Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ►

Μια φορά και ένα ... μωρό

ΣKHNH 1
EΠAPXIAKOΣ ΔPOMOΣ - MEPA
O Νώντας, ένας 50άρης, άνθρωπος της νύχτας-κοινώς «λαμόγιο», σταματά με το αυτοκίνητό του κάπου στο πουθενά, για να κάνει την ανάγκη του. «Άνθρωπος από κάτω!»... ακούγεται μια φωνή και κάπως έτσι γνωρίζει τον Αλκιβιάδη, ένα συμπαθή νοικοκύρη που
χρωστάει παντού, που τον απατά η γυναίκα του, που δεν απέκτησε ποτέ παιδιά και για όλους αυτούς τους λόγους έχει δεθεί στις γραμμές του τρένου για να βάλει τέλος στη ζωή του.
Ο Νώντας, που ταξιδεύει με σκοπό να βρει τη μητέρα της Περσεφόνης, του μωρού που του έχει «φορτώσει» κάποια από τις πρώην του, θα ελευθερώσει τον Αλκιβιάδη και θα τον πάρει μαζί του - θέλει δε θέλει.
Έτσι, κάπου μεταξύ σέξι εσωρούχων, πρώην ερωμένων, άπιστης συζύγου και ένοχου κουμπάρου, συμβαίνουν μπερδέματα, ανατροπές αλλά και εξελίξεις που φέρνουν τα πάνω κάτω.

ΣΚΗΝΗ 105
ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟΣ - ΜΕΡΑ
Ο Αλκιβιάδης κρατάει την Περσεφόνη στοργικά στην αγκαλιά του, ενώ ο Νώντας βολεύει τα πολλά πράγματά της στα χέρια του και ακολουθεί.... και έζησαν αυτοί καλύτερα!
Νίκος Ζαπατίνας – Σενάριο, Σκηνοθεσία

Για το θέμα της ταινίας:
Το «Μια Φορά και Ένα... Μωρό» έχει προσεγγίσει αρκετά το θέμα της οικονομικής κρίσης και γενικά την κρίση που υπάρχει στον τόπο μας, αλλά και την αγάπη σε μια καινούργια ζωή, όπως είναι το μωρό. Μια νέα ζωή μπορεί να μας δώσει την αισιοδοξία και την δύναμη για να προχωρήσουμε και να ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο. Η ταινία συνδυάζει το τραγικό, το δραματικό και το κωμικό στοιχείο... υπάρχει μια ισορροπία. Μην ξεχνούμε πως η ιστορία ξεκινάει με κάτι τραγικό, με την απόπειρα αυτοκτονίας ενός από τους δυο βασικούς μας ήρωες.

Για τους δυο πρωταγωνιστές της ταινίας:
Οι δυο βασικοί χαρακτήρες της ταινίας είναι τελείως διαφορετικοί. Ο Αλκιβιάδης (Πέτρος Φιλιππίδης) είναι ένας βιοπαλαιστής, καταπιεσμένος κατατρεγμένος από την εφορία, έχει προβλήματα με την γυναίκα του. Από την άλλη, ο Νώντας (Σάκης Μπουλάς) είναι ένας άνθρωπος της νύχτας. Αυτοί οι δυο άνθρωποι συναντιούνται τελείως τυχαία. Είναι δυο ετερόκλητα άτομα που σμίγουν, γίνονται φίλοι και μετά από λίγο ακολουθούν κοινή πορεία. Καταλύτης αυτής της παρέας είναι ένα μωρό, μια καινούργια ζωή, που κατά μια έννοια σηματοδοτεί και μια καινούργια ζωή και για τους δυο ήρωες. Τόσο ο Πέτρος Φιλιππίδης, όσο και ο Σάκης Μπουλάς κάνουν κάτι αρκετά διαφορετικό, από όσα έχουν κάνει μέχρι τώρα στην επιτυχημένη καριέρα τους.

Για την Περσεφόνη:
Είχαμε την τύχη να έχουμε ένα μωρό φοβερά εκφραστικό. Η μικρή Αγγελικούλα, όχι μόνο δεν μας δυσκόλεψε, αλλά μας ανέβαζε το ηθικό. Ερχόταν και γελάγαμε όλοι, παίζαμε μαζί της σαν παιδιά. Πήρα από εκείνη πολλές εκφράσεις και μάλιστα τις στιγμές που τις θέλαμε.

