Εις υγείαν :
1. Arak (Αράκ) Προέλευση:
Λίβανος, Ιορδανία, και Συρία. Τί είναι;
Πασίγνωστο στη Μέση Ανατολή ως «το γάλα των λεόντων», το Αράκ είναι το εθνικό οινοπνευματώδες ποτό της Ιορδανίας, του Λιβάνου, και της Συρίας.
Η λέξη «Αράκ» δόθηκε ως ψευδώνυμο στο ποτό αυτό λόγω του πολύ δυνατού και… «δηλητηριώδους» χαρακτήρα του.
Το Αράκ είναι άχρωμο, αρωματισμένο με γλυκάνισο, με υψηλό ποσοστό αλκοόλ, που αν του προσθέσετε νερό ή πάγο, αλλάζει στο άσπρο του γάλακτος.
Γενικά καταναλώνεται πριν ωριμάσει, και γι’ αυτό το λόγο το Αράκ προτείνεται μόνο σε πότες με γερούς οργανισμούς που… αντέχουν την αψάδα!
Πώς πίνεται;
Τις περισσότερες φορές, το Αράκ σερβίρεται με τοπικά μεζεδάκια (πιττάκια, πίκλες, χούμους, τοπικά σουβλάκια κι εκατοντάδες άλλα εδέσματα).
Θεωρείται η καλύτερη στιγμή του γεύματος.
Πιείτε ένα σφηνάκι και νιώστε το να… σας καίει! (σ.σ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με το δικό μας… ούζο, είναι συμπτωματική!)
2. Sake (Σάκε)
Προέλευση: Ιαπωνία. Τί είναι;
Το «Σάκε» είναι το εθιμοτυπικό Ιαπωνικό κρασί, με βάση το ρύζι. Υπάρχουν αρκετές διαφορετικές ποικιλίες του, και πρωτοφτιάχτηκε τουλάχιστον 2.000 χρόνια πριν. Η περιεκτικότητά του σε οινόπνευμα αγγίζει το 14 με 16%. Συνήθως, το καλό «σάκε» έχει λεία υφή και ελαφρώς γλυκιά γεύση.
Πώς πίνεται;
Γενικά, το «Σάκε» σερβίρεται καυτό, αλλά μερικές φορές οι Ιάπωνες το προτιμούν απλά ζεστό, ή ακόμα και σερβιρισμένο με πάγο. Αυτές οι προτιμήσεις εξαρτώνται αποκλειστικά από την ποιότητα του κρασιού και τις κλιματικές συνθήκες. Αν π.χ έξω κάνει κρύο, ο οργανισμός το… τραβάει ζεστό, ενώ τα καλοκαίρια… «κατεβαίνει πιο εύκολα κάτω» όταν σερβίρεται με πάγο. Επίσης, το «Σάκε» συνοδεύει άψογα την Ιαπωνική και την Ταϋλανδέζικη κουζίνα. Μπορείτε όμως να το πιείτε και σαν κανονικό κρασί, συνοδεύοντας το αγαπημένο σας γεύμα, απ’ όποια κουζίνα κι αν προέρχεται.
3. Cachaca (Κασάσα)
Τί είναι;
Η «Κασάσα» είναι αποσταγμένο οινοπνευματώδες ποτό, αποκλειστική συνταγή της Βραζιλίας.
Ο αρχικός μύθος θέλει την «Κασάσα» να επινοείται το 1600 από Βραζιλιάνους σκλάβους, για να τους διώχνει την κούραση και να τους κρατά σε εγρήγορση.
Σήμερα είναι το εθνικό ποτό της Βραζιλίας και είναι αρκετά δημοφιλές και διαδεδομένο σε παγκόσμιο επίπεδο.
Όσον αφορά τη γεύση, η «Κασάσα» θυμίζει ως επί το πλείστον το ρούμι, αλλά επιπλέον έχει και το χαρακτηριστικό άρωμα του ζαχαροκάλαμου.
Πώς πίνεται;
Οι Βραζιλιάνοι συνήθως την προτιμούν μέσα σε μια καϊπιρίνια, πράγμα που
σημαίνει ότι την αναμιγνύουν με λάιμ, ζάχαρη, και παγάκια.
Η ώριμη «Κασάσα» πάντως, μπορεί να σερβιριστεί και σκέτη.
4. Grappa (Γκράππα)
Τί είναι;
Μοναδικό ποτό, προϊόν Ιταλικό. Παραδοσιακά φτιαγμένη από το κατακάθι των σταφυλιών, τα κοτσάνια και τα υπόλοιπα υποπροϊόντα της διαδικασίας δημιουργίας κρασιού, η «Γκράππα» υπάρχει από το Μεσαίωνα. Όποιος τη δοκιμάζει για πρώτη φορά, μπορεί να νιώσει ότι… «παίρνει φωτιά ο ουρανίσκος του»! Η γεύση διαφέρει και εξαρτάται αποκλειστικά από την ποιότητα των σταφυλιών που χρησιμοποιούνται. Η περιεκτικότητα της «Γκράππα» σε οινόπνευμα αγγίζει το 40 με 50%.
