«Δεν πουλάω μπούτια και μπούστο, δεν δίνω gossip και σε όποιον αρέσω».
Ελάτε να γνωρίσουμε μια Μαγγίρα διαφορετική, απρόβλεπτη, χαλαρή και ξέγνοιαστη.
Μετά το τέλος του Dancing with the Stars, η Ματθίλδη μιλάει ξεκάθαρα για τα αποτελέσματα, τις φιλανθρωπίες, το show και τους ανθρώπους.
Μια Καρακαλτάκα σε ρόλο ψυχής.
Έσκασε μύτη με αεροδιαστημικό κράνος, παπάκι, παντόφλα και μπουφάν που άνετα χώραγε μέσα και την αδερφή της.
Με πήγε η αθεόφοβη σε ένα bar στα
όρια Κολωνακίου και Εξαρχείων, το Passepartout.
Ήθελε, λέει, να αράξουμε στους καναπέδες, στο υπόγειο του cafe, για να προχωρήσω άνετα στην ψυχανάλυση.
«Έχω διαβάσει ότι ψυχαναλύεις τον κόσμο. Ορίστε, λοιπόν, ξεκίνα».
Κατάλαβα ότι ήταν εντελώς τρελή.
Θα το διαπιστώσετε κι εσείς διαβάζοντας τη συνέντευξη.
Μετά από δεκαοκτώ ώρες δουλειάς, το θέμα είναι αν ζούμε για να δουλεύουμε ή δουλεύουμε για να ζούμε.
Δουλεύουμε για να ζούμε... όχι ζούμε για να δουλεύουμε. Δεν ζω για να δουλεύω. Νομίζω!
Έτσι λες, ε;
Ναι, δουλεύω για να ζω.
Αν δουλεύεις 18 ώρες την ημέρα αυτό είναι.
Ναι, αυτό τυχαίνει καμιά φορά. Δεν είναι πάντα, δεν είναι κάθε ημέρα.
Λένε ότι οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν προσωπική ζωή το ρίχνουν στη δουλειά.
Ναι, παίζει και αυτό.
Δεν έχεις προσωπική ζωή;
Εσύ τι λες; Όσο προλαβαίνω.
Δεν σε αφήνει η δουλειά να έχεις προσωπική ζωή ή εσύ επιλέγεις να μην έχεις;
Στη δική μου δουλειά μπορεί για έξι μήνες να μην είμαι πουθενά, να μην κάνω κάτι...
Έχει συμβεί αυτό;
Ναι... και έξι μήνες να είναι «φουλ», να έχω κάτι στην τηλεόραση, να είμαι και στο θέατρο ή μπορεί να κάνω μόνο θέατρο. Ή μόνο τηλεόραση. Ή να κάνω τηλεόραση και ταυτόχρονα να βγει μια ταινία που θα γουστάρω πολύ να την κάνω. Ξέρω ότι θα πιεστώ, αλλά θα το βγάλω το αποτέλεσμα. Θα τα κάνω και τα δύο.
Είσαι ικανοποιημένη από τον τρόπο που αμείβεσαι για τις δουλειές που κάνεις;
Όχι πάντα.
Πιστεύεις ότι σε ρίχνουν, δηλαδή;
Υπάρχουν φορές που το πιστεύω, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με το αν με ρίχνουν αυτοί. Είναι το πόσο αφήνω εγώ να με ρίξουν ή δεν διεκδικώ. Αυτό είναι δικό μου θέμα, το οποίο πρέπει να το λύσω.
Δεν διεκδικείς, γιατί φοβάσαι μην σου πουν όχι;
Παίζει. Πολλές φορές μου έχει συμβεί και αυτό.
Και το έχεις μετανιώσει;
Ναι. Έχω θυμώσει με τον εαυτό μου, δεν έχω μετανιώσει. Είμαι θυμωμένη με την πάρτη μου.
Σε εκμεταλλεύτηκαν, δηλαδή;
Βεβαίως. Κοίταξε, το πόσα χρήματα θα πάρεις, ούτως η άλλως, είναι κάτι υποκειμενικό, γιατί αυτό που κάνουμε εμείς, η τέχνη που υπηρετούμε, δεν νομίζω ότι πληρώνεται, δεν νομίζω ότι έχει αντίκτυπο αξίας. Δηλαδή, αν ήμουν σε μια άλλη αγορά, όπως στην Αμερική, και έκανα παρόμοια πράγματα, θα αμειβόμουν διαφορετικά, γιατί εκεί είναι μεγαλύτερη η αγορά.
Καλά, αυτό είναι σίγουρο. Μάνατζερ έχεις;
Όχι, δυστυχώς.
Είσαι μάνατζερ του εαυτού σου;
Δυστυχώς. Θα ήθελα πάρα πολύ να βρω ένα μάνατζερ να αναλάβει όλο αυτό το κομμάτι, που για μένα αποτελεί «βρομοδουλειά».
Άρα, το promotion του εαυτού σου το κάνεις μόνη σου.
Μόνη μου, ναι.
Πιστεύεις ότι έχεις «πουλήσει» καλά τον εαυτό σου, γιατί εγώ δεν το νομίζω.
Μπορεί και να μην το έχω «πουλήσει» καλά.
Έχεις μετανιώσει που δεν είχες έναν άνθρωπο να σε οδηγήσει σωστά σε αυτό που λέμε showbiz;
Δεν είναι αν μετάνιωσα ή όχι. Απλώς δεν μου βγήκε ένας τέτοιος άνθρωπος. Δεν βρήκα.
Δεν τον έψαξες, κιόλας. Πίστευες ότι μπορούσες και μόνη σου.
Κοίταξε, η αλήθεια είναι ότι πήγα να βάλω κάποια στιγμή κάποιους ανθρώπους να με εκπροσωπούν και στην αρχή με αντιμετώπιζαν σαν UFO. Σαν να μου έλεγαν «εσύ από πού ήρθες και θέλεις και μάνατζερ;» Αυτή η αγορά δεν έχει μάνατζερ. Ένας βγήκε, ο Σάκης ο Ρουβάς και είχε μάνατζερ τον Ψινάκη. Δεν ξέρουμε κι άλλον. Κι η Πέγκυ Ζήνα που είχε τον Λύρα, that's it. Και μετά πια, οι σύζυγοι. Ο άντρας της Παπαρίζου, ο άντρας της Λοτσάρη. Δηλαδή, πρέπει να έχεις κάποιον πολύ δικό σου για να ασχοληθεί.
Πώς θα έβλεπες το μέλλον για εσένα;
Κατ' αρχάς πρέπει να βρω επειγόντως μάνατζερ (γέλια).