Για την Μαρκέλλα Γιαννάτου και τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές:
Βασικό ρόλο στην ταινία έχει και η Μαρκέλλα Γιαννάτου, η πρωταγωνίστρια... όμορφο κορίτσι, εκφραστική, ταίριαζε απόλυτα στο ρόλο της Δήμητρας. Πολύ σημαντικοί, όμως, ήταν και οι δεύτεροι ρόλοι, όπως η Τζόις Ευείδη, η οποία υποδύεται την γυναίκα του Αλκιβιάδη (Πέτρου Φιλιππίδη) και ο Ταξιάρχης Χάνος, ο κουμπάρος.

Για τα γυρίσματα:
Δεν δυσκολευτήκαμε σχεδόν καθόλου στο ρεπεράζ. Έχουμε την τύχη να ζούμε σε μια χώρα με φοβερή ποικιλία τοπίων. Ψάξαμε πάρα πολύ, όλη η ομάδα και προσανατολιστήκαμε προς την Πελοπόννησο, επειδή υπήρχε μια σχετική ευκολία όσον αφορά τις γραμμές των τρένων και τους σταθμούς που αποτελούν βασικό κομμάτι στην ιστορία μας. Είναι εκπληκτικά γραφικές όλες οι διαδρομές της Πελοποννήσου. Κρίμα που ορισμένα από αυτά τα δρομολόγια δεν υπάρχουν πια.
Μια από τις πιο όμορφες αναμνήσεις που έχω από τα γυρίσματα είναι η Ανδρίτσα, όπου και γυρίσαμε την αρχή της ταινίας, το σημείο όπου ο Πέτρος είναι δεμένος στις γραμμές.
Γυρίσματα κάναμε, επίσης και στην Αττική, σε σημεία τα οποία δένουν σαν τοπίο με την Πελοπόννησο, όπως για παράδειγμα τα Δερβενοχώρια. Εκεί είχα γυρίσει πριν πολλά χρόνια και το «Ένας κι Ένας». Ήξερα καλά την περιοχή, υπήρχαν πολλά μέρη που δεν είχα εκμεταλλευτεί τότε. Ήταν ευκαιρία να τα εκμεταλλευτούμε για το «Μια Φορά και Ένα... Μωρό».

Πέτρος Φιλιππίδης – Αλκιβιάδης

Τι είναι το «Μια Φορά και Ένα... Μωρό»;
Πολλά πράγματα, η συνάντηση δυο διαφορετικών ανθρώπων που αισθάνονται μόνοι. Η ιστορία μας σου δείχνει πως η ευτυχία μπορεί να έρθει από εκεί που δεν την περιμένεις, ενώ έναν φίλο μπορεί να τον ανακαλύψεις σε έναν άνθρωπο που σε άλλη περίπτωση μπορεί και να μην τον πλησίαζες ποτέ.
Ο Αλκιβιάδης για παράδειγμα είναι ένας βιοπαλαιστής, ο οποίος είναι αποτυχημένος παντού, χωρίς όμως, να είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει πιάσει τη ζωή από τα κέρατα ή δεν είναι αποφασισμένος να κάνει πράγματα στη ζωή του, για να ζήσει και να περάσει καλά. Δυστυχώς όμως, δεν του βγαίνουν. Είναι αποτελεσματικός, όσον αφορά το δημιουργικό κομμάτι (φτιάχνει γυναικεία εσώρουχα), αλλά όχι και στο επιχειρηματικό. Στο γάμο του έχει και εκεί προβλήματα.
Είναι ένας άνθρωπος που αυτό που επιθυμούσε περισσότερο από όλα είναι ένα παιδί. Και ξαφνικά αυτό το παιδί του έρχεται από το πουθενά. Κατά μια έννοια ο Νώντας φέρνει στον Αλκιβιάδη το μωρό που επιθυμεί.

