Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ►

Μιχάλης Σεΐτης παραολυμπιονίκης

 9/6/1987
Ο Μιχάλης Σείτης έκανε δύο παγκόσμια ρεκόρ στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και ξεχωρίζει από τις επιδόσεις του στο στίβο. Μεγάλωσε στη Ρόδο και ήδη από μικρή ηλικία ξεχώριζε για το ταλέντο του και τις απίστευτες δυνατότητες που είχε.
Εκείνος τότε μιλούσε συνεχώς για τον Κώστα Κεντέρη, τον μεγαλύτερο -κατά τη γνώμη του-Έλληνα αθλητή, τον οποίο είχε θέσει ως στόχο να διαδεχτεί – και όλα έδειχναν ότι θα το πετύχαινε εφόσον είχε αρχίσει να διακρίνεται στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Όμως οι αόρατες δυνάμεις που καθορίζουν την τύχη καθενός θέλησαν να παίξουν ένα αφάνταστα σκληρό παιχνίδι στον αθλητή.

Το 2013, επιστρέφοντας από κάποια νυχτερινή έξοδο με μια δανεική μοτοσικλέτα, σε ένα σημείο με κακό φωτισμό στο. κέντρο της Ρόδου, έπεσε πάνω στους πάγκους της λαΐκής αγοράς που είχαν στηθεί για την επόμενη μέρα. Στο νοσοκομείο διακομίστηκε σχεδόν ημιθανής, με φριχτούς πόνους και ακατάσχετη αιμορραγία στο ένα πόδι.
«Ξύπνησα δύο ημέρες μετά το ατύχημα. Όταν κοίταξα κάτω από το σεντόνι αντιλήφθηκα ότι μου έλειπε το ένα πόδι. Δεν χρειάστηκε να με ενημερώσει κάποιος για τα κακά μαντάτα, τα είχα δει και νιώσει μόνος μου. Οι γιατροί έκαναν το καλύτερο, αλλά δεν υπήρχε σωτηρία-ή θα ζούσα ή θα έχανα το πόδι μου. Τη στιγμή που το συνειδητοποίησα αυτό ένιωσα ευτυχής. Διότι όχι μόνο ζούσα, αλλά ήθελα πλέον να δώσω στη ζωή ου ένα ουσιαστικό νόημα. Δεν είχε περάσει ούτε μήνας όταν βρέθηκα και πάλι στους αγωνιστικούς χώρους, φορώντας φόρμες και παπούτσια με σπάικς. Ήμουν πιο ώριμος και πιο συνειδητοποιημένος. Διψούσα για υψηλές επιδόσεις και ρεκόρ» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
«Όπως δεν με τρομάζει και το μεταλλικό μέλος μου, καθώς το θεωρώ αναπόσπαστο κομμάτι πια του σώματός μου. Όταν έχεις καλό μεταβολισμό τα μεταβολίζεις όλα, τα καλά και τα κακά. Η ουσία είναι να μη θρηνείς πάνω από το χυμένο γάλα, αλλά να ενεργοποιήσεις μέχρι και το τελευταίο σου κύτταρο. Το ατύχημα ήταν ένας τρόπος για να αντιληφθώ ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο. Ούτε η επιτυχία, ούτε η υγεία, ούτι και η ίδια η ζωή. Όσο πιο γρήγορα υιοθετήσουμε αυτή την άποψη τόσο πιο κοντά στην ευτυχία θα βρεθούμε»
Η κούρσα του Μιχάλη Σεΐτη ήταν πραγματικά συγκλονιστική πάνω σε ένα βρεγμένο ταρτάν στο Ολυμπιακό στάδιο του Λονδίνου. Ο Έλληνας πρωταθλητής δεν έκανε καλή εκκίνηση και μπήκε στην στροφή 5ος. Εκεί όμως άρχισε ένα εκπληκτικό φίνις με ψυχή και δύναμη ξεπερνώντας τους αντιπάλους του έναν-έναν. Κατάφερε μάλιστα στο φώτο φίνις να πάρει το ασημένιο μετάλλιο από το Νοτιοαφρικανό Φούρι με τον οποίο είχαν ίδιο χρόνο - 22.53, με τον αντίπαλο του να γλυστρά και να πέφτει. Το χρυσό μετάλλιο πήγε στον Αμερικανό Τζάρεντ Γουάλας, που είχε πάρει κεφάλι από την αρχή και τερμάτισε σε 22.37.
Έχασε το πόδι του αλλά όχι και το πάθος του για τον αθλητισμό.

ΣΧΟΛΙΑ

0 Σχόλια