Αυτό είναι αλήθεια. Βλέπεις; Δεν σου βγαίνει χωρίς μάνατζερ.
Όχι, δεν μου βγαίνει. Δεν μπορώ, κουράστηκα. Μου βγήκε, όπως μου βγήκε. Απλώς κουράστηκα. Οπωσδήποτε μάνατζερ. Τώρα, καλλιτεχνικά-δημιουργικά έχω πολλές ιδέες και πάρα πολλά σχέδια. Πράγματα που δεν έχω κάνει και τα οποία δρομολογώ σιγά σιγά, δουλεύω πάνω σε αυτά, για να είμαι προετοιμασμένη. Κάνω, δηλαδή, ό,τι μαθήματα χρειάζομαι να κάνω και συνεχίζω να εξελίσσομαι.
Αυτό το Dancing with the Stars δεν ήταν για εσένα -πώς να το πω;- λίγο; Για την προσωπικότητά σου, γι' αυτά που έχεις κάνει. Δεν ήταν ένα talent show με λίγο από reality;
Ήταν λίγο reality, έως πολύ.
Ματθίλδη, το Dancing with the Stars τελείωσε και σου άφησε μια μικρή, πικρή γεύση.
Ε, εντάξει τώρα. Όπως το πάρει κανείς.
Καλό παιδί η Έρρικα, δεν λέω, αλλά στον τελευταίο της χορό υπήρξε ένα τεχνικό λάθος λόγω της δυσκολίας της χορογραφίας, το οποίο δεν αναφέρθηκε πουθενά και από κανέναν.
Κανονικά αυτό έπρεπε να το τσεκάρει και να το δώσει η επιτροπή. Τώρα μπορεί και να τους ξέφυγε. Δεν νομίζω πως θα έκαναν κάτι τέτοιο επίτηδες.
Το ξέρω, αλλά δεν το έκαναν, όμως.
Ε, δεν το έκανε. Δεν ήμουν στην επιτροπή. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα. Από εκεί και πέρα ο καθένας κρίνεται. Εγώ ξέρω τι έκανα και πώς με βαθμολόγησαν. Ας πούμε, τα δύο εννιάρια που μου έβαλαν στην τρίτη χορογραφία δεν μου άρεσαν. Ο καθένας επιλέγει αυτό που θέλει να κάνει. Δεν κρίνομαι εγώ πάνω σε αυτό.
Το ξέρω. Θέλω να μου απαντήσεις, όμως, με το χέρι στην καρδιά. Πιστεύεις ότι το Dancing with the Stars ήταν αντικειμενικό, όσον αφορά στους διαγωνιζόμενους ;
Νομίζω ότι λειτουργούσε κάθε φορά σε σχέση με το διαγωνιζόμενο και με το τι μπορεί να κάνει με τη δική του εξέλιξη. Δεν νομίζω ότι σύγκριναν τον έναν με τον άλλο. Κατάλαβες; Δεν μπορεί να έκριναν τον Ζαμπίδη με εμένα. Δεν γίνεται αυτό. Τον Ζαμπίδη τον έκριναν από τη δική του εξέλιξη, από την ώρα που μπήκε έως την ώρα που βγήκε. Κι εμένα κάπως έτσι νομίζω ότι με έκριναν. Τι περίμεναν να δουν από εμένα, πώς εξελίχθηκα και τι είδαν.
Ξέρεις, υπάρχουν διαγωνιζόμενοι στο Dancing που ζήτησαν να δουν τα αποτελέσματα. Η Πηγή Δεβετζή ζήτησε να της τα δείξουν και ο ΑΝΤ1, μέχρι και σήμερα, δεν έχει απαντήσει. Λες να παίζονται παιχνίδια; Κανονικά δεν έπρεπε να ανακοινώνονται τα αποτελέσματα δημοσίως ή, αν θέλεις, κατ' ιδίαν στον παίκτη που το ζητά;
Κοίταξε, νομίζω ότι τώρα, μετά τη λήξη του παιχνιδιού η Δεβετζή έχει το δικαίωμα να το κάνει. Δεν ξέρω τι έχει γίνει και ο ΑΝΤ1 δεν δίνει τα αποτελέσματα. Εμένα πάντως μου πρότειναν να τα δω και θα το κάνω μόνο και μόνο για τυπικούς λόγους, γιατί το οφείλω σε αυτούς που με ψήφισαν -έστω κι ένας να με ρωτήσει «Ναι, ρε Ματθίλδη, εγώ σε ψήφισα, το είδες;» να μπορώ να πω «Ναι, παιδιά. Το είδα». Έτσι θα ολοκληρώσω όλη τη διαδικασία. Νομίζω ότι αυτό είναι το σωστό.
Πιστεύεις ότι θα το κάνουν κι άλλοι από τους διαγωνιζόμενους;
Δεν ξέρω τι θα κάνουν οι άλλοι. Ξέρω τι κάνω εγώ. Αλλά θεωρώ ότι αυτό είναι ολοκλήρωση της διαδικασίας και είναι σωστό να γίνεται.
Τελικά, ανακοινώθηκε από το κανάλι πόσα χρήματα θα δοθούν για φιλανθρωπικούς σκοπούς;
Όχι, δεν ανακοίνωσαν τίποτα, αλλά μου είπαν ότι το show είχε πολλά έξοδα κι ότι όσα έβγαλαν, τα έδωσαν στο Make a Wish. Τώρα... τι να σου πω. Πόσα λεφτά έβγαλαν, αν υπήρχε κέρδος ή όχι, αυτοί το ξέρουν. Αν ήμουν εγώ ο ΑΝΤ1 θα έβγαζα ένα δελτίο Τύπου και θα έλεγα «θα δώσουμε τόσα χρήματα στο Make a Wish».
Δεν ένιωσες λίγο ότι «παίζεις» σε ένα σκηνικό τηλεθέασης και λίγο σε ένα επίπεδο reality;
Πάρα πολύ. Αλλά η τηλεόραση είναι όλο αυτό που έχεις περιγράψει. Από τη στιγμή που πάμε να κάνουμε τηλεόραση, θα παίξουμε με τους όρους της.
Αυτό είναι το θέμα, λοιπόν. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένας καλλιτέχνης; Πρέπει να πουλήσει ένα κομμάτι της ψυχής του για να κάνει κάτι, μόνο και μόνο για να είναι στην τηλεόραση; Γιατί εγώ πιστεύω ότι πουλάς τη ψυχή σου.