Για τον Σάκη Μπουλά:
Η συνεργασία με τον Σάκη είναι εξαιρετική. Όταν ακούστηκε το όνομα του, συμφώνησα αμέσως. Ήξερα ότι θα περνούσαμε καταπληκτικά. Ο Σάκης είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος, ένας αγαπημένος φίλος και νομίζω ότι ανταποκρίθηκε άριστα και στον ρόλο... είναι ένας καταπληκτικός Νώντας. Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι το πως δένουν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Αυτό που λέμε χημεία. Είναι προσόν για την δουλειά μας. Για μένα δεν είναι ένας απλός συνεργάτης, ένας απλός συνάδελφός, είναι ένας πολύ καλός φίλος τον οποίο και νοιάζομαι πολύ.

Για την Περσεφόνη:
Όταν διάβασα το σενάριο και είδα τον όγκο των σκηνών που παίζει η Περσεφόνη, τρόμαξα. Νόμιζα πως αυτή η ταινία δεν θα τελειώσει ποτέ. Η Aγγελικούλα που ενσαρκώνει την Περσεφόνη είναι ένα τόσο γλυκύτατο παιδάκι. Ο τρόπος που αντιδρούσε, το πως έκανε, μαγεύτηκα τόσο πολύ. Ακόμα και ένας λόγος να υπήρχε για να δει κάποιος την ταινία, ας είναι αυτός η Αγγελική, η Περσεφόνη δηλαδή. Δεν καθυστερήσαμε ποτέ για το παιδί. Όχι μόνο δεν μας δημιούργησε κανένα πρόβλημα, αλλά περάσαμε τόσο καλά. Μας ηρεμούσε η παρουσία της. Είχε τόσο καλή αύρα και ενέργεια. Είχε ανακαλύψει κατά μια έννοια τον κώδικα μας και επικοινωνούσε μαζί μας. Άσε που πείθει ότι είναι το παιδί του Μπουλά. Μάλιστα στην πραγματικότητα είναι τρίδυμα. Είναι αδερφάκι με άλλα δυο.

Για την Μαρκέλλα Γιαννάτου:
Η Μαρκέλλα Γιαννάτου στο ρόλο της Δήμητρας είναι μια εξαιρετική συνάδελφος,. Έχει δείξει δείγματα του υποκριτικού της ταλέντου. Ήταν και μια εξαιρετική συνεργασία. Έδεσε με την υπόλοιπη ομάδα πάρα πολύ καλά. Είναι της ίδιας ιδιοσυγκρασίας με εμάς, του ίδιου γούστου, της ίδιας αισθητικής.

Για τον Νίκο Ζαπατίνα και το συνεργείο:
Ο Νίκος όχι μόνο δεν σε ταλαιπωρεί, αλλά αν δει ότι κάτι σε ενοχλεί, αμέσως προσπαθεί να βρει τρόπο να σε προστατέψει και να μην αισθανθείς περίεργα. Το συνεργείο ήταν διαλεγμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να δουλέψουμε σωστά και να περάσουμε και καλά... ο καθένας είναι τοπ στην δουλειά του.

Για τα γυρίσματα:
Τα μέρη που πήγαμε ήταν εξαιρετικά, ο σταθμός της Ανδρίτσας, ο Καϊάφας, η εκκλησία που κάναμε τα γενέθλια της μικρής Περσεφόνης.
Η αλήθεια είναι πως δεν καταλάβαμε πως τελείωσαν τα γυρίσματα. Έγιναν όλα τόσο γλυκά και όμορφα... φρόντισαν όλοι για το αποτέλεσμα. Το καλό κλίμα, η οργάνωση, η σχέση που είχαμε αναπτύξει μεταξύ μας έβγαινε και στην ταινία.
Κάναμε εντυπωσιακά γυρίσματα, με τα τραίνα να περνάνε. Αυτό που μου έκανε πιο πολύ εντύπωση είναι ότι τα πρώτα γυρίσματα, στις γραμμές, που ήταν και τα πιο δύσκολα, πέρασαν τόσο γρήγορα.
Ήταν θετικό για εμένα ότι δεν είχα πρόβες, δεν είχα θέατρο, είχα κανονίσει το πρόγραμμα μου έτσι ώστε να είμαι ελεύθερος να κάνω αυτή την ταινία.

