Ένα Αλβανάκι, ο Αλία, ήρθε στην Ελλάδα με τους γονείς του και το έστειλαν σχολείο. Την πρώτη μέρα ρωτάει η δασκάλα τα παιδάκια:
- Εσένα πώς σε λένε?
- Ελενίτσα.
- Και εσένα?
- Κωστάκη.
Ήρθε και η σειρά του μικρού Αλία...
- Εσένα πώς σε λένε?
- Με λένε Αλία και είμαι από την Αλβανία. - Από εδώ και πέρα θα λέμε πως είσαι ο Γιαννάκης και είσαι από την Ελλάδα...λέει η δασκάλα. Χάρηκε πολύ ο μικρός, αφού τα υπόλοιπα παιδιά δεν θα τον κορόιδευαν και θα έπαιζαν μαζί του. Όταν γύρισε σπίτι του λέει η μητέρα του.. - Αλία, πλύνε τα χέρια σου και έλα να φάμε. - Δεν με λένε Αλία. Με λένε Γιαννάκη και είμαι Ελληνόπουλο. - Τι είπες? Αντί να είσαι περήφανος που είσαι από την Αλβανία λες πως είσαι Ελληνόπουλο? Και του δίνει ένα χέρι ξύλο. Το βράδυ γυρίζει ο πατέρας του. - Τι έχεις Αλία? Γιατί κλαίς? - Ουυφ πια! Δεν με λένε Αλία. Με λένε Γιαννάκη και είμαι Ελληνόπουλο. - Τι είπες? Δεν ντρέπεσαι να λες ότι είσαι Ελληνόπουλο? Και τον δέρνει και αυτός. Την επόμενη μέρα πάει στο σχολείο και τον βλέπει η δασκάλα μελανιασμένο. - Τι έπαθες Γιαννάκη? - Που να σας τα λέω κυρία. Χτες το βράδυ με έδειραν δυο Αλβανοί...
0 Σχόλια