Μπορεί και να την πουλάω. Δεν είναι ψέματα. Τουλάχιστον, εγώ το παραδέχομαι και δεν το παίζω μυξοπαρθένα. Είμαι αυθεντική, αληθινή και πάνω απ' όλα καλλιτέχνις. Δίνω μάχη για το χειροκρότημα του κόσμου, για την αναγνώριση και την πιστοποίηση του ταλέντου μου. Δεν πουλάω ούτε μπούστο, ούτε μπούτια, ούτε gossip, ούτε κατινιές. Η προσωπικότητα και η οικογένειά μου είναι πάνω απ' όλα. Γι' αυτό το λόγο είμαι σχεδόν δύο δεκαετίες στη showbiz. Και θυμήσου το, θα παραμείνω γι' άλλες δύο! Δεν θα τελειώσω, όταν αποφασίσουν να με τελειώσουν τα κανάλια και τα περιοδικά!
Τώρα που είπες κανάλια... έχεις μιλήσει γενικά για το Ελλάδα Έχεις Ταλέντο, αλλά θέλω να σε ρωτήσω αν υπάρχει παρασκήνιο πίσω από την άρνηση του ΑΝΤ1 να σε έχει στο παιχνίδι. Αν έχεις κάνει κάποιο λάθος;
Ναι... το έχω σκεφτεί. Κατ' αρχάς τη δεύτερη φορά που ήταν να γίνει το παιχνίδι, μου ζητήθηκε από την εταιρεία παραγωγής να αλλάξει όλο αυτό το extreme που είχα κάνει με το styling, το οποίο -να σου πω την αλήθεια- με είχε ενοχλήσει. Εντάξει ρε παιδιά, νομίζω ότι αυτό πούλησε. Έκανε την επιτυχία του. Αν και δεν είχα σκοπό να πουλήσω, μου βγήκε και είχε έναν αντίκτυπο.
Κι εσύ τους είπες «Όχι, δεν το αλλάζω»;
Όχι, δεν τους είπα αυτό, απλώς δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς θέλουν και γιατί, όταν κάτι πουλάει, δεν το θέλουν και προτιμούν να το αλλάξουν;
Γιατί τους ενδιέφερε να πουλήσει το show και όχι εσύ.
Ε, κι εσύ πιστεύεις ότι πούλησε το show;
Άσε τι πιστεύω εγώ. Το θέμα είναι εσύ τι πίστεψες.
Μα το show αυτό πούλησε για Χ λόγους. Δεν ήμουν μόνο εγώ. Ήταν ο Ψινάκης. Ήταν όλο το πακέτο, έτσι όπως είχε στηθεί.
Άρα πιστεύεις ότι μπορεί να σ' το κράτησαν μανιάτικο;
Δεν ξέρω. Μπορεί. «Παίζει». Τι να πω; Δεν είμαι και μέσα στο μυαλό τους.
Από την άλλη μεριά, μήπως σκέφτηκες ότι μπορεί και να υπερεκτίμησες τον εαυτό σου εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή;
Μπορεί και να τον υπερεκτίμησα...
Αδυναμία στο να ερωτεύεσαι, αδυναμία στο να αγαπάς.
Ναι, παλαιότερα ήμουν ερωτόληπτη.
Που σημαίνει...;
Που σημαίνει ότι ερωτεύεσαι πολύ εύκολα και ξεφουσκώνει πολύ εύκολα.
Άρα, με λίγα λόγια, δεν ερωτεύεσαι.
Ερωτεύεσαι... πώς. Ο Ρωμαίος είναι ερωτόληπτος.
Ερωτεύεσαι συχνά;
Έφτασα να πονάει το κορμί μου.
Έτσι είναι ο έρωτας...
Και μετά έμεινα μόνη μου για να ένα διάστημα, γιατί ήθελα να τα ξεκαθαρίσω και κατάλαβα πως άλλο πράγμα ο έρωτας κι άλλο η καψούρα. Για να υπάρχει έρωτας, πρέπει να λειτουργεί και στα τρία επίπεδα της ύπαρξής, δηλαδή πρέπει να με ικανοποιεί πνευματικά-νοητικά και σωματικά και συναισθηματικά. Δεν με ενδιαφέρει διαφορετικά! Ήταν ένας έρωτας πολύ δυνατός σωματικά, πνευματικά ήταν λιγότερο από αυτό ήθελα και συναισθηματικά επίσης ήταν -πώς να το χαρακτηρίσω;- μέτρια. Κι αυτό με πόνεσε πολύ. Κατάλαβα ότι αυτό δεν ήταν πραγματικός έρωτας, αλλά καψούρα. Περισσότερο καψούρα, περισσότερο παιχνίδι του Εγώ, τύπου «ποιος είσαι εσύ που θα αυτό, εγώ θα σε κάνω». Όταν το είδα αυτό, αγριεύτηκα. Σκέφτηκα πως «τόσο υψηλό Εγώ έχεις κούκλα μου που κάθεσαι και τρέμεις, κλαις και τρέχεις πίσω από έναν άνθρωπο, γιατί σε απέρριψε; Γιατί να θες κάποιον που δεν σε θέλει στην τελική;»
Αυτό είπες εσύ.
Ναι. Έρωτας είναι να θες και να σε θέλουν.
Ορθώς.
Και να είσαι καλά με αυτό τον άνθρωπο. Γιατί, αν δεν είσαι καλά, τι να τον κάνεις τον έρωτα.
Εντάξει, μερικές φορές το πήγαινε-έλα αυτού του παιχνιδιού σε φτιάχνει. Δηλαδή, και να είσαι καλά και να μην είσαι, ταυτόχρονα.
Ναι, αλλά άμα ρέπει προς τη μία πλευρά δεν είναι...
Καλά, άμα η ζυγαριά πάει στην ψυχασθένεια...
Ναι. Εγώ την πήγα τη ζυγαριά στην άλλη πλευρά...
Στο «γεια σας», δηλαδή. Και από τότε; Έβαλες πάγο;
Όχι, γνώρισα τον άντρα μου, τον ερωτεύτηκα... Τον άντρα μου, όμως, τον ερωτεύτηκα υπό άλλες συνθήκες, δηλαδή δεν τον ερωτεύτηκα καψουρίστικα.
Δηλαδή, ο άλλος σε απέρριψε κανονικά, σε «έστειλε»...
Μμ, όχι ακριβώς...
Ε, πώς! Εξήγησέ μας να το καταλάβουμε.
