Στην αρχαιοελληνική μυθολογία, το ζώδιο του Σκορπιού σχετίζεται με τον μύθο του Ωρίωνος. Κάποια μέρα ο Ζεύς, ο Ερμής και ο Ποσειδώνας κατέβηκαν στους θνητούς και ζήτηανα φιλοξενία από έναν πολύ φτώχο χωρικό, που η μοναδική του περιουσία ήταν ένα βόδι, που λεγόταν Υριεύς. Είχε χάσει τη γυναίκα του, αλλά θέλησε να της μείνει πιστός και μετά θάνατον και έτσι δεν ξαναπαντρεύτηκε.
Όταν αναγνώρισε τους υψηλούςπροσκεκλημένους του, θέλησε να τους φιλέψει ό,τι καλύτερο είχε. Θυσίασε, λοιπό, το βόδι του και τους προσέφερε το κρέας του. Οι θεοί εκτίμησαν το μέγεθος της θυσίας του. Του είπαν επίσης να τους ζητήσει κάτι που θα ήθελε να έχει. Ο χωρικός βασανίστηκε πολλή ώρα, γιατί δεν είχε συνηθίσει να σκέφτεται πολύπλοκα πράγματα, αναλογίστηκε την περασμένη ζωή του, τη μοναξιά του, αλλά και τη διάθεση του να μείνει πιστός στην πεθαμένη γυναίκα του, και σκέφτηκε ότι ένα παιδί ήταν αυτό που του έλειπε. Όχι βέβαια ένα μωρό- γιατί δεν θα μπορούσε να το αναθρέψει μόνος του- αλλά ένα αγόρι μεγάλο και δυνατό, απλό και καλόψυχο, το παραμύθι των γερατειών του.
Οι θεοί του είπαν : ‘ Να θάψεις στην αυλή σου το δέρμα του βοδιού που θυσίασες, τόσο γενναιόδωρα για να μας περιποιηθείς. Σε εννέα μήνες θα έχεις ένα αγόρι. Έτσι θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου, χωρίς να υποχρεωθείς να παντρευτείς.’ Έτσι κι έγινε. όταν ήρθε το πολυπόθητο αγόρι, ο Υριεύς το ονόμασε Ωρίωνα. Μεγαλωμένος μακριά από τα παιδιά της ηλικίας του, ο Ωρίωνας ήταν ένα άμαθο αγόρι. Σε λίγο καιρό όμως έγινε εξαιρετικός κυνηγός. Ήταν πολύ ψηλός ( Ο Όμηρος αναφέρει ότι ‘ το κεφάλι του φτάνει ως τα σύννεφα.’, δυνατός αλλά άμαθος. Επισκέπτεται συχνά τον Αινιπίωνα, έναν δοκιμαστή κρασιών, φίλο του Διόνυσου. Κάποια μέρα βρίσκεται μόνος με τη γυναίκα του, την Μερόπη. Καταλαμβάνεται από ερωτικό παροξυσμό και ρίχνεται πάνω της. Τους πιάνει όμως ο Αινιπίωνας, που γίνεται έξαλλος από το θυμό αλλά και τη ζήλεια του (ο ίδιος είναι κάπως άσχημος), συγρατείται, όμως και αποφασίζει να τον εκδικηθεί με την ησυχία του. Του βάζει να πιει και ο Ωρίωνας ανυποψίαστος, γίνεται στουπί. Τότε ο Αινιπίων του βγάζει τα μάτια.
Ο Ωρίωνας, τυφλός πια, δεν μπορεί να επιδοθεί στην μοναδική του ασχολία και σχέση με τη φύση : με το κυνήγι – γίνεται σχεδόν άχρηστος. Συμβουλεύεται το Μαντείο, που το απαντάει : ‘Θα ξαναβρείς το φως σου αν τα μάτια σου δεχτούν τις πρώτες ακτίνες του ήλιου, κατά την ανατολή.’
Ο Ωρίωνας δεν μπορεί να προσανατολιστεί, δεν μπορεί να βρεί το φως. Βυθισμένος στο σκοτάδι, φτάνει κάποια στιγμή στον Κάτω Κόσμο, στο βασιλείο του Ηφαίστου. Τον παρακαλεί να του δώσει για λίγο, για να τον οδηγήσει, τον μαθητευόμενο του, τον Κεδαλίωνα. Έτσι μόνο κατορθώνει να συναντήσει την Αυγή, η οποία τον ερωτεύεται και του στέλνει τις πρώτες τις ακτίνες. Ξαναβρίσκει το φως του και αναζητάει τον Αινιπίωνα για να τον εκδικηθεί με την σειρά του. Ο τελευταίος, όμως, είχε μάθει τα πάντα και φοβισμένος, αναζητάει κρυσφήγετο κοντά στον Ποσειδώνα. Ο Ωρίωνας εγκαταλείπει προς στιγμή τα σχέδια του, και ξαναφεύγει για κυνήγι. Μέσα στο δάσος συναντάει την Άρτεμη(περίπου στην ίδια ηλικία με αυτόν), την οποία και ερωτεύεται πολύ γρήγορα. Η θεά όμως ήθελε να παραμείνει παρθένος. Ο Ωρίωνας προσπαθεί να επιβάλει με τη βία τις επιθυμίες του. Για να ξεγελάσει την προσοχή της, της προτείνει ένα διαγωνισμό δισκοβολίας μεταξύ τους. Την ώρα που ετοιμάζεται η θεά να ρίξει τον δίσκο της, ο Ωρίωνας σχίζει τον χιτώνα της. Η Άρτεμις τον απωθεί, χτυπάει τον βράχο που βρίσκεται δίπλα τους και κάνει να πεταχτεί ένας σκορπιός, που σκότωνει τον Ωρίωνα με ένα τσίμπημα.Αμέσως μετά αναλογίζεται η Άρτεμις, τι κακό του έχει κάνει. Ευτυχλως ο Ζεύς είναι κοντά : τον παρακαλεί να χαρίσει την αθανασία στον Ωρίωνα. Ο Ζεύς ικανοποιεί την παράκληση της και , από τότε, βλέπουμε έναν αστερισμό στον ουρανό την ώρα που ξεθωριάζει η νύχτα.
0 Σχόλια