Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ►

13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Έτσι είμαι: Ανατρέποντ​ας προκαταλήψ​εις

Ανάμεσα στο πλήθος των αληθινών ιστοριών που παρουσιάζονται στο 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, μερικές δεν έχουν να κάνουν απλώς με μια σημαντική στιγμή στη ζωή των χαρακτήρων, αλλά με το διαρκή αγώνα για επιβίωση.
Ο αγώνας για τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπτυξιακά και διανοητικά προβλήματα, η κοινωνική ενσωμάτωση και η αντιμετώπιση των προκαταλήψεων, οι έρευνες στον...
τομέα της γενετικής, η συσπείρωση γονέων και ατόμων με αναπηρίες για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων και η σημασία της εκπαίδευσης στην ομαλή ένταξη των ατόμων με αναπηρίες στην κοινωνία είναι θέματα που προκύπτουν από το αφιέρωμα του φεστιβάλ με τίτλο "'Ετσι είμαι: Ανατρέποντας προκαταλήψεις" και την ημερίδα που πραγματοποιήθηκε.
Με την ευκαιρία των επικείμενων Special Olympics" το φεστιβάλ συμπεριέλαβε ένα μεγάλο αφιέρωμα με τριάντα ταινίες με θέμα τις εμπειρίες ανθρώπων με αναπηρίες, το οποίο πραγματοποιήθηκε με την συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ε.Ε.
Ο διευθυντής του φεστιβάλ, Δημήτρης Εϊπίδης, απευθύνοντας χαιρετισμό στην ημερίδα, τόνισε ότι πρόκειται για τη σημαντικότερη εκδήλωση της φετινής διοργάνωσης, καθώς δόθηκε η ευκαιρία για την ενημέρωση του κοινού και για την ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων από άτομα που βιώνουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρίες.
Μια μητέρα, η Ιωάννα Καλογεράκη, που πρωταγωνιστεί μαζί με τον γιο της στην ταινία "Μαθήματα - Παθήματα: Τι θα γίνει ο Δημήτρης;", των Γιάννη Μισουρίδη και Βάλερυ Κοντάκος, μοιράστηκε τη δυσκολία να μεγαλώνει δύο παιδιά με προβλήματα υγείας.'
"Μέχρι τα δύο του χρόνια ο Δημήτρης δεν έδειχνε να αντιμετωπίζει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, Τότε δίναμε μάχη για τη κόρη μας που είχε διαγνωστεί με καρκίνο. Όταν κερδίσαμε τη μάχη, ξεκίνησε ο αγώνας για τον γιο μας. Για να καταφέρω να τον δεχτούν στο ειδικό σχολείο, χρειάστηκε να φτάσω μέχρι τη Βουλή. Τελικά, το σχολείο ήταν στην πραγματικότητα ένα κολαστήριο, με τρισάθλιες υποδομές, χωρίς καν προαύλιο ή κυλικείο, με χώρους που έκρυβαν κινδύνους σοβαρού τραυματισμού.
Ένιωθα σαν να ζω σε τριτοκοσμική χώρα, όπου σε δικάζουν γιατί γέννησες δύο παιδιά με προβλήματα υγείας".
Παναγιώτης Παναγόπουλος.

ΣΧΟΛΙΑ

0 Σχόλια