Επί της ουσίας κι εγώ τον απέρριψα. Κοίταξε να δεις. Έγινε κάτι και του είπα «είσαι έτσι, έτσι και έτσι και δεν μου αρέσει αυτό που έκανες κι αυτό κι εκείνο» και εκείνος και καλά παρεξηγήθηκε και μου έστειλε λουλούδια και μου είπε «Έτσι το ήθελες εσύ να γίνει. Αφού το ήθελες έτσι, εντάξει λοιπόν, τελειώσαμε» και απλώς εγώ δεν έδωσα συνέχεια.
Αλλά υπήρχε μια ένταση στο προηγούμενο διάστημα...
Υπήρχε και ξεφούσκωσε...
Τι έκανες που σε έχει προσβάλει ως άνθρωπο και τώρα το βλέπεις, γελάς και λες «ρε π**στη, τι έκανα τότε»; Πού έφτασες; Σε τι ξεφτίλα έφτασες;
Συγκεκριμένα με αυτό τον άνθρωπο; Γιατί έχω κάνει πολλά... (γέλια)
Γενικά...
Ήταν κάποιος στην Ξάνθη που ήμασταν μαζί και είχα δει, και έμαθα κι από αλλού, ότι έχει και μια άλλη, την οποία ήξερα. Την παίρνω, λοιπόν, τηλέφωνο και της λέω «Θέλω να βρεθούμε να πιούμε ένα καφέ». Και βρισκόμαστε...
Τρομερή κατινιά...
Αυτό να το πεις στο τέλος, αφού ακούσεις την ιστορία. Βρισκόμαστε, λοιπόν, και της λέω «συμβαίνει κάτι με αυτό τον άνθρωπο κι εσένα;» Μου λέει «Ναι». «Ωραία, επειδή συμβαίνει και μ' εμένα, να τα βάλουμε λίγο κάτω, γιατί εμένα δεν με ενδιαφέρει αν αυτός θέλει να είναι με εσένα και εσύ με αυτόν. Φεύγω εγώ». Μου λέει «όχι, θα φύγω εγώ». «Όχι» της λέω, «άκου να δεις τι θα κάνουμε» και πάμε σπίτι του.
Και οι δύο μαζί;
Και οι δύο μαζί. Καθόμαστε στον καναπέ και τον κάνουμε φύλλο και φτερό. Αυτός προσπαθούσε να δει ποια είναι η πιο χαζή, ποια θα κρατήσει. Εγώ ήμουν η πιο χαζή και με κράτησε.
Κι έμεινες;
Έφυγα. Φύγαμε κι οι δυο, αφού τον ξεψαχνίσαμε. Μετά πήρε τηλέφωνο και έκλαιγε. Μου έστελνε λουλούδια και τέτοια και την ξαναπάτησα. Χαλβάς...
Αυτό είναι το χειρότερό σου;
Όχι, έχω κάνει κι άλλα. Έχω κάνει πολλά.
Πες μου για τον άντρα που γνώρισες. Γνώρισες έναν άντρα που σου έκανε αυτά τα τρία, το πακετάκι όλο.
Ναι.
Για πες... Και;
Τι για πες;
Τον γνώρισες. Και; Μείνατε μαζί.
Δεν μένουμε μαζί. Μένουμε και μαζί.
Πλάκα μου κάνεις;
Πάμε κι ερχόμαστε. Γιατί; Αν είχα παντρευτεί ναυτικό που θα έφευγε και θα ξαναρχόταν, τι θα γινόταν;
Βρήκες την ασφάλειά σου.
Μπορεί.
Αλλά πώς γίνεται; Δεν μπορεί μια γυναίκα σαν κι εσένα να αντέχει χωρίς σεξ για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν γίνεται.
Γίνεται.
Δεν γίνεται και το ίδιο ισχύει και για τον άντρα.
Όλα γίνονται σ' αυτή τη ζωή.
Να σου πω γιατί δεν γίνεται γιατί είσαι φυσιολογική γυναίκα.
Αυτό παίζεται αν είμαι φυσιολογική ή όχι (γέλια).
Μήπως έχετε κάνει καμιά συμφωνία για ελεύθερη σχέση;
Όχι.
Και πού το ξέρεις ότι αυτός σου είναι πιστός;
Δεν με απασχολεί.
Άρα, μπορεί και να μην είναι.
Μπορεί, αλλά δεν νομίζω ότι είναι.
Αυτό, όμως, συνεπάγεται ελεύθερη σχέση.
Ναι. Για να έχουμε ελεύθερη σχέση πρέπει να έχουμε συμφωνήσει και οι δύο σε αυτό.
Τελειώσαμε με το προσωπικό κομμάτι και ερχόμαστε τώρα στο πώς ξεκίνησες την καριέρα σου. Από Ξάνθη μεριά...
Ναι. Από Ξάνθη. Εκεί γεννήθηκα, εκεί μεγάλωσα και ήξερα από 2 χρονών ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός.
Το ήθελες αυτό; Ήσουν του σανιδιού;
Το ήξερα. Δηλαδή, εκεί ένιωθα οικεία. Φορούσα ζακέτες στο κεφάλι, χόρευα και τραγουδούσα. Στη γειτονιά μου έπαιρνα τα παιδιά και παίζαμε θέατρο. Φωνάζαμε στις γειτόνισσες «Φέρτε τις καρέκλες σας το απόγευμα μπροστά στο σπίτι της Αντιγόνης, θα παίξουμε θέατρο». Έφτιαχνα το έργο, έπαιρνα τα παιδιά κι έλεγα «εσύ θα παίξεις εκεί, εσύ εκεί». Ξέρεις, ότι γινόταν στην οικογένειά μου, εγώ το έβγαζα και το έκανα θέατρο.
Άρα, θέατρο...
Η οικογένεια; Ε, όχι απαραίτητα. Έβγαζα εκεί ό,τι συνέβαινε στο σπίτι μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η οικογένεια ήταν θέατρο.
Ποιος ήταν ο πρωταγωνιστής σου από το σπίτι;
Η γιαγιά Ματθίλδη, η οποία είχε ασύλληπτο χιούμορ, υψηλού επιπέδου.
Οι γονείς; Τίποτα;
Και ο μπαμπάς. Ηθοποιός και τραγουδιστής. Η μαμά από πίσω. Και μάνατζερ και business woman και έραβε στολές, ό,τι θέλαμε επιτόπου. «Μαμά, φτιάξε μου ένα μανδύα, γιατί θέλω να παίξουμε ένα έργο».
Από το ξεκίνημα, όμως, είχες μαζί και την αδερφή σου.
Όχι πάντα. Αρχικά, δεν είχα την αδερφή μου.
Εννοώ ότι κι εκείνη ακολούθησε τα βήματά σου.
Περίπου, γιατί η αδερφή μου ξεκίνησε ως μοντέλο.