Για τις σκηνές που ξεχώρισε:
Αγαπημένη σκηνή... δεν μπορώ να αναφέρω μια, είναι πολλές και τελείως διαφορετικές. Μ’ αρέσει πάρα πολύ το τέλος της ταινίας, η σκηνή που βγαίνουμε από το αυτοκίνητο και με κυνηγάει ο Σάκης, η σκηνή με την Δήμητρα (Μαρκέλλα Γιαννάτου) στο ξενοδοχείο που μένουμε ένα βράδυ. Πολύ αστεία ήταν και η σκηνή που είχαμε με τον Γιάννη Ζουγανέλη… θα τον ήθελα λίγο παραπάνω στην ταινία. Το πιο αστείο νομίζω, είναι ότι συμπρωταγωνιστούμε στην ταινία με την Τζόις Ευείδη και τον Ταξιάρχη Χάνο και σεναριακά δεν συναντιόμαστε ποτέ. Ο ρόλος του Ταξιάρχη είναι ίσως ο πιο κωμικός στην ταινία. Έχει τις πιο ωραίες ατάκες.

Γιατί να δει κάποιος αυτή την ταινία;
Πρώτον γιατί είναι σινεμά. Έχει δυο πρωταγωνιστές που ταίριαξαν άψογα στους ρόλους, ένα μωρό που κλέβει την παράσταση και αξίζει να το δεις στην οθόνη. Είναι μια αστεία, τρυφερή, γλυκιά ταινία. Δεν βασίζεται τόσο σε γκαγκς, όσο σε αστείες καταστάσεις. Είναι πολύ δυνατή και στο τεχνικό της κομμάτι. Έχει καταπληκτική φωτογραφία... πολύ ωραία δουλειά του Γιάννη Δρακουλαράκου. Ο Νίκος έχει φτιάξει μια πολύ όμορφη ταινία, με σωστή αφήγηση και τρυφερότητα.

Σάκης Μπουλάς – Νώντας

Για τον χαρακτήρα του και τον Αλκιβιάδη:
Είμαι ένας άνθρωπος που η απασχόληση μου είναι κυρίως τη νύχτα με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει. Ένας καλός άνθρωπος όμως, δεν είμαι δηλαδή απ’ αυτούς τους κακούς τύπους της νύχτας. Και ξαφνικά συναντιέμαι με έναν τύπο, με τον οποίο δεν έχω καμία σχέση σαν χαρακτήρας, τον Πέτρο Φιλιππίδη, Αλκιβιάδη στην ταινία.
Αυτό που θα τους συνδέσει στην πορεία είναι ένα μωρό γιατί εγώ (ο Νώντας) έχω κι ένα παιδάκι. Έγινα μπαμπάς ερήμην μου – όχι δηλαδή ότι δεν είχα συμμετοχή, είχα και παραείχα – αλλά μια μέρα, ενώ δεν ήξερα τίποτα, μου άφησαν ένα μωρό και ένα σημειωματάκι που έλεγε ότι το μωρό είναι δικό μου. Ψάχνω έτσι να βρω ποια είναι η μαμά του μωρού. Και εκεί γνωρίζω τον Πέτρο, ο οποίος είναι σε μια πολύ άσχημη φάση της ζωής του... του σώζω τη ζωή και τον παίρνω μαζί μου. Γινόμαστε κάτι ανάλογο ας πούμε με τον Δον Κιχώτη και τον Σάντσο Πάντσα που τον ακολουθούσε, γινόμαστε ένα τέτοιο ντουέτο, αλλά με ένα μωρό στη μέση.

Για την Μαρκέλλα Γιαννάτου:
Η Μαρκέλλα είναι αγαπημένη μου, εξαιρετική ηθοποιός, πολύ καλό παιδί. Βέβαια είχα την ελπίδα ότι θα κάνουμε κάποιες ερωτικές σκηνές, τις οποίες τις μαζέψαμε λίγο και μείναμε στη χειραψία και σε κάτι υποτίθεται…κουνιούνται κάτι θάμνοι και από πίσω είμαστε εμείς. Αφού το κουνάμε που το κουνάμε το δέντρο δείξε στο θεατή να δει να καταλάβει. Αφού τον έχεις τον ζεν πρεμιέ, τον Τζόρτζ Κλούνεϊ… (γέλια)

