Δευτέρα βράδυ στο Κολωνάκι. Λίγο μετά τις 10, η βροχή δεν λέει να σταματήσει, οι άδειες βιτρίνες σού δημιουργούν την πρώτη μελαγχολία.
Η πρόσκληση είναι ξεκάθαρη: ένα ταλαντούχο σχεδιαστικό δίδυμο της μόδας ανοίγει την πρώτη του μπουτίκ στο κέντρο της Αθήνας, με ανδρικά και
γυναικεία ρούχα και με την ευκαιρία, παρουσιάζει και μια έκθεση με διαφημιστικές καμπάνιες και δημιουργίες.
Οικοδεσπότης ο μέχρι σήμερα αντιπρόσωπός τους, μαζί και μέντοράς τους, ο οποίος είχε διακρίνει το ταλέντο τους –όπως έλεγε στις κάμερες– στο Μιλάνο, χρόνια πριν.
Φανταστείτε λοιπόν σχεδόν unisex στυλ με ασημένια παντελόνια με γκλίτερ για αγόρια και κορίτσια και μπότες πλατφόρμες, επίσης και για τα δύο φύλα.
Αυτά, εντός μπουτίκ.
Γιατί έξω, μόνο ο Ζiggy Stardust έλειπε.
Η οδός Τσακάλωφ ήταν παράδεισος για ρεπόρτερ, κοσμικούς, ματάκηδες, εφιάλτης για κάποιον που αποφεύγει τέτοιες εκδηλώσεις.
Τα είδα όλα.
Παρά τη μαυρίλα και τη βροχή, δυσκολευόσουν να περπατήσεις ανάμεσα στις δεκάδες κάμερες, τους ηχολήπτες, τις τηλεπερσόνες.
Κι έβλεπες μια μικρογραφία της «υψηλής κοινωνίας» της μέρας και της νύχτας.
Κομμωτές, μακιγιέρ, στυλίστες, αρχιτέκτονες, τραγουδιστές –προτού πάνε στο κλαμπ όπου εμφανίζονται– μαυροντυμένους, απαραιτήτως με παγέτες.
Κορίτσια-κλώνους που έχεις εντοπίσει κάπου-κάποτε σε πάνελ, εκπομπές, πρωινάδικα, απογευματινά, σαββατιάτικα, παστωμένα, με κοκαλωμένες μπούκλες, μακιγιάζ-θέατρο Καμπούκι και αποκαλυπτικά φορέματα, όλα τόσο ίδια, τόσο βαρετά τέλεια...
Στην έκθεση, στο απέναντι κτίριο, δεν πατούσε κανείς.
Σαν να μην έβρισκαν τον δρόμο.
Μη χάσουν και καμία άφιξη.
Αδιάβροχη η μάσκαρα, μικρό το κακό με τη βροχή και τις ομπρέλες που δεν άνοιγαν για να μη χαλάσει το αισθητικό αποτέλεσμα.
Τους έβλεπες να παραμένουν όλοι στο πόστο τους, έξω από τη νέα μπουτίκ και να χαριεντίζονται, να κάνουν δηλώσεις για τις εκπομπές των άλλων, τις ζωές των άλλων, τους γάμους, τους χωρισμούς των άλλων.
Είναι η στιγμή που νιώθεις ότι ζεις –ή θα ήθελες να ζεις– σε έναν άλλον κόσμο.
Κάθε τόσο άκουγα τη φράση «ποια οικονομική κρίση;» και θύμωνα ακόμη πιο πολύ.
Είναι θλιβερό να βλέπεις την εγχώρια κοινωνία παραγωγής και αναπαραγωγής προτύπων, με τη Δέσποινα, την Κατερίνα, τη Ναταλία, την Τζένη, την Μπέτυ, να θαμπώνουν την εικόνα.
Δεν τους αναγνωρίζετε ακόμη με τα μικρά τους ονόματα;
Δεν πειράζει.
Με τόσα ριάλιτι και τηλεοπτικές εκπομπές, ποτέ δεν είναι αργά για λίγο γκλίτερ στην Τσακάλωφ.
Με ή χωρίς ομπρέλα
0 Σχόλια