Ναι, αλλά προφανώς πάντα το είχε μέσα της.
Ε, το είχε μέσα της, γιατί όλη η οικογένεια ήταν «τούρλα». Ο μπαμπάς μου με πήρε 12 χρονών και με πήγε στη Θρακική Θεατρική Σκηνή Ξάνθης και παίξαμε θέατρο.
Έκανες μια συγκροτημένη πορεία με την αδερφή σου...
Ο αδερφός μας είναι ο πιο εσωστρεφής, ο οποίος είναι ζωγράφος.
Καλλιτέχνης, όμως, κι αυτός...
Ναι. Ντρέπεται όμως να βγει μπροστά.
Ναι, ε; Πρέπει να είναι ο μοναδικός που ντρέπεται.
Ναι. Οι άλλες είμαστε ξεδιάντροπες (γέλια).
Τώρα που έχεις πάρει έναν δικό σου, ψιλομοναχικό καλλιτεχνικά, δρόμο -που είσαι μια ομάδα μόνη σου, δεν νιώθεις κάπως διαφορετικά;
Ναι, σίγουρα νιώθω διαφορετικά.
Μέσα σου, τι σου λείπει;
Δεν είναι μόνο μέσα μου.
Για πες...
Κοίταξε, πέρασαν αρκετά χρόνια από τη στιγμή που ξεκίνησα καλλιτεχνικά μόνη μου. Τα τρία τελευταία...
Ήταν ο Λαζόπουλος...
Όχι μόνο ο Λαζόπουλος. Θέατρο, πολύ πράγμα. Τα τρία τελευταία χρόνια καταφέραμε και κάναμε κάτι με την αδερφή μου, το οποίο θέλαμε πολλά χρόνια πριν, γιατί αυτά τα κάναμε και στο σπίτι μόνες μας. Έρχονταν, δηλαδή, τρεις φίλοι και κάναμε έργο ολόκληρο. Πάντα θέλαμε να κάνουμε μια παράσταση καμπαρέ. Στην Μπέττυ άρεσε πάντα το καμπαρέ στυλ και το είχε ξεκινήσει, ενόσω έλειπα στην Αμερική. Όταν επέστρεψα, μπήκα κι εγώ σε αυτό το σχήμα και απογειώθηκε.
Είχε μεγάλη επιτυχία.
Ναι. Μας αρέσει -ιδιαίτερα εμένα- πολύ ως είδος, γιατί συνδυάζει χορό, τραγούδι και υποκριτική, αλλά και τη σάτιρα και τη γραφή.
Τσακωνόσουν με την αδερφή σου για τα καλλιτεχνικά;
Έχουμε τσακωθεί πάρα πολύ με την αδερφή μου, εννοείται.
Δηλαδή, σε σημείο να μην μιλάτε; Τόσο πολύ;
Όχι. Τόσο πολύ, όχι. Δηλαδή, μπορεί να είμαστε «αυτό», αλλά θα μιλήσουμε.
Μπινελικώνεστε, δηλαδή;
Ε, όχι χοντρά, αλλά ναι. Πέφτει μπινελίκι.
Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χαλάσει αυτή η σχέση λόγω καλλιτεχνικών διαφορών, λόγω του show;
Δεν νομίζω να χαλάσει.
Έχει συμβεί σε άλλες περιπτώσεις και στην Αμερική και παντού. Όταν, δηλαδή, χώρισε η ομάδα...
Δεν νομίζω. Όχι.
Πάντως το σχήμα δεν το βλέπεις να ξανακολλάει...
Ποιο; Με την Μπέττυ; Γιατί; Πώς δεν ξανακολλάει;
Μαμά, παιδάκι κ.λπ.
Και;
Δύσκολο μου κάνει.
Γιατί; Κι εγώ μαμά ήμουν, όταν ήρθα και μπήκα και κάναμε το πρώτο show... Δεν υπάρχει περίπτωση. Έχουμε ήδη σχεδιάσει τι θέλουμε να κάνουμε μετά.
Μπράβο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Δηλαδή, ήδη σχεδιάζουμε κάτι που θέλουμε πολύ να το κάνουμε.
Αυτό που κάνει τώρα, το Exclusive, σου αρέσει;
Μ' αρέσει, αν και νομίζω ότι θα ήταν καλύτερο για την Μπέττυ να κάνει κάτι ακόμα πιο μεγάλο. Δηλαδή, την έβλεπα άνετα στο Greek Idol. Χωρίς να θέλω να θίξω κάτι, δεν έχει σχέση.
Αναρωτιέμαι, πώς βλέπουν αυτοί εκεί πέρα, αυτό που βλέπεις εσύ κι όλος ο κόσμος για εσένα και την αδερφή σου...
Μου κάνει εντύπωση που αναρωτιέσαι...
Δηλαδή, την έβαλαν να παρουσιάζει το Exclusive -μια παπαριά για εμένα- και δεν την επέλεξαν για την επιτροπή του Greek Idol, όπου χρειάζονταν ανθρώπους τέτοιου διαμετρήματος. Γιατί;
Να την επιλέξουν για την επιτροπή ή ως παρουσιάστρια;
Εγώ πιστεύω ότι θα κόλλαγε παντού. Κοίτα, αυτούς που πήραν είναι μια χαρά, αλλά αντιτηλεοπτικοί για εμένα -δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμφωνήσεις, δεν είναι υποχρεωτικό. Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό; Μήπως έσπασε το δίδυμο κι ο κόσμος άρχισε να βλέπει διαφορετικά την καθεμιά σας;
Όχι, γιατί το δίδυμο χτυπήθηκε πάρα πολύ, ούτως ή άλλως, κι αυτό μπορώ να σου πω ότι έφερε κάποια αποτελέσματα (Σ.Σ. εννοεί την Eurovision).
Δεν νομίζω ότι επηρεάστηκε κανείς από αυτό...
Πίστεψέ με, επηρεάστηκαν.
Υπάρχει ένα άτομο, το οποίο είναι ίσως το πιο σημαντικό στη ζωή σου, με το οποίο δεν έχεις φωτογραφηθεί...
Ποιο;
Την κόρη σου.
Πώς δεν έχω φωτογραφηθεί;
Έχεις κάνει φωτογράφιση;
Βέβαια.
Πού;
Έχω κάνει ένα ημερολόγιο για το Arkoudaki, που κυκλοφόρησε πέρσι με το Down Town. Διάφορες αμάδες φωτογραφήθηκαν με τα παιδιά τους για να κάνει promo στο Arkoudaki και μέσα από τις πωλήσεις του να φτιάξουν άλλο ένα σπίτι για το Χαμόγελο του Παιδιού.