Για την Περσεφόνη:
Στη δουλειά αυτή λένε μακριά από μωρό, ζώο και θάλασσα. Είναι τρία δύσκολα πράγματα που δεν αντιμετωπίζονται εύκολα στα γυρίσματα. Το μωρό αυτό ήταν ένα θαύμα. Ήταν ένα γλυκύτατο πλάσμα, το οποίο έγινε ένα με εμάς, το αγαπήσαμε πολύ, μας αγάπησε και εκείνο, όπως απεδείχθη και εκ των υστέρων, γιατί το ξανασυναντήσαμε πρόσφατα στη φωτογράφηση που κάναμε για το πόστερ της ταινίας και νιώσαμε ότι μεγαλώνει μαζί μας. Το γνωρίσαμε οκτώ μηνών και το αφήσαμε σχεδόν έντεκα. Το μωρό αυτό είναι ένα πλασματάκι, το οποίο μας έδινε την εντύπωση ότι παίζει κανονικά, ότι παρακολουθεί αυτά που λέμε και αντιδράει σε αυτά που γίνονται. Δεν είχαμε κανένα πρόβλημα με το μωρό, ίσως το μωρό να είχε με εμάς γιατί άθελα μας κάποιες φορές το ταλαιπωρήσαμε.

Για τα μέρη που έγιναν τα γυρίσματα:
Πρώτα απ’ όλα πολύ ωραίο μέρος είναι η Ανδρίτσα... κατάλαβα γιατί ο Ζαπατίνας έριξε χιλιόμετρα κάνοντας ρεπεράζ , ήταν πραγματικά ένα μαγικό τοπίο, το οποίο πρωταγωνιστεί και θα το δούμε πολύ.
Ο Καϊάφας ήταν ένα μαγικό τοπίο, μου άρεσε πάρα πολύ, μου άρεσαν τα γυρίσματα, περάσαμε ωραία, πήγαμε και μείναμε στην Ζαχάρω που είναι αγαπημένο μου χωριό. Η φιλοξενία των ανθρώπων εκεί ήταν καταπληκτική, θα μου μείνει αξέχαστη.

Για τις αναμνήσεις του από τα γυρίσματα:
Επειδή αυτοσχεδιάζαμε μου έχει μείνει πολύ έντονα η έναρξη της ταινίας εκεί που μας έκατσε το τραγούδι ‘στης εκκλησιάς την πόρτα’ και αρχίζει και φωνάζει ο Πέτρος ‘ρε Πυροβολάκη, άνθρωπος από κάτω’. Εκεί γελάσαμε για πρώτη φορά πάρα πολύ, ήταν τα πρώτα μας γυρίσματα και νομίζω ότι αυτό έδειξε το κέφι που θα είχαμε και στη συνέχεια.

Για την σχέση των δυο πρωταγωνιστών και την φιλία:
Πρώτα απ’ όλα αυτοί είναι δυο άνθρωποι που τους ενώνει η μοναξιά τους, δυο τύποι μόνοι τους για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Στην πραγματικότητα βρίσκει ο ένας στον άλλο ένα στήριγμα. Το μωρό μπορεί να είναι η αιτία που γίνεται αυτό, αλλά αυτό που συμβαίνει δεν είναι μόνο επειδή υπάρχει το παιδί, αλλά γιατί αυτοί οι δυο έχουν ανάγκη ο ένας στον άλλο. Αυτή η ταινία για μένα υμνεί τη φιλία, μας δείχνει ότι η φιλία μεταξύ δυο ανδρών είναι ένα σπουδαίο πράγμα, είναι και μια ελπίδα ότι τελικά ενώ λέμε ότι μόνοι μας ήρθαμε στον κόσμο, μόνοι μας θα φύγουμε... ας μην το δέσουμε κόμπο, μπορεί να μη φύγουμε μόνοι μας. Να έχουμε καμία καλή παρεούλα, κάποιον να μας νοιάζεται κάποιον να προσέχουμε.

