Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ►

Olivia de Havilland 1916-2020

1 Ιουλίου 1916 – 26 Ιουλίου 2020
Ολίβια ντε Χάβιλαντ: Η γυναίκα που τα έβαλε με τους ισχυρούς του Χόλιγουντ
Η Μέλανι Χάμιλτον του θρυλικού «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» δεν ήταν τόσο υπομονετική όσο έδειχνε - Θα μείνει στην ιστορία ως μία από τις πιο δυναμικές, επαναστάτριες και μαχητικές ηθοποιούς
«Τα πήγαινα πάντα καλύτερα με τους ρόλους των καλών κοριτσιών, επειδή απαιτούν περισσότερα από μία ηθοποιό», παραδεχόταν. Ίσως γιατί αυτοί οι χαρακτήρες ήταν εντελώς αντίθετοι με την δική της ανεξάρτητη, εκρηκτική ιδιοσυγκρασία που δεν έκανε πίσω ακόμη κι όταν χρειαζόταν να τα βάλει με τα…θηρία! Γιατί μπορεί η Ολίβια ντε Χάβιλαντ, η τελευταία μεγάλη της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ που έφυγε χθες σε ηλικία 104 ετών, να ήταν εξαιρετικά πειστική ως καλόκαρδη και υπομονετική Μέλανι Χάμιλτον στο θρυλικό «Όσα Παίρνει ο Άνεμος», ο ρόλος αυτός, ωστόσο, δεν είχε απολύτως καμία σχέση με την ίδια η οποία θα μείνει στην ιστορία ως μία από τις πιο δυναμικές, επαναστατικές και μαχητικές ηθοποιούς σε μια εποχή που ο ρόλος της γυναίκας κινούνταν μέσα σε συγκεκριμένα και ιδιαίτερα αυστηρά πλαίσια.
Μού είχαν πει πως δεν πρόκειται να δουλέψω ξανά...
Ήταν εκείνη που τόλμησε και κατάφερε να διεκδικήσει καλύτερους όρους συνεργασίας με τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο του Χόλιγουντ. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να σύρει στα δικαστήρια την πανίσχυρη Warner Bros προκειμένου να καταφέρει να σπάσει το συμβόλαιό της μιας θεωρούσε ότι την αδικούσε κατάφορα. «Μού είχαν πει πως δεν πρόκειται να δουλέψω ξανά είτε κερδίσω είτε χάσω αυτή τη δίκη», είχε εξομολογηθεί η ίδια. Κι όμως εκείνη δεν φοβήθηκε, δεν υποχώρησε. Επέμεινε στον δικαστικό αγώνα της, κέρδισε και συνέχισε την καριέρα της με πολύ καλύτερους όρους ανοίγοντας πλέον το δρόμο για μια νέα εποχή όσον αφορά στους όρους των κινηματογραφικών συμβολαίων.
Ποιος να το περίμενε πως αυτή η μικροσκοπική πανέμορφη κοπέλα, που κληρονόμησε τον σεβασμό και την αγάπη για τις τέχνες από την μητέρα της, ξεκίνησε μαθήματα μπαλέτου και πιάνου από τα 4 της κιόλας χρόνια και δεν έλειπε από καμία σχολική θεατρική παράσταση, θα εξελισσόταν σε μια σπουδαία, πολυβραβευμένη ηθοποιό αλλά και σε μια γυναίκα ασυγκράτητη που θα διεκδικούσε το δίκιο της με κάθε τρόπο. Όπως τότε, στα 17 της, που όταν ο πατριός της τής απαγόρευσε να συμμετάσχει σε μια παράσταση που ανέβαζε το σχολείο της, έφυγε από το σπίτι δηλώνοντας, ευθαρσώς, πως δεν ήταν από τα κορίτσια που δέχονταν απαγορεύσεις ειδικά όταν πρόκειται για τις μεγάλες της αγάπες. Και η υποκριτική ήταν, αναμφισβήτητα, μία από αυτές.
Αποδείχτηκε, βεβαίως, πως η πρώτη εκείνη μεγάλη επανάστασή της άξιζε τον κόπο καθώς, ένα μόλις χρόνο αργότερα, θα ξεχωρίσει ως Έρμια στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Σαίξπηρ, που ανέβαζε η δραματική της σχολή, και θα βρεθεί, εν μία νυκτί, στη μεγάλη οθόνη και κρατώντας στα χέρια της το πρώτο κινηματογραφικό συμβόλαιο της καριέρας της. Μιας καριέρας που περιείχε σημαντικούς ρόλους, αναγνώριση και πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ και δύο πολύτιμα χρυσά αγαλματίδια για τις ερμηνείες της στις ταινίες «Δωσ’ μου πίσω το παιδί μου» του 1946 και «Η κληρονόμος» του 1949.
Καθολική αναγνώριση χωρίς... Όσκαρ
Έμελλε, όμως, να γραφτεί στην κινηματογραφική ιστορία για την συμμετοχή της στην κλασική ταινία του Βίκτορ Φλέμινγκ «Όσα παίρνει ο άνεμος», καταφέρνοντας να εντυπωσιάσει, παρότι δίπλα της βρισκόταν η υπέρλαμπρη Βίβιαν Λι και να αποσπάσει μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Γυναικείου Ρόλου. Μπορεί να μην το πήρε τελικά εκείνο το Όσκαρ, αυτό, ωστόσο, μικρή σημασία είχε μπροστά στην καθολική αναγνώριση και την τεράστια προβολή που κέρδισε.
Ήταν λίγο μετά που πήρε την τολμηρή απόφαση να ξεκινήσει τον δικαστικό αγώνα της προκειμένου να αποδεσμευτεί από το συμβόλαιό της με την Warner Bros η οποία της στερούσε τους μεγάλους ρόλους που η ίδια πίστευε πως δικαιούνταν. Η πραγματικότητα την δικαίωσε. Το συμβόλαιό της έσπασε και η πορεία της προς τους πρωταγωνιστικούς πλέον ρόλους είχε πλέον ανοίξει διάπλατα.

ΣΧΟΛΙΑ

0 Σχόλια