Δεν εννοώ αυτό. Εννοώ ότι δεν έχεις φωτογραφηθεί σε Down Town, ΟΚ!, Hello κ.λπ.
Ε, δεν ξέρω. Δεν συμφωνώ με αυτούς που βγάζουν τα παιδιά τους στο κλαρί. Δεν συμφωνώ που ένα παιδάκι γίνεται διάσημο λόγω της μαμάς ή του μπαμπά του και στο τέλος θα είναι αναγνωρίσιμο, χωρίς να ξέρει κανείς το γιατί ή δεν θα έχει κάνει κάτι μόνο του. Δηλαδή, η κόρη μου ξέρεις τι μου είπε; «Κι εγώ θέλω να γίνω celebrity και να είμαι στα περιοδικά». «Εντάξει», της λέω «να γίνεις. Κάνε κάτι για να σου πάρουν συνεντεύξεις οι δημοσιογράφοι, όχι γιατί είναι διάσημοι η μαμά και ο μπαμπάς σου». Έκατσε, λοιπόν, κι έγραψε ένα παραμύθι, το οποίο θέλει να εκδώσουμε. Της λέω «Αν το εκδώσουμε και πουλήσει πολύ, αυτό θα θεωρηθεί επιτυχία και θα έρθουν οι δημοσιογράφοι για συνεντεύξεις».
Αυτό σημαίνει πως, ουσιαστικά, θέλεις να μην εκμεταλλευτείς το παιδί σου για να πουλήσεις και τον εαυτό σου.
Όχι, δεν θέλω να πουλήσω τον εαυτό μου, μέσα από το παιδί μου.
Αυτό πιστεύεις ότι συμβαίνει με αυτούς που βγάζουν τα παιδιά τους προς τα έξω;
Ναι. Όχι μόνο το πιστεύω, αλλά και το κατακρίνω. Εδώ φτάσαμε σε σημείο να βάζουν τα παιδιά τους να κάνουν δηλώσεις στα κανάλια! Στο λόγο της τιμής μου, το είδα στα βραβεία Μad. Δηλαδή, αυτό το παιδάκι είναι δυνατόν να βγει φυσιολογικό;
Ποιος είναι ο χειρότερός σου εφιάλτης αναφορικά με αυτά τα gossip περιοδικά;
Το χειρότερό μου είναι όταν βάζουν σε εισαγωγικά μια φράση που δεν είπα και είναι σαν να την έχω πει. Για παράδειγμα βγήκε το ΟΚ! και λέει «Δεν θα μου κλέψει κανείς τη νίκη». Αν δεις τη συνέντευξη μέσα, δεν υπάρχει πουθενά αυτή η φράση. Αυτός, όμως, είναι άλλος άνθρωπος, όχι εγώ. Εμένα με ρώτησαν «Ποιον φοβάσαι να σου κλέψει τη νίκη» και λέω «Δεν φοβάμαι κανέναν, παρά μόνο εμένα. Γιατί, αν εγώ είμαι ευχαριστημένη από το αποτέλεσμά μου, είτε πρώτη είτε δεύτερη βγω ή δεν βγω, θα είμαι εντάξει με τον εαυτό μου». Αυτό, όμως, δεν έχει καμία σχέση με τον τίτλο που έβαλαν.
Για τη Μανωλίδου ήταν όλο αυτό το θέμα.
Τώρα αυτοί παίζουν μια ίντριγκα που τους βολεύει.
Δεν υπάρχει ουσιαστικά....
...και κάθε τόσο ψάχνουν να βρουν έναν αποδιοπομπαίο τράγο. Να τον κράξουν για να νιώσουν ανώτεροι ίσως, δεν ξέρω.
Τα περιοδικά εννοείς;
Όλοι αυτοί που κράζουν. Ακόμη και η γειτόνισσα που θα καθίσει και θα την βρίζει και θα λέει «Εγώ αυτή δεν την χωνεύω».
Για τη Μανωλίδου λες τώρα;
Η Μανωλίδου, η Τζούλια, η οποιαδήποτε. Να την κράζουν από το πρωί.
Πάντως η νέα μόδα τώρα είναι οι τσόντες.
Δεν είναι νέα μόδα. Ήταν από παλιά.
Ναι, αλλά δεν έπαιζαν celebrities σε τσόντα.
Τώρα απενεχοποιήθηκε η τσόντα, αλλά το πρόβλημά μου εμένα είναι άλλο. Δεν με ενδιαφέρει τι κάνει η Τζούλια, ας κάνει ό,τι θέλει. Είναι η ζωή της, οι επιλογές, δικαίωμά της. Εγώ πώς θα προστατέψω το παιδί μου, που ένα δωδεκάχρονο αγοράκι, αφού κατέβασε στο κινητό την τσόντα της Τζούλιας, την είδε και έπαθε πλάκα, πάει στη μαμά του και τη ρωτάει με απογοήτευση «έτσι είναι ο έρωτας;» Αυτό το παιδί έχει χάσει το ρομαντισμό για τον έρωτα, έχει απομυθοποιήσει τα πάντα.
Δεν χρειάζεται, βέβαια, να δει την Τζούλια για να το κάνει αυτό...
Ναι, αλλά με την Τζούλια την είδε την τσόντα. Δεν είχε κατεβάσει τσόντα πριν και τα Μ.Μ.Ε. έπαιξαν το θέμα τόσο πολύ που κίνησαν και την περιέργεια των παιδιών...
Να δουν τι είναι αυτό...
...και τα παιδιά είναι τελείως ανυπεράσπιστα και απροφύλακτα.
Τσόντες βλέπεις;
Όχι.
Δηλαδή, ούτε άντρα ούτε τσόντα... Τίποτα;
Όχι. Δεν με ενδιαφέρει η τσόντα. Γιατί να την δω;
Πολύς κόσμος βλέπει τσόντες.
Καλά, βλέπουν την τσόντα για να ερεθιστούν και να φτιαχτούν.
Εσύ φτιάχνεσαι από μόνη σου;
Άμα θέλω να φτιαχτώ, προτιμώ να έρθω σε επαφή με κάποιον και να με φτιάξει άμεσα. Δεν με ενδιαφέρει πώς... Είτε μέσω ίντερνετ, είτε από την τηλεόραση, είτε μόνη μου. Κατάλαβες;
Εμείς είμαστε σε άλλη εποχή αγάπη μου.
Ε, ας είμαστε.
Είμαστε στην εικονική πραγματικότητα.
Δεν πειράζει. Εγώ είμαι άλλη...
