν υπάρξει και συμμετοχές από χώρες που έχω αγαπήσει, όπως ήταν πέρσι της Γαλλίας, όταν είδα την Patricia Kaas και είπα ‘‘Τι ωραία που είδα φέτος Eurovision’’. Του ζήτησα όμως λίγο χρόνο να το σκεφτώ. Την επόμενη μέρα, Σάββατο πρωί, έπεσε στα χέρια μου ένα κείμενο, πάλι της Τσαλίκογλου, το οποίο περιέγραφε την Ελλάδα μέσα από το μύθο του Έρωτα και της Ψυχής. Περιέγραφε την Ελλάδα όπως ακριβώς την είχα στο μυαλό μου, μέσα από τη δύναμη της απώλειας. Είπα μέσα μου πως για να πέσει αυτό το κείμενο στα χέρια μου ίσως και να είχε έρθει η ώρα να γράψω τελικά αυτό το κομμάτι. Έτσι γεννήθηκε το ‘‘Watch my Dance’’: ‘‘Η δύναμη της απώλειας είναι το στοίχημά μου...’’. Το ‘‘Watch my Dance’’ είναι ένα κοινωνικοπολιτικό σχόλιο και θεώρησα πως η Eurovision μας δίνει μια καλή ευκαιρία για να το μεταφέρουμε. ‘‘...Το κεφάλι ψηλά και τα χέρια ανοιχτά...’’, αυτό είναι το σύνθημα. Ήθελα πάρα πολύ να ακουστεί ένα μήνυμα ανάτασης μέσα από ένα ζεϊμπέκικο. Όνειρό μου, όταν το έγραφα, ήταν η στιγμή που θα ακούγεται αυτό το κομμάτι και θα γνωρίζω πως το παρακολουθούν εκατομμύρια κόσμου. Το τρίλεπτο που η Ελλάδα θα βγει με αυτό τον τσαμπουκά με ανατρίχιαζε ως ιδέα και μόνο. Όλα τα άλλα δεν τα σκεφτόμουν. Την κριτική, τα σχόλια, τη δημοσιότητα, τη χρυσόσκονη ή το χώμα που θα μας πετάξουν ανάλογα με τη θέση που θα πάρει τελικά το ‘‘Watch my Dance’’ δεν τα σκεφτόμουν. Αλλιώς δεν θα το έγραφα».
Down Town
0 Σχόλια