Μαρκέλλα Γιαννάτου - Δήμητρα

Αλκιβιάδης – Νώντας - Δήμητρα
Η ταινία μιλάει για δυο ανθρώπους εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους. Ο Σάκης Μπουλάς είναι ένας άνθρωπος της νύχτας, ψαγμένος, ο οποίος βρίσκεται με ένα μωρό και ένα σημείωμα που λέει ότι ‘θα έρθω να το πάρω όταν γίνει επτά χρονών’. Η ταινία ξεκινάει με τον Σάκη να προσπαθεί να βρει τη μητέρα του παιδιού. Στην πορεία του συναντά τον Αλκιβιάδη, τον Πέτρο Φιλιππίδη, ο οποίος είναι ένας κακομοίρης, χρεωμένος, απατημένος σύζυγος, που έχει αποφασίσει να αυτοκτονήσει. Έχει δεθεί με χειροπέδες στις ράγες του τρένου και περιμένει να περάσει.
Τον σώζει, τον πείθει να μην αυτοκτονήσει με την προϋπόθεση να γίνει ο πιστός του υπηρέτης. Έτσι, μαζί, αυτοί οι δυο άνθρωποι ψάχνουν να βρουν τη μαμά του μωρού. Μετά από αρκετές γυναικείες παρουσίες – γιατί είναι και μεγάλος εραστής ο Νώντας – εμφανίζομαι εγώ.
Η Δήμητρα είναι μια κοπέλα της επαρχίας, αφελής, που θέλει να ζήσει το μεγάλο όνειρο, το μεγάλο όνειρο βέβαια στο δικό της κεφάλι, δηλαδή να έχει ένα νυχτερινό μαγαζί δικό της, να σταματήσει να είναι σερβιτόρα ή bar-woman και γενικότερα να λυθεί το οικονομικό της ζήτημα και να βρει ψυχική ηρεμία. Νομίζει ότι στο πρόσωπο του Νώντα όλα αυτά θα υλοποιηθούν.

Για την Περσεφόνη:
Ήταν ένα εξαιρετικό μωρό, πολύ γλυκό. Η Αγγελικούλα μας ήταν πολύ επαγγελματίας, πολύ συνεπής. Θα ξανάπαιζα μαζί της αυτό είναι το μονό σίγουρο. Θυμάμαι διάφορες φάσεις… θυμάμαι κάποιους ήχους που έκανε σαν να σχολιάζει τις ατάκες μας, σαν να υπογραμμίζει κάτι που λέμε.

Για τον σκηνοθέτη και τους υπόλοιπους ηθοποιούς:
Ο κ. Ζαπατίνας είναι από τους σκηνοθέτες που ξέρουν ακριβώς τι θέλουν. Αυτό μας βοηθάει γιατί δεν χάνουμε χρόνο. Είναι πολύ ευγενής. Χαιρόμουν να δουλεύω μαζί του, μόνο και μόνο επειδή ήταν τόσο συγκεντρωμένος.
Τόσο ο Πέτρος, όσο και ο Σάκης είναι χαρά να δουλεύεις μαζί τους. Πέρα από αυτό που βλέπουμε στην οθόνη κάθε φορά, είναι ακόμη πιο ικανοποιητικό να δουλεύεις μαζί τους στα γυρίσματα.
Θέλω να αναφερθώ, επίσης και στην Θωμαΐδα με την οποία είχα μόνο μια μέρα γύρισμα, αλλά πέρασα καταπληκτικά. Είχαμε πάει στο διάλλειμα να φάμε στην παραλία και ξαφνικά ήρθε μια κυρία από εκεί, η οποία άρχισε να μας μιλάει σαν να μας ξέρει. Και η Θωμαΐς επειδή έχει πάρα πολύ χιούμορ, είναι πάρα πολύ έξυπνος άνθρωπος, την έβαλε μέσα στην κατάσταση και άρχισε να της μιλάει ως ρόλος, τύπου ότι έχω ερωτευτεί το Σάκη και τον Πέτρο και δεν ξέρω τι θα κάνω τώρα, και εκείνη θεωρούσε ότι έχει μάθει το μυστικό της showbiz και θα το πει τώρα στον κύκλο της. Μην ξεχάσω βέβαια, τον χορηγό θετικής ενέργειας, την Τζόις Ευείδη. Νομίζω πως τα πολλά γυρίσματα εκτός έδρας μας βοήθησαν, γιατί γίναμε μια ομάδα, ήμασταν όλοι μέσα στην ταινία, πολύ πιο γρήγορα από άλλες περιπτώσεις.
Παραγωγή: Village
Συμπαραγωγή: Odeon, Nova

ΣΧΟΛΙΑ

0 Σχόλια