Τηλεφωνικό σεξ έχεις κάνει;
Πολύ παλιά.
Με τον άντρα σου, τώρα;
Με τον άντρα μου επικοινωνούμε με skype.
Μιλάτε τσάμπα, δηλαδή.
Ακριβώς.
Αυτό λέω. Άρα, μπορείτε να μιλάτε και να κάνετε τηλεφωνικό σεξ.
Θα μπορούσαμε, ναι.
Μπορείτε ή θα μπορούσατε;
Θα μπορούσαμε (γέλια). Εκεί, να σε μπερδέψω. Γιατί; Πρέπει να σου τα πω όλα; Σιγά! Εγώ δεν έχω βγάλει την προσωπική μου ζωή στο σφυρί, θα την βγάλω σε σένα σε ένα απόγευμα; Γιατί; Γιατί σε έφερα σε ένα φαρδύ καναπέ; (γέλια) Τι λες τώρα;
Στην τελευταία σου δουλειά παριστάνεις έναν τύπο και ντύνεσαι «Ρέβης». Πώς έχει προκύψει αυτό το παλιό πρόσωπο;
Διαχρονικό πρόσωπο.
Ναι, αλλά έχει κατηγορηθεί και για μαστροπεία.
Ε βέβαια, εννοείται. Κομμάτι της showbiz είναι κι αυτό.
Τόσο απλό σου φαίνεται αυτό; Εμένα πάλι δεν μου φαίνεται απλό.
Δεν είναι απλό. Κοίταξε, ξεκίνησε από το El Pecado, όπου κάναμε μια παράσταση με την Μπέττυ. Η Μπέττυ θα έκανε τη Βάνα Μπάρμπα και της λέω θα κάνουμε την εκπομπή που είχε στον Alpha η Βάνα, την οποία παρακολούθησα όταν είχε καλέσει τον Ρέβη, που έλεγε για αστερόσκονη, μοντέλα, βίζιτες κ.λπ. Έτσι λοιπόν, η Μπέττυ έκανε τη Βάνα Μπάρμπα, οι μουσικοί από πίσω είχαν βάλει περούκες και παρίσταναν τα μοντέλα κορίτσια, ενώ εγώ υποδυόμουν τον Ρέβη.
Πετυχημένα κιόλας...
Ναι. Θέλαμε να βγάλουμε αυτό το στιγμιότυπο. Πράγμα που πετύχαμε με έναν πολύ αστείο τρόπο...
Ποια είναι η τρέλα σου; Όταν σε βλέπει ο κόσμος από κάτω και τρελαίνεται; Αυτό σε φτιάχνει;
Όταν γελάνε.
Όταν δεν γελάνε, τρελαίνεσαι;
Όταν δεν γελάνε, αισθάνομαι ότι κάτι δεν κάνω καλά και αυτό περνάει κάτω.
Θα μπορούσες να ήσουν underground καλλιτέχνης; Δηλαδή, στην Ισπανία, στη Βαρκελώνη, σε ένα υπόγειο με τραβεστί κι εσύ να κάνεις τα δικά σου;
Ναι, θα μπορούσα. Θα γούσταρα τρελά. Ψήνεσαι να πάμε; Άμα θέλεις, σε κάνω και μάνατζερ (γέλια).
Μήπως σου ταιριάζει πιο πολύ ένα πιο underground στυλ χωρίς φώτα, για να βγάλεις την ψυχή, το ταλέντο σου και μόνο αυτό;
Τη ψυχή σου, έτσι και αλλιώς, μπορείς να την βγάλεις. Πας και κάνεις ένα ρόλο στο θέατρο και την βγάζεις. Έστω ένα κομμάτι της. Κάνεις μετά έναν άλλο ρόλο και βγάζεις ένα άλλο κομμάτι της. Δεν νομίζω ότι μπορείς να την βγάλεις ολόκληρη ψυχή ή όλα τα κομμάτια της μέσα από μία έκφανση. Είναι ένα σύνολο πραγμάτων σαν αλυσίδα. Τουλάχιστον, για μένα έτσι έχει λειτουργήσει μέχρι τώρα.
Όταν «χαλιέσαι», με την έννοια ότι μοιράζεις κομμάτια του εαυτού και της ψυχής σου, δεν βγάζεις όσα πρέπει εκεί που πρέπει, την κατάλληλη στιγμή.
Όχι, όταν είμαι στη σκηνή θα βγάλω το 100% μου. Αν είμαι κουρασμένη και το 100% του εαυτού είναι, συγκριτικά με μια άλλη βραδιά, 70% για εκείνο το βράδυ, αυτό θα βγάλω. Δεν έχει έκπτωση σε αυτό. Ποτέ. Αν κάνω έκπτωση σε αυτό, μετά δεν είμαι καλά. Θα πάω σπίτι μου και δεν θα είμαι καλά, δεν θα μπορώ να ηρεμήσω, δεν θα είμαι ικανοποιημένη.
Βλέπεις εφιάλτες;
Σπάνια.
Το χειρότερο που έχεις κάνει και έχεις μετανιώσει στη ζωή σου ποιο είναι; Ντράπηκες ποτέ για λογαριασμό σου.
Να ντράπηκα;
Ναι. Έχεις νιώσει ποτέ κάτι τέτοιο;
Όχι.
Την ηθική σου πού την έχεις φανταστεί; Υπάρχει ένα κομμάτι που έχει κάνει κάτι ανήθικο;
Ανήθικο, δεν νομίζω. Όχι, δεν έχω κάνει κάτι ανήθικο. Έχω ανεχτεί όχι ανήθικα, παραπάνω απ' όσα έπρεπε κι αυτό είναι κομμάτι της ηθικής. Όταν μιλάω για ηθική, εννοώ τη σφαιρική της έννοια, όχι μόνο στο ερωτικό κομμάτι, σε όλα τα επίπεδα. Εκεί πιστεύω πως, ναι, έχω κάνει εκπτώσεις. Ανέχτηκα κάποια κομμάτια κι ενώ μέσα μου έβραζα κι έπρεπε να τα σπάσω όλα, δεν το έκανα.
Είσαι νευρικός τύπος;
Νομίζω πως ναι.
Έχεις φτάσει στα όρια του ψυχιατρείου;
Ε, όχι ακόμα.
Ψυχίατρο;
Ψυχοθεραπευτή. Ναι. Και σε ψυχίατρο έχω πάει, για ψυχοθεραπεία όμως. Όχι για χάπια. Χάπια δεν παίρνω.
Ακόμα.