Πώς πίνεται;
Τα Ιταλικά έθιμα θέλουν την «Γκράππα» να σερβίρεται παγωμένη σε μικρά ποτήρια, σα σφηνάκι από λικέρ μετά από κάθε γεύμα, καθώς οι Ιταλοί πιστεύουν ότι βοηθά στη χώνεψη. Συνήθως καταναλώνεται μετά από μία η δύο… «γυροβολιές» μέσα στο ποτήρι, και αφού τη μυρίσετε πριν τη γευτείτε με μικρές γουλιές. Επίσης, οι Ιταλοί φτιάχνουν με «Γκράππα» τον «Καφέ Κορρέττο» τους, ένα δημοφιλές είδος καφέ για μετά το βραδινό γεύμα, όπου αναμιγνύουν «Γκράππα» με καφέ «Εσπρέσσο».
5. Porto (Πόρτο)
Τί είναι;
Το «Πόρτο» είναι ένα κόκκινο κρασί με ελαφρώς γλυκιά γεύση.
Όμως, όπως σχεδόν όλα τα κρασιά, έτσι και το «Πόρτο» διατίθεται στο πορτογαλικό εμπόριο σε διάφορες βαθμίδες γλυκύτητας.
Ωστόσο, θυμηθείτε ότι παρ’ όλες τις απομιμήσεις «Πόρτο» που κατακλύζουν την αγορά, το αυθεντικό «Πόρτο» έχει μόνο πορτογαλική προέλευση.
Πώς πίνεται;
Λόγω του δυνατού του αρώματος, το «Πόρτο» σερβίρεται συνήθως μετά από το κάθε γεύμα.
Θα το απολαύσετε περισσότερο αν το συνδυάσετε με κρακεράκια και τυρί, πίνοντάς το λίγο – λίγο.
6. Sake με Φίδι
Τί είναι;
Είναι ένα σχεδόν… δηλητηριώδες κρασί, με βάση το ρύζι. Μέσα στο μπουκάλι είναι βουτηγμένο ένα φίδι, συνήθως μια κόμπρα. Μερικές φορές το φίδι σφάζεται και από την κοιλιά του, το αίμα του στάζει μέσα στο κρασί. Οπότε, βασικά το εν λόγω κρασί είναι ένα μείγμα «ζυμωμένο» με δηλητήριο και αίμα φιδιού, καθώς και κρασί ρυζιού. Σας ακούγεται λίγο… «του θανάτου»; Κι όμως, δεν είναι. Εκτός από το γεγονός ότι το οινόπνευμα εξουδετερώνει το δηλητήριο, το κρασί παραμένει άγευστο. Σύμφωνα με Ανατολικές δοξασίες, το συγκεκριμένο κρασί έχει φαρμακευτικές ιδιότητες και μπορεί να τονώσει τη σεξουαλική σας απόδοση. Σας αηδιάζει ακόμα η ιδέα έγκλειστων φιδιών σε μπουκάλια;
Πώς πίνεται;
Το… «Φιδόκρασο» πίνεται όλες τις ώρες. Θεωρείται «νέκταρ» σε κάποιες περιοχές της ΝοτιοΑνατολικής Ασίας και σερβίρεται μόνο σε επίλεκτους καλεσμένους. Ακόμα κι αν δε βρείτε το κουράγιο να το πιείτε, ένα μπουκάλι κρασί με… «ενσωματωμένο» φίδι θα είναι σίγουρα… αξιοθέατο σε οποιοδήποτε μπαρ!
7. Mezcal (Μεσκάλ)
Τί είναι; Το «Μεσκάλ» είναι ένα λικέρ με δυνατή γεύση ταμπάκο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι «το μεγαλύτερο αδερφάκι της Τεκίλα», ένα Μεξικάνικο οινοπνευματώδες ποτό, αποσταγμένο από το φυτό «αγαύη». Η βασική διαφορά ανάμεσα στην «Τεκίλα» και το «Μεσκάλ» είναι ότι η «Τεκίλα» φτιάχνεται από την «μπλε αγαύη», ενώ το «Μεσκάλ» μπορεί να φτιαχτεί από διάφορους τύπους «αγαύης». Επίσης, η «Τεκίλα» χρειάζεται περίπου το 51% του φυτού, ενώ το «Μεσκάλ» πρέπει να φτιαχτεί από το 100% του φυτού.
Πώς πίνεται;
Ο πιο συνηθισμένος (και θαυμαστός, στ’ αλήθεια…!) τρόπος που πίνεται το «Μεσκάλ», είναι με μία φέτα λεμόνι και λίγο αλάτι στην άκρη του ποτηριού. Μπορείτε ωστόσο να το απολαύσετε όπως θα απολαμβάνατε ένα ουίσκι ή ένα κονιάκ. Το «Μεσκάλ» είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ποτά μετά από γεύματα σε παραδοσιακές Μεξικάνικες τελετές ή άλλες κοινωνικές δραστηριότητες. Ψάξτε λοιπόν γι’ αυτά τα 7… «αλκοολούχα θαύματα του ουρανίσκου» και δοκιμάστε τα…! Μόνο μια συμβουλή έχουμε να σας δώσουμε: Μην απογοητευτείτε με την πρώτη δοκιμή! Το κλειδί εδώ είναι η… επανάληψη και λίγη… επιμονή! Βάλτε τα… στο πρόγραμμα, και σε λίγο καιρό μπορεί να αναρωτηθείτε γιατί δεν τα πίνατε τόσα χρόνια…!
Γιάννης Πλατής (yplatis@nooz.gr)
0 Σχόλια