Δεν υπάρχει περίπτωση. Δεν τα θέλω τα χάπια. Ούτε καν παυσίπονα. Βράζω ρίγανη και πίνω.
Το πρόβλημά σου λύθηκε με την ψυχανάλυση;
Δεν έχει τελειώσει αυτό...
Α, είναι δια βίου.
Συνεχίζω. Κάνω Neurological Programmatism. Τώρα ξεκινάω άλλη ψυχοθεραπεία, σωματική. Από τις μνήμες του σώματος. Το δοκιμάζω κι αυτό.
Το έχεις χάσει...
Κοίταξε. Για να βρεις τον έλεγχο, πρέπει να τον χάσεις. Μπορεί και να μην τον βρεις ποτέ. Αυτό σημαίνει ότι δεν τον έχασες ποτέ.
Πού το ξέρεις αυτό; Η γραμμή είναι πολύ λεπτή.
Ναι, αλλά η γραμμή πάει κι έτσι. Κοίτα. Όταν είσαι εδώ, μετά θα πας εκεί. Αλλά πρέπει να ξέρεις ότι είσαι εδώ, για να το διαχειριστείς.
Μπινελικώνεις κόσμο;
Κάποιες στιγμές, ναι.
«Χώνεις» χοντρά μπινελίκια; Βρίζεις νταλικερίστικα;
Βρίζω νταλικερίστικα, ναι. Καμιά φορά και όταν οδηγώ.
Έχεις και παπάκι, ρε παιδάκι μου.
Κοίταξε να δεις. Όταν κάποιος περάσει και δεν με δει καν ή με βλέπει, δεν με υπολογίζει και οδηγεί με αυτό τον τρόπο, θα τ' ακούσει.
Να σε ρωτήσω κάτι; Είσαι μάνα κι έχω παρατηρήσει πώς μιλάς για το παιδί σου -παρότι γενικά δεν μου αρέσει να μιλάω στις συνεντεύξεις για παιδιά- αλλά δεν φοβάσαι όταν είσαι πάνω σε ένα μηχανάκι κι έχεις ένα παιδί που σε περιμένει;
Όχι, γιατί από μικρή έμαθα πως, όταν φοβάσαι κάτι, το φέρνεις. Έλκεις το φόβο. Οπότε, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τον απομακρύνεις, να τον ακυρώσεις. Γιατί αν ζεις με τους φόβους σου... Δηλαδή, ο Αισχύλος, ο μέγας τραγικός, ξέρεις πώς πέθανε; Περπάταγε μια ωραία μέρα κι ένας αετός εκεί ψηλά είχε γραπώσει μια χελώνα με τα νύχια του. Την πετάει, που λες, από ψηλά και σκάει στο κεφάλι του. Εντάξει το παπάκι, αλλά μπορεί κάποια να περπατάει και να την χτυπήσει μια μηχανή. Δεν έχει να κάνει.
Οι πιθανότητες που συγκεντρώνεις είναι μεγαλύτερες και δεν λέω να πάθεις κάτι σοβαρό...
Θα ήταν μεγαλύτερες, αν είχα και μεγαλύτερη μηχανή. Με το παπάκι, πόση ταχύτητα να αναπτύξω στο κέντρο; Ή αν είχα ένα ποδήλατο , το οποίο οι Έλληνες δεν έχουν μάθει να το αντιμετωπίζουν σωστά στο δρόμο, δεν θα ήταν επικίνδυνο; Τι να κάνω; Άμα ζω με τις πιθανότητες...
Τότε είναι που θα μπεις στο τρελάδικο.
Σίγουρα. Κι έτσι όπως είναι τα πράγματα έξω... Το τρελάδικο το λες πολύ, όμως.
Το λέω γιατί πιστεύω πως ο λαός διακατέχεται από τάσεις ψυχασθένειας τον τελευταίο καιρό κι αρχίζει να τα ψιλοχάνει.
Νομίζω ότι έχει αντιστραφεί το πράγμα. Δηλαδή, οι τρελοί είναι έξω και οι λογικοί μέσα.
Υπάρχουν και κάποιοι που πάνε από μόνοι τους, για να γλιτώσουν.
Επίσης «παίζει».
Σου περνάει από το μυαλό ότι αύριο μπορεί να μην έχεις δουλειά, να μην σε καλεί κανείς πουθενά;
Ναι, έχει περάσει από το μυαλό μου, αλλά δεν με φοβίζει. Θα πάω να κάνω κάτι άλλο. Θα επιβιώσω. Θα βρω τρόπο.
Γκαρσόνα;
Γκαρσόνα.
Δεν σε ενοχλεί αυτό;
Γιατί να με ενοχλεί;
Τι θα σε οδηγήσει στο να καταπνίξεις το ταλέντο που έχεις μέσα σου;
Δεν νομίζω ότι μπορεί κάτι να το καταπνίξει. Νομίζω πως, όταν είσαι ανήσυχος άνθρωπος, δεν υπάρχει τέτοια πιθανότητα.
Τι θα μπορούσε να σε ευνουχίσει;
Ο ίδιος μου ο εαυτός. Να με ξεπουλήσω, για να πάρω πολλά λεφτά. Ή μπορεί να παραμείνω καλλιτέχνις -το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Να πεθάνω το παιδί που έχω μέσα μου. Να εφησυχάσω, επίσης. Να πάψω να μαθαίνω πράγματα.
Στη σημερινή συνέντευξη πόσες φορές έπαιξες θέατρο; Θέλω να μου πεις την αλήθεια. Θα δεχτώ όποια απάντηση και να μου δώσεις.
Μπορεί και όλη η συνέντευξη να είναι ένα θέατρο, γιατί αυτό το ρόλο επίλεξα ως Ματθίλδη. Όχι σήμερα. Γιατί όλοι μας παίζουμε ένα ρόλο. Επειδή είσαι της ψυχανάλυσης και σου αρέσει πολύ κι εσύ ένα ρόλο παίζεις. Του καλού δημοσιογράφου, του ποιοτικού, του «τα κατάφερα μόνος μου». Διάλεξες ένα ρόλο. Καλούπια.
Όταν αποφασίσεις πραγματικά να μην παίξεις ρόλο σε μια συνέντευξη, όταν θελήσεις να κάνεις την αυτοκριτική και να βγάλεις σκελετούς μέσα από την ντουλάπα, πάρε με τηλέφωνο.
Θα σε πάρω!
Καλλιτέχνες σαν κι εσένα έχουν να πουν συγκλονιστικά πράγματα.
Μπορεί να είμαι φοβισμένη και να μην τα λέω.
Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη.
Εγώ σε ευχαριστώ.
athensmagazine
